: را

(a. ha.) : Rebiülevvel ayına işârettir. r sesini verir.

râ'

: راء

(a. ha.) : "rı" harfinin bir adı. Râ-î  mühmele : [noktalı "ze" den ayrımak için] "rı" harfine verilen bir ad.

ra'âd

 : رعاد

(a. i.) : 1) zool. Uyuşturan balığı, torpil balığı, lât gymnotus electricus, raia torpedo. 2) s. Geveze, çalçene [adam].

ra'âde

 : رعاده

(a. i.) : torpil, (bkz. : ra'diyye).

rab'

 : ربع

(a. i.) : Avlulu ev.

rabb

: رب

(a. i.) : efendi, sâhib. rabb-üd-dâr : ev sahibi. rabb-ül-mâl : sermâye, mal sahibi. rabb-üs-selem : huk. (bkz : sâhib-üs-selem).

Rabb

: رب

(a. h. i.) : Allah. Yâ-Rabb : Allahım! (bkz. : rabbî) [Yâ-Reb şeklinde de kullanılır]

râbb

: راب

(a. i.) : sütbaba; üveybaba.

rabbani, rabbâniyye

: ربانی ، ربانيه

(a. s. rab'dan. c. : rabbâniyvûn) : 1) Rab'la ilgili, (bkz. : ilâhî). 2) kendini olanca güciyle Rabb'e, olmıyan) A?ây-ı Rabbani (Allah'ın yemeği) kuddas âyîninde şarapla ekmek yeme ve bu sırada okunan ilâhî, (bkz. : kuddâs).

rabbâniyyîn

: ربانيين

(a. s. rabbâni'nin c.) : rabbâniyyûn).

rabbâniyyûn

: ربانيون

(a. s. rabbânî'nin c.) : kendilerini olanca güçleriyle Rabbe, Allah'a vermiş olanlar, vesenî (putla ilgili) akideye sâlik olmıyanlar.

rabbât

: ربات

(a. i. c.) : kadınların kocaları. rabbât-ül-hicâl : güveyiler.

râbbe

: رابه

(a. i.) : üveyana.

Rabbî

: ربی

(a. h. i.) : Rabbim. Yâ-Rabbî! : Ey Rabbim! (bkz. : Rabb).

Rabb-ül-erbâb

: رب الارباب

(a. b. h. i.) : Allah.

rabıt

: رابط

(a. s. rabt'dan) : 1) rapteden, bağlıyan, bitiştiren. 2) nefsini dünyâdan menedip âhirete bağlamış olan. (bkz. : mürâbit, zâhid).

rabıta

: رابطه

(a. i. rabt'dan) : 1) iki şeyi birbirine bağlıyan şey, bağ. 2) münâsebet, ilgi. (bkz : alâka). 3) bağlılık, mensûbolma. (bkz. : mensûbiyyet). 4) sıra, tertîp, usûl, düzen.

râbıta-bend

: راطه بند

(a. f. b. s.) : raptedici, bağlayıcı.

râbi'

: رابع

(a. s.) : dördüncü, (bkz : çihârüm, çârüm). râbi'-i aşer : ondördüncü.

râbia

: رابعه

1) râbi'in müennesi. 2) i. saatteki sâlisenin altmışta biri. 3) i. [Tanzimat'tan sonra] kolağası derecesinde olan sivil me'-murlukta bir rütbe, [elkabı : "fütüvvetlü" dür] . 4) i. kadın adı. Râbiat-ül-Adeviyye : İslâmın ilk devirlerinde yetişmiş meşhur kadın velî.

râbian

: رابعا

(a. zf.) : dördüncü olarak.

râbih, râbiha

: رابح ، رابحه

(a. s. rihb'den) : kârlı, kazançlı, faydalı, alışverişte kazanan Ticâ-ret-i râbiha : kazançlı alışveriş.

rabît

: ربيط

(a. s.) : bağlanmış, bağlı, (bkz : merbut).

rabîta

: ربيطه

(a. i.) : eski yazma kitaplarda sahife numarası yerine kaim olmak üzere soldaki sahîfenin, sağdaki sahifenin altına yazılara ilk kelimesi, (bkz. : rakîb, payende).

rabt

: ربط

(a. i.) : 1) bağlama, bağlanma, iliştirme. 2) ed. cümleleri lüzumlu harf ve edatlarla birbirine bağlıyarak yoliyle sıralama. Edât-ı rabt (bağlama edatı) gr. *bağlaç, fr. conjonc-tion. 4) tamâmiyle bir şeye bağlanma. Zabt-ü-rabt : memleketin düzen ve güveni, ask. disiplin. rabt-ı kalb : gönül bağlama.

râbtî, rabtiyye

: ربطی ، ربطيه

(a. s.) : bağ'a ve bağlamıya âit, bunlarla ilgili. Sîga-i rabtiyye : *ulaç, bağ-fiil, fr. gerondif.

rabtiyye

: ربطيه

(a. i.) : raptiye, pünez; bağlıyacak şey.

 

rab

rac

rad

rag

rah

rai

rak

ram

ran

ras

raş

rat

rau

rav

ray

raz

rea

reb

rec

red

ref

reg

reh

rei

rek

rem

ren

res

ret

rev

rey

rez

ria

rib

ric

rid

rie

rif

rig

rih

rik

rin

ris

rit

riv

riy

riz

ru