ran

(f. i.) : anat. oyluk, (bkz : fahz).

rân (-)

(f. s.) : "süren, sürücü, hükmeden" mânâlariyle 'birleşik kelimeler yapar. Esb-rân : at süren, at koşturan. Hüküm-rân : hüküm sürücü, süren. Kâm-rân : safa süren.

ra'nâ

(a. s.) : 1) güzel, lâtif, hoş görünen. 2) i. kadın adı [erkek adı olarak da kullanılmıştır] , (arapçada "er'an" kelimesinin müen-nesi olup : "ahmak, sünepe kadın manasınadır).

rânîn

(f. s.) : şalvar; pantolon; don.