renânet

(a. i.) : inleme, sesle inleme.

renc

(f. i.) : 1) ağrı, sızı. 2) zahmet, eziyet, sıkıntı. Bî-renc : sıkıntısız, kolayca. renc-i sefer : sefer zahmeti; yolculuk meşakkati. 3) hışım, öfke, gazab.

renc-ber

(f. b. i.) : rençper, ırgat, [rene : sıkıntı + ber : çeken = sıkıntı çeken, meşakkatli, ağır işlerde bulunan]

rence

(f. i.) : (bkz. : rencûr).

rencide

(f. s.) : incinmiş, kırılmış.

rencîdegî

(f. i.) : 1) incinmiş, hatırı kırılmış olma, güceniklik. 2) kederlilik, dertlilik, (bkz : âzürdegî, rencûrî).

rencîde-hâtır

(f. a. b. s.) : hatırı kırılmış, gücenmiş, (bkz. : âzürde-hâtır).

renciş

(f. i.) : inciniş, sızlanış, eziyet veriş; azar; keder.

rencûr

(f. s.) : sıkıntılı, incinmiş; rahatsız, hasta, dertli. Dil-i rencûr : incinmiş, hasta gönül, (bkz. : âzürde).

rencûrî

(f. i.) : incinmiş olma, rahatsızlık, dertlilik, hastalık, (bkz. : rencîdegî, âzürdegî).

rende

(f. i.) : rende.

rendîde

(f. s.) : rendelenmiş.

reng

(f. i.) : 1) renk. (bkz. : levn). 2) müz. türlü sazların ses benzerliği; meselâ : nefesli sazlardan flüt ile trombon ayrı ayrı reng arzederler. Ney ile girift yakın rengde sese mâlik tirler. Soprano, alto v. b. klarnetler, aynı renginnüanslarıdır. 3) hîle, oyun. 4) suret, şekil.

reng-i dil

müz. Türk müziğinde bir makam. Muasır müzisyenlerden mühendis Hâlis bey tarafından nev-eser makamının bir derece pesti olan acem-aşîran (fa) perdesindeki şeddine verilmiş isimdir. Güçlü, beşinci derece olan çargâh (do) dır. Donanımına "si" ve "mi" koma, "lâ" ve "re" bakiyye bemolleri konulur, inici-çıkıcı olarak seyreder. Dizisi gizli mütenâfir'dir (niseb-i şerife sayısı : 6). Orta sekizlisindeki sesleri, pestten tîze doğru olmak üzere şöyledir : acem-aşîran, rast, zengûle, segah, çargâh, hicaz, dik-hisar ve acem.

reng-âmîz

(f. b. s.) : renk renk, türlü renkli, (bkz : mülevven).

reng-â-reng

(f. b. s.) : çeşit çeşit, renkli, (bkz : gûnâ-gûn, mülevven). reng-â-reng-i âheng : ahengin bin bir türlü renkleri.

reng-âver

(f. b. s.) : hileci, dalavereci, (bkz : haddâ', hayyâl).

rengin

(f. s.) : 1) renkli, parlak renkli; boyalı, (bkz. : mülevven). 2) güzel, lâtif, hoş. 3) süslü.

renîn

(a. i.) : 1) haykırma, bağırma. 2) inilti, inleme.

rennân

(a. s.) : çok ses çıkaran, inleyip duran; çınlıyan. (bkz. : tanîn-endâz, tannan).