rik

(a. i.) : "IV- sa'v'a' aSlz suyu. Ale-r-rîk : aç karnına. rîk-ul-habîb : müz. Türk müziğinin birkaç asırlık mürekkep makamı olup, zamanımıza kalmış numunesi yoktur.

rikab

("ka" uzun okunur, a. i. rakabe'nin c.) : boyun, ense kökü. (bkz. : rakabât).

rikâb

(a. i. c. : rüküb) : 1) üzengi. 2) büyük bir kimsenin katı, önü. 3) müz. vaktiyle Türk müziğinde kullanılmış usullerden biri olup zamanımıza kalmış numunesi yoktur.

rikâb-dâr

(a. f. b. s.) : üzengi tutan [hükümdarın ata binerken üzengisini tutan]

rikâbiyye

(a. i.) : sadrâzam, vezirler ve bâzı devlet ricali tarafından muayyen zamanlarda pâdişâha verilen hediyeler.

rikâz

(a. i.) : yer altında tabiî olarak bulunan mâdenler ve defineler.

rikbân

(a. i. rakabe'nin o.) : (bkz; rakabât).

rikkat

(a. i.) : 1) rakiklik, yufkalık, incelik. 2) merhamet, acıma. rikkat-i kalb : gönül yufkalığı.

rikkat-âmîz

(a. f. b. s.) : kalbe hüzün verecek olan.

rikkat-âver

(a. f. b. s.) : merhamet, acıma uyandıran.

rikkat-efzâ

(a. f. b. s.) : rikkat artıran, merhamet uyandıran.

rikkat-engîz

(a. f. b. s.) : acıklı; dokunuklu.

rikkat-fezâ

(a. f. b. s.) : (bkz. : rikkat-efzâ).

rikkat-yâb

(a. f. b. s.) : acıyan, merhamet eden, incelik gösteren.