rekabet

("ka" uzun okunur, a. i.) : 1) gözleme, gözetleme. 2) rekîbolma hâli, birbirini çekememe. 3) kıskanma. 4) benzerleriyle yarışa çıkma, fr. concurrence.

rekaik

"ka" uzun okunur, a. s. rakîk, rakîka'nın c.) : ince nâzik olan şeyler.

rekâket

(a. i.) : 1) gevşeklik, zayıflık, dermansızlık. 2) ed. sözün kusurlu, bağlantısız olması. ["selâset"in zıddı] . 3) kekemelik, pepemelik, tutukluk.

rekânet

(a. i.) : ağırbaşlılık; gururluluk.

rek'at

(a. i. c. : rekeât) : namazda bir kıyam (ayakta durma) bir rükû (ayakta îken eğilme) ve iki sücûd (yere kapanma) dan ibaret hareket, [aslı : beli eğip yüzüstü kapanmak'-tîr; "rük'at" okunuşu da vardır] , rek'at-i saniye : ikinci rek'at. rek'at-i ûlâ : birinci rek'at.

rek'ateyn

(a. i. c.) : iki rek'at.

rekayik

("ka" uzun okunur. a. s. rakîk, rakîka'nın c.) : (bkz. : rekaik).

rekb

(a. i. râkib'in c.) : 1) süvari takımı, atlılar alayı. 2) müz. Türk müziğinin en az altı asırlık bir mürekkep makamı olup zamanımıza kalmış numunesi yoktur. rekb-i nevruz : müz. Türk müziğinin en az altı asırlık bir mürekkep makamı olup zamanımıza kalmış numunesi yoktur.

rekd

(a. i.) : kımıldamama, durgun ve sessiz olma.

rekeât

(a. i. rek'at'ın c.) : rekâtlar.

rekîk

(a. s. rekâket'den) : kekeme, pepeme, tutuk; kusurlu. rekîk-ül-lisân : dili tutuk.

rekîn

(a. s.) : 1) gururlu, ağırbaşlı. 2) yüksek, (bkz. : âlî, bülend). 3) i erkek adı.

rekîz

(a. s. rekz'den) : 1) gizli, gömülü [defîne] . 2) sağlam, adamakıllı.

rekm

(a. i.) : yığma, biriktirme.

reks

(a. i.) : geri döndürme, çevirme, (bkz. : redd).

rekûb, rekûbe

(a. i.) : binek hayvanı, (bkz. : matiyye).

rekud

("ku" uzun okunur, a. s.) : uyumuş, (bkz. : hâbîde).

rekz

(a. i.) : yere saplama, dikme, kurma. rekz-i hiyâm : çadır kurma. rekz-i alem : bayrağı bir yere dikme.

rekz

(a. i.) : 1) tepme, tepinme. rekz-i arz : toprak üzerinde tepinme. 2) hayvanı yürütmek, koşturmak için tepme.