rez

(f. i.) : asma, bağ kütüğü. Duht-i veya Duhter-i rez (üzüm ağacının kızı) şarap (bkz. : bade, hamr, sahbâ şerâb).

rezâ

(a. i.) : süt emme. (bkz : rezâat).

rezâat

(a. i.) : süt emme.

rezâî

(a. s.) : süt emmekle ilgili.

rezâil

(a. i. rezîle'nin c.) : utanılacak alçakça işler, ayıp hareketler. Umm-ür-rezâil (utanılacak, alçakça işlerin anası) : bilgisizlik.

rezalet

(a. i.) : 1) rezillik, alçaklık. 2) utanılacak hal, utanç verici şey. 3) arsızlık. 4) maskaralık.

rezân

(a. s.) : 1) ağır, ağırbaşlı, vakarlı, temkinli [kimse] , 2) i. kadın adı.

rezânet

(a. i.) : vakarlılık, tem-kinlilik, ağırlık, ağırbaşlılık.

rezâyâ

(a. i. rezîe'nin c.) : belâlar, musibetler, felâketler.

rez-bân

(f. b. i.) : bağcı; bağ bekçisi, (bkz. : bâğ-bân).

rezîe

(a. i. c. : rezâyâ) : belâ, musibet, felâket.

rezîl

(a. s. c. : rüzelâ) : 1) alçak, bayağı, soysuz, hayâsız, utanmaz, (bkz : fürûmâye, pespaye). 2) maskara.

rezîle

(a. i. c. : rezâil) : kötü, fena huy.

rezîn

(a. s) : 1) vakarlı, temkinli, ağır, ağırbaşlı. 2) mec. sağlam. Re'y-i rezîn : sağlam fikir.

rezm

(f. i.) : kavga, savaş, cenk. (bkz : cidal, perhâş).

rezm-gâh

(f. b. i.) : savaş meydanı.

rezm-geh

(f. b. i.) : (bkz : rezm-gâh).

rezmî

(f. s.) : savaşa mensup, savaşla ilgili.

rezm-yûz

(f. b. s.) : kavgacı, savaşçı, (bkz. : ceng-cû, muhârib).

rezzâk

(a. s. rızk'dan) : 1) bütün mahlûkların rızkını veren Allah. 2) i. [Abdürrez-zak'dan kısaltarak] erkek adı. rezzâk-ı âlem : dünyânın rızkını veren Allah.

rezze

(a. i.) : 1) reze, kapıyı açıp kapamıya yarıyan ve baş parmakla basılarak işletilen kapı demiri. 2) ufak çengel.