rîh

(a. i. c. : eryâh, riyâh) : 1) yel, rüzgâr, (bkz. : bâd). 2) romatizma, yel, ağrı. rîh-i cenubî : coğr. "güney rüzgârı" : lodos.

rîh-i şimalî

coğr. "kuzey rüzgârı" : poyraz. rîh-i tayyar : romatizma, yel.

rihâl

(a. i. rahl'in c.) : deve palanları.

rihâle

(a. i.) : eyer, at semeri.

rihân

(a. i. rehn'in c.) : (bkz. : mü-râhene, rehn).

rihlet

(a. i.) : 1) göç, göçme. 2) ölme. (bkz. : vefat).

rîhte

(f. s.) : dökülmüş, akıtılmış.

rîhteciyân

(f. b. c.) : tar. Top döken sanatkârlar.

rîhte-gân

(f. b. i. c.) : tar. top döken sanatkârlar.

rîhte-ger

(f. b. i. c. : rîhte-gerân) : dökmeci.

rîhte-gerân

(f. b. i. rîhte-ger'in c.) : dökmeciler.

rîhtım

(f. i.) : rıhtım, (rîh = kum) demektir) rîh + tım = [aslında] kumsal demektir.

rihv

(a. s.) : rahâvetli, gevşek, sölpük, (bkz. : rahv).