râc

(f. i.) : mîde.

râci', râcia

(a. s. rüchân'dan) : 1) geri dönen. 2) münâsebeti, ilgisi olan. (bkz. : âid, dâir). 3) gr. bir şahıstan kinaye olan zamir.

râcî

(a. s. recâ'dan) : 1) rica eden, yalvaran, (bkz : niyâzmend). 2) ümitli, (bkz : üm-mîd-vâr). 3) i. erkek adı.

râcif

(a. s.) : titretici [ısıtma]

râcife

(a. i.) : sûr'un kıyamette bütün canlıları öldürecek olan ilk üflenişi.

râcih

(a. s. rüchan'dan) : 1) değerinden evvel, üstün, önce. (bkz. : faik, mu'teber, müreccah). 2) fık. burhan ve delillerin tercihinde, delîli önce ve makbul olan taraf. râcih-i mercûh : fık. burhan ve delillerin tercih, üstünlük esasları.

râcil

(a. s.) : 1) yaya. (bkz. : piyade). 2) mec. bilgisiz.

râcilen

(a. zf.) : yaya olarak, yürüyerek, (bkz. : mâşiyen).

râciyâne

(a. f. zf.) : yalvarırcasına, yalvarır yollu.