â |
: | آ ، عا، ع |
(ha.) : Osmanlı alfabesinin ilk harfi olan elif ile yirmi birinci harfi olan ayın harfleri, Türk alfabesindeki a veya â işaretleriyle karşılanır. |
a |
: | آ |
(a. f. n.) : 1) kelimenin sonuna gelen ve ey! mânâsını veren bir nida edatıdır : cânâ (ey cân); zâhidâ (ey zâhid).. gibi. 2) sesli ile biten has isimlerin sonuna gelirse a harfi yâ şeklini alır : Nâbiyâ (ey Nâbi); Bâkiyâ (ey Baki)…gibi. 3) İki aynı veya iki ayrı kelime arasına sıkışarak, sözün mânâsını kuvvetlendirir : rengârenk; lebâleb; gûnâgûn…gibi. |