âgâh, âgeh

(f. s. c. : âgâhân) : 1) bilgili, haberli, uyanık. 2) [birincisi] erkek adı.

âgâh - ân

(f. s. âgâh'ın c.) : âlimler, bilgililer, * bilginler.

âgahî, âgehî

(f. i.) : agâhtık, haberli ve uyanık olma.

âgal

("ga" uzun okunur, f. i.) : 1) darıltma, kışkırtma. 2) ağıl. 3) arı kovanı. 4) çiğnemeden yutma.

âgaliş

("ga" uzun okunur, f. i.) : kışkırtma, saldırmağa kışkırtma.

âgande

(f. s.) : 1) yastık, minder, sucuk gibi zorla doldurulmuş şey. (bkz. : âgen, âgene). 2) bir nevi zehirli böcek.

âganî

("ga" uzun okunur, ugniyye' nin c.) : (bkz. : eganî).

agarr

(a. s. gurre'den.) : 1) kendini çok beğenmiş. 2) beyaz. 3) alnında beyaz beneği, akıtması olan [at]. 4) asîl, alicenap. 5) çok sıcak [gün].

agarr - ül - eyyâm

en sıcak gün.

âgaşte

(f. s.) : 1) bulaşmış. 2) i. başlangıç.

agavât

(Türkçe ağa'nın Arap. c.) : ağalar.

agayan

(Türkçe ağa'nın Fars. c.) : ağalar.

âgaz

("ga" uzun okunur, f. i.) : başlama.

âgaze

("ga" uzun okunur, f. i.) : müzik başlangıcı, çalgıcıların ve okuyucuların ahenk başlangıcı.

âgaz - gâh

("ga" uzun okunur, f. b. i.) : başlama yeri veya zamanı; menşe'.

agbâ

(a. s.) : 1) daha veya en koyu. 2) daha veya en küt.

agber

(a. s.) : çok tozlu. 

agbes

(a. s.) : kül rengi.

agbiyâ

(a. s. gabî'nin c.) : ahmaklar, kalın kafalılar.

agdiye

(a. i. gadâ' ve gıdâ'nın c.) : yenip içilecek şeyler, (bkz. : agziye).

âgen

(f. i.) : (bkz. : âgande 1) 

âgene

(f. s.) : dolmuş, doldurulmuş.

âgende

(f. s.) : doldurulmuş, dolu, tıkalı, (bkz. : âgîn).

âgende - gûş

(f. b. s.) : kulağı dolu, söz dinlemez, hayırsız, sefil.

âgeste, âgeşte

(f. s.) : 1) ıslanmış, ıslak. 2) bulaşmış, yoğurulmuş.

agfer

(a. s.) : affeden, mağfiret gösteren.

agfer - ül - gafirîn

affedenlerden en çok affeden, Allah. ağmaz

agırrâ

(a. s. garîr'in c.) : tecrübesizler, safdiller; acemiler.

âgıye

(a. i.) : içine su biriken çukur, ["agıyye" şeklinde de kullanılabilir].

âgîl

(f. i.) : (bkz. : âgul).

âgin

(f. s.) : dolu, doldurulmuş, (bkz. : âgende).

âgiste

(f. s.) : sıkı sıkı bağlanmış, düğümlenmiş.

âgîş

(f. s.) : 1) ilişik, sarkık, yapışık. 2) uzatılmış.

aglâk

(a. i. galak'ın c.) : 1) kilitler. 2) kapalı, anlaşılmaz şeyler.

aglâl

(a. i. galel'in c.) : ağaçlar arasından akan sular.

aglâl

(a. i. gull'ün c.) : 1) boyuna geçirilen zincirler. 2) prangalar. 3) kelepçeler.

aglât

(a. i. galat'ın c.) : hatâlar, yanlışlar, (bkz. : galatât).

agleb

(a. s. galib'den.) : (daha, pek, çok) kuvvetli, en çok galip.

agleb - i ihtimâl

büyük bir ihtimâl.

aglef

(a. s.) : 1) sandıkta kapalı. 2) sünnetsiz. 3) mec. katılaşmış, duygusuz [kalb].

aglez

(a. s. galiz'den.) : (daha, pek, çok) kaba ve galîz.

aglime

(a. i. gulâm'ın c.) : oğlanlar.

agmâd

(a. i. gımd'ın c.) : kılıç ve bıçak kını.

agmâd - ı süyûf

kılıçların kınları.m

agmâr

(a. s. gamr'ın c.) : 1) büyük, ulu kişiler. 2) seller. 3) (gumr'ın c.) : câhil, bilgisiz vs bön kimseler.

ağmaz

(a. i. gamz'ın c.) : göz yummalar, göz kırpmalar.

agnâ

(a. s. ganî'den.) : (daha, pek, çok) ganî, en zengin.

ağnâm

(a. i. ganem'in c.) : koyunlar. Ağniyâ

ağniyâ

(a. s. ganî'nin c.) : zenginler.

agniye

(a. i. gınâ'ın c.) : şarkılar, türküler.

agrâ

(a. s.) : çok sevimli, çok yakışıklı.

agrâr

(a. s. gırr'ın c.) : tecrübesizler, aptallar.

agrâs

(a. i. gars'ın c.) : dikilmiş ağaçlar, fidanlar.

agrâz

(a. i. garez'in c.) : maksatlar, niyetler.

agrâz - ı hükümet

hükümetin niyetleri, maksatları.

agrâz - ı nefsâniyye

nefse âit maksatlar.

agrâz - ı şahsiyye - i keyfiyye

keyfe bağlı şahsî maksatlar.

agreb

(a. s. garîb'den.) : en garîb, pek tuhaf.

agribe

(a. i. gurâb'ın c.) : kargalar.

agsân

(a. i. gusn'un c.) : dallar, budaklar.

agsem

(a. i.) : beyazı siyahından çok olan saç, kıl.

agser

(a. i.) : 1) boz ve esmer renkli, çok tüylü aba, kilim. 2) kurbağa yosunu. 3) karabatak kuşu. 4) s. aşağılık [adam].

agşâ

(a. s.) : 1) pek baygın [adam]. 2) vücûdu kara, yüzü beyaz [hayvan].

agşiye

(a. i. gışâ'nın c.) : perdeler, örtüler, zarlar, deriler.

agtaş

(a. s.) : 1) karanlık. 2) zayıf gözlü.

agtiye

(a. i. gıtâ'nın c.) : perdeler, örtüler.

âgul

("gu" uzun okunur. f. i.) : göz ucuyla bakma [hiddetlenerek], (bkz. : âgıl).

âgûn

(f. s.) : 1) baş aşağı; ters. 2) uğursuz.

âgunde

(f. s.) : atılmış, hallaç elinden çıkmış pamuk yığını veya yumağı.

âgûr

(f. i.) : 1) tuğla. 2) kerpiç. 3) kiremit.

âguş

("gu" uzun okunur, f. i.) : kucak. âguş - i leyl - i târîk : karanlık gecenin kucağı. âguş - i terbiye : terbiye kucağı.

âguşte

(f. s.) : bulaştırılmış, kirletilmiş, (bkz. : âğaşte).

âgüs

(f. i.) : taşçıların kullandığı demir kalem.

agvâ

(a. s.) : delâlete en çok sapan. (bkz. : adali).

agvâl

(a. i. gul'ün c.) : güller, korkunç hayaletler; hortlaklar.

agvâr

(a. i. gar'ın c.) : mağaralar.

agvâs

(a. i. gavs'in c.) : yardım istemek için bağırmalar, yardımlar ["yardımcı" mâ - nâsiyle "evliya - u - llah" hakkında kullanılır], (bkz. : aktâb).

agvât

(a. i. gait'in c.) : 1) çukurlar. 2) aptesâneler. 3) pislikler.

ağyar

(a. i. gayr'ın c.) : gayrılar, başkalar, yabancılar.

agyâz

(a. i. gayze'nin c.) : ağaçlıklar, meşelikler.

agyed

(a. s.) : 1) esner vücutlu. 2) uykucu, tenbel.

agyer

(a. s. gayret'den.) : (daha, pek, çok) gayretli [adam].

agzâ’

(a. i. gazâ'nın c.) : düşmanla savaşmalar.

agzeb

(a. s.) : pek gazaplı, öfkeli [adam].

agzef

(a. s.) : uzun ve sarkık kulaklı [hayvan],

agzel

(a. s.) : 1) pek âşıkane.

agzel - i eş'âr

şiirlerin en âşıkanesi. 2) i. en şiddetli sıtma.

agziya

(a. i. gızâ'nın c.) : yenip içilecek şeyler. (bkz. : agdiye).