İki râvi bir şeyhten rivâyet etmek hususunda birleşir ve sonra ikisinden birinin ölümü diğerinden önce olursa, bu kısma da sabık ve lahık adı verilmiştir. Bizim bildiğimize göre, ölümün vaki olduğu iki râvi arasındaki en uzun müddet 150 senedir. Bu da: Hafızes-Silefi’den, şeyhlerinden biri olan Ebu Ali el-Burd büyüklerin küçülderden rivâyeti kabilinde hadis işitmiş ve rivâyet etmiş. Hicretin 500. senesı başlarında da ölmüştür. Es-Silefi’nin hadis sema’ındaki son talebesi, torunu Ebu’l-Kasım Abdurrahman ibn Mekki olmuştur. Bunun vefatı ise 650 senesine tesadüf eder. Bu sutetle, Es-Silefi’den rivâyet eden iki râvinin vefatları arasında 150 senelik bir zaman farkı meydana gelmiş olur.

Bunun daha eski bir misali de şudur: El-Buhârî talebesi [ Abbas es-Senac’tan tarih ve diğer bazı şeyler rivâyet etmiş ve 256 senesinde ölmüştür. Es-Serrac’tan sema ile rivâyet edenlerin sonuncusu ise, Ebu’l-Hüseyn el-Haffaf’tır ve 393 senesinde vefat etmiştir.

Bir şeyhten rivâyette iştirak eden iki râvinin vefatları arasında bu kadar uzun müddet bulunmasının sebebi, kendisinden hadis işitilen şeyhin, râvilerden birinin ölümünden sonra daha uzun müddet yaşamasıdır. Öyle ki, bazı küçük yaştaki kimseler de ondan hadis işitir ve uzun müddet yaşarlar. Bu suretle şeyhin, ilk râvinin vefatından sonra hayatta geçirdiği müddet ile ikinci râvinin ölümüne kadar geçen zamanın toplamından, iki râvinin vefatları arasındaki bu uzun müddet hasıl olur.