| |
OSMAN ES-SERÛCÎ
Endülüs’te yetişen büyük velîlerden. İsmi, Osman bin Yûnus el-Ca’berî es-Serûcî’dir.
Endülüs’de bulunan Elbîre şehrinde yaşadı. 1299 (H.698) senesinde Elbîre’de
vefât etti. Kendisi için güzel bir türbe yapıldı. Ziyâret edilmektedir.
Kerâmetler ve fazîletler sâhibi yüksek bir velî idi.
Bir
defâsında, dergâhında bulunan hizmetçilerden biri, yakında bulunan bir sarnıçtan
su almaya gitmişti. Su çekerken, elinde bulunan ipi ve kovayı sarnıca düşürdü.
Çıkarmak için uzun bir sopa sarkıttı. Çıkaramadı. Başka yolları da denedi.
Fakat, bütün çabaları boşunaydı. Nihâyet geri gelip Osman Serûcî hazretlerine
durumu arzetti. Hizmetçiye, o uzun sopayı tekrar sarkıtmasını söyledi. O da;
“Peki efendim” deyip, sarnıcın başına gitti. Sopayı sarkıttı. Bir de ne görsün.
Osman Serûcî, elinde ip ve kova ile sarnıçtan çıkıyor. Hizmetçi çok hayret etti.
Kovaya su doldurup dergâha geldi. Orada bulunan bir arkadaşına bu hâdiseyi
anlattı. O da; “Nasıl olur? Hocamız, oturduğu yerden hiç ayrılmadı. Senin bir
yanlışın olmasın?” dedi. Hizmetçi, hocasının, yerinden hiç ayrılmadığını
başkalarından da sorup iyice öğrendikten sonra bu hâlin Osman Serûcî’nin bir
kerâmeti olduğunu anladı.
Serrâc
ed-Dımeşkî, güvenilir zâtlardan Muhammed bin Elbîrî’nin şöyle anlattığını haber
veriyor: “Biz, bir zaman güvercin avına çıkmıştık. Av esnâsında ben, geniş ve
derin bir kuyuya inmiştim. Bir türlü çıkamadım. Nihâyet Osman Serûcî
hazretlerinden yardım istedim. O anda başımın üzerinde bir el hissettim. O eli
tuttum. O el, beni kuyudan çıkardı. Ben kuyuda çektiğim sıkıntı sebebiyle,
dışarıya çıkınca bir müddet baygın kaldım. Kendime geldiğimde Osman Serûcî’ye
teşekkür etmek için, avladığım güvercinlerden yirmisini hediye etmeyi düşündüm.
Avladığım diğer kuşları pazarda satıp, ondan sonra Osman Serûcî’ye gidecektim.
Pazara giderken dergâhının önünden geçiyordum. Bana ismimle hitâb edip hatırımı
sordu. Yanına varıp elini öptüm. Bana; “Dün gece rahatsız mı oldun?” buyurdu.
Ben de; “Efendim, çok teşekkür ederim. Allahü teâlâ size çok hayırlar versin”
dedim. Tebessüm etti ve; “Bizim için ayırdığın yirmi güvercin nerede?” dedi.
Sonra güvercinleri hediye ettim. O da güvercinleri talebelerine verdi.”
KERÂMET ve MENKÎBELERİ
ŞÜPHE Mİ
EDİYORSUN?
Bir
kimse şöyle anlatır: “Ben Elbîr’de, Osman Serûcî'nin yakınında bulunurdum. Fakat
yüksek bir zât olduğunu bilmezdim. Bir gün sefere çıktım. Uzak bir memlekete
vardım. Orada bir kimseyle karşılaştım. O kimse benim Elbîr’den geldiğimi
anlayınca, Osman Serûcî hazretlerinin nasıl olduğunu sordu. Onu çok seviyor,
hürmet ve edeble bahsediyordu. Ona selâm ve hürmetlerini götürmemi, duâ etmesini
istiyordu. O kimseye; “Sen bu zâtı bu kadar büyük tutuyorsun. Üstünlüğünden
bahsediyorsun. Peki sen onu gördün mü?” diye sordum. O da şöyle anlattı: “Benim
böyle söylememe hayret mi ediyorsun? Onun büyüklüğünden şüphe mi ediyorsun?”
dedi. Ben bir defâsında, yüz adam boyu yüksekliğindeki bir yerden düşmüştüm.
Havada iken ondan yardım istedim. Hemen o anda Osman Serûcî hazretlerinin elini
gördüm. Beni havada tuttu ve yavaşça yere koydu.” Bunları dinleyince, onu
denemek için inkârda bulundum. “Böyle değildir” gibi sözler söyledim. Bunun
üzerine o kimse; “Ben evliyânın kerâmetine inanırım. Bu işin hakîkati de
böyledir. Doğru söylüyorum” dedi. Sonra Elbîre’ye döndüm. Fırat Nehri üzerinde
bir kayıkla gidiyordum. Osman Serûcî’nin dergâhının önünden geçiyordum. Dergâhın
kapısında idi. Beni görünce, benden uzakta olduğu ve iyi tanımadığı hâlde bana
ismimle seslenerek; “Ey filân! Sana göre fakirlerin, evliyânın kerâmetine
inanılmaz, sâlihlerin hâlleri ve onlara inananlar inkâr edilir öyle mi?”
buyurdu. Bu söz üzerine bir kerâmetine şâhid oldum ve evliyânın kerâmetlerinin
hak olduğuna inandım. Önceki inkârıma da pişmân olup tövbe ettim. Cehâletimi ve
kusûrlarımı îtirâf ederek yanına geldim. Ellerini öptüm. Uzak memleketlerde,
seferde iken karşılaştığım ve bana evliyânın kerâmetinin hak olduğunu bildiren
zâtın selâm ve hürmetlerini de arzettim. O kimsenin selâmını aldı ve kendisine
hayır duâ etti. Ben de bu zâtın talebelerinden oldum.”
KAYNAKLAR
1)
Câmiu Kerâmât-il-Evliyâ; c.2, s.144
2)
İslâm Âlimleri Ansiklopedisi; c.9, s.216
|
|
