| |
MUHAMMED UBEYDULLAH SERHENDÎ
Hindistan'da yetişen büyük İslâm âlimlerinden ve evliyânın en üstünlerinden.
İsmi, Muhammed Ubeydullah Serhendî olup, İmâm-ı Rabbânî hazretlerinin torunu ve
İmâm-ı Muhammed Ma'sûm'un üçüncü oğludur. Güzel ahlâkı, kıymetli vasıfları,
üstünlüğü, yazı ile anlatılamaz. 1628 (H.1038) senesinde dünyâya geldi.
Rahmetler hazînesi olan amcası Muhammed Saîd, Muhammed Ubeydullah'ın doğumuyla
ilgili olarak şöyle buyurdu: "Muhammed Ubeydullah'ın doğum zamânına yakın,
bir meleğin; "Doğduğu gün, öldüğü gün ve tekrar diriltildiği gün, Allahü
teâlânın selâmı onun üzerine olsun." (Meryem sûresi: 15) meâlindeki âyet-i
kerîmeyi okuduğunu duydum."
İmâm-ı
Muhammed Ma'sûm hazretleri gibi, zamânın en büyük velîsinin kıymetli cevher
misâli olan bu oğlu, yüksek babasının teveccüh ve himmetleriyle çok güzel edeb
ve terbiye ile yetişti. Aklı, zekâsı, edebi ve anlayışının fevkalâde olması,
asâlet ve yaradılışının yüksekliği sebebiyle kısa zamanda zâhirî ve bâtınî
olarak yükseldi.
Rivâyet
edilir ki; "Bir gün o zamânın âlimlerinden Mevlânâ Abdülhakîm, hazret-i İmâm-ı
Ma'sûm'un huzûruna gelerek; "Efendim, kalb, bir parça ettir. Nasıl
zikredebilir?" diye suâl etti. O sırada Muhammed Ubeydüllah da orada bulunuyordu
ve o zamanlar daha yedi-sekiz yaşlarındaydı. Bu suâli işitince, hiç düşünmeden;
"Dil de bir parça ettir. Allahü teâlânın kudreti ile nasıl konuşuyor ve zikr
ediyor? Kalb ne için zikretmesin?" dedi. Orada bulunanlar bu tatminkâr cevap
karşısında bu çocuğun ilmine, idrâkinin kuvvetine hayret ettiler."
Muhammed Ubeydüllah'ın şaşılacak üstünlükleri, büyüklük hâlleri böyle daha çocuk
iken görülmeye başlamıştı. Kur'ân-ı kerîmi bir ay gibi kısa zamanda ezberledi. O
ay Ramazan ayı idi. Her gün bir cüz (Kur'ân-ı kerîmde bulunan yirmi sahifelik
bölümlerden her biri) ezberler, akşam terâvihde onu okurdu. Hattâ, bu hâdisenin
hac yolunda gemide olduğu ve o Ramazan ayının gemide geçtiği de bildirilmiştir.
Muhammed Ubeydüllah'ın büyük ağabeyi Muhammed Sıbgatullah, bu kardeşi hakkında;
"Kardeşim; hâfız, fâdıl, hâcı, ârif, cömert, velî, müttekî, takvâ sâhibi,
babamın makbûlü ve yüksek dedem İmâm-ı Rabbânî'nin âşıkıdır." buyurmuştur.
Muhammed Ubeydüllah Serhendî hazretleri, bambaşka bir keşf sâhibi idi. Öyle ki,
dünyâda olmuş bütün işleri keşf ederdi. Hattâ bu keşflerinin çokluğundan
sıkılmaya başlayıp, bunlardan kurtulması için yüksek babasına yalvardı. Onun
bütün vücûdu göz hükmünde idi. Yâni Allahü teâlâ ona bütün vücûdu ile görmek
nîmeti ihsân etmişti. Hayâtının sonuna kadar böyle devâm etti.
Yüksek
babaları olan İmâm-ı Ma'sûm hazretlerinin
Mektûbât'ının birinci cildini bu oğlu topladı. Yine yüksek babalarının
Mekke-i mükerreme ve Medîne-i münevvereyi ziyâretleri esnâsında hâsıl olan
yüksek hâllerini, Arabî ifâde ile toplayıp, bir kitap hâlinde yazdı. Risâle-i
Yâkûtiyye ismini verdiği bu kitabını, daha sonra Fârisîye çevirdi. Fârisî
nüshalarından biri İstanbul'da Süleymâniye Kütüphanesinde mevcuttur.
Muhammed Ubeydüllah hazretleri, vefâtlarından az bir müddet evvel, bulundukları
Serhend şehrinden Dehli'ye gitti. 1672 (H.1083) senesinde bir Cuma günü
Dehli'den dönüyorlardı. Öğleden sonra ikindi vaktiydi. Bir ara; "Namaz vakti
oldu mu?" diye sordu. Yanında bulunan Âhund Sücâdil vaktin geldiğini arzetti.
Tekbir için ellerini kaldırdı ve; "Esselâmü aleyküm yâ Resûlallah! sallallahü
aleyhi ve sellem". dedi. Sonra niyet edip namaza başladı ve secdede iken mübârek
rûhunu cenâb-ı Hakk'a teslim eyledi. Muhammed Hâdî, Muhammed Pârisâ ve Muhammed
Sâlim isimlerinde üç oğlu vardı.
Muhammed Ubeydüllah hazretlerinin
Mektûbât'ı, Hazînet-ül-Me'ârif ismiyle bilinmekte olup, içinde yüz
elli altı mektup vardır. Mektuplar ekseriyetle Fârisî, çok az kısımları da
Arabîdir. Hazînet-ül-Me'ârif 1973 (H.1393) senesinde Pâkistan'da basılmış
olup, bu kitapdan
birkaç mektubun tercümesi aşağıdadır.
66.
mektup: Bu mektup, vaktin sultânı olan Ebü'l-Muzaffer Muhyiddîn Muhammed
Âlemgîr'e yazılmış olup, tövbe hakkındadır.
Her
hamd ve medhin hakîkî sahibi olan ve istediğini yapıp, dilediği şekilde hüküm
veren Allahü teâlâya hamd, O'nun sevgili Peygamberine ve âline her zaman dâimî
salât ve selâmlar olsun.
Bu
fakîre ihsân ederek gönderdiğiniz kıymetli mektubunuz geldi. Çok sevindirdiniz.
(Mektubun bundan sonraki kısmı, İmâm-ı Rabbânî hazretlerinin Hindistan
vâlilerinden Hân-ı Hânân'a yazdıkları mektuptur. Muhammed Ubeydüllah
hazretleri, Sultan
Âlemgîr'e yüksek dedelerinin yazdıkları mektubun aynısını yazmışlardır. Adı
geçen mektup, Mektûbât-ı İmâm-ı Rabbânî'nin
2. cildinin 66. mektubudur.)
Kıymetli ömrümüz günah işlemekle, kusur, kabahat yapmakla, yanılmakla geçip
gidiyor. Bunun için; tövbeden, Allahü teâlâya boyun bükmekden söyleşmemiz, verâ
ve takvâdan konuşmamız hoş olur. Allahü teâlâ, Nûr sûresi otuz birinci âyetinde
meâlen; "Ey
müminler! Hepiniz, Allahü teâlâya tövbe ediniz! Tövbe etmekle kurtulabilirsiniz"
buyuruyor. Tahrîm sûresi, sekizinci âyetinde meâlen; "Ey îmân eden
seçilmişler! Allahü teâlâya dönünüz. Hâlis tövbe edin! Yâni tövbenizi bozmayın!
Böyle tövbe edince Rabbiniz, sizi belki affeder ve ağaçlarının, köşklerinin
altından sular akan Cennetlere sokar" buyuruyor. En'âm sûresi, yirminci
âyetinde meâlen; "Açık olsun, gizli olsun günahlardan sakınınız!"
buyuruyor. Günahlarına tövbe etmek, herkese farz-ı ayndır. Hiç kimse tövbeden
kurtulamaz. Nasıl kurtulur ki, peygamberlerin "aleyhimüsselâm" hepsi tövbe
ederdi. Peygamberlerin sonuncusu ve en yükseği olan Muhammed aleyhisselâm
buyuruyor ki: "Kalbimde (envâr-ı ilâhiyyenin gelmesine engel olan)
perde hâsıl oluyor. Bunun için her gün, yetmiş kerre istigfâr ediyorum." Yapılan günahta,
kul hakkı bulunmayıp; zinâ yapmak, alkollü içki içmek, çalgı dinlemek, yabancı
kadınlara bakmak, Kur'ân-ı kerîmi abdestsiz tutmak ve bozuk inanışlara saplanmak
gibi, yalnız Allahü teâlâ ile kendi arasında olursa; böyle günahlara tövbe
etmek, pişman olmakla, istigfâr okumakla, Allahü teâlâdan utanıp, sıkılıp,
O'ndan af dilemekle o günahlar affolur. Farzlardan birini özürsüz terk etti ise,
tövbe için, bunlarla birlikte, o farzı da yapmak lâzımdır.
Günahta
kul hakkı da varsa, buna tövbe için, kul hakkını hemen ödemek, onunla
helâllaşmak, ona iyilik ve duâ etmek de lâzımdır. Mal sâhibi, hakkı olan ölmüş
ise, ona duâ, istigfâr edip, çocuklarına, vârislerine verip ödemeli, bunlara
iyilik yapmalıdır. Çocukları, vârisleri bilinmiyorsa, mal ve diyet mikdarı
parayı fakirlere, miskinlere sadaka verip, sevâbını hak sâhibine ve eziyet
yapılana niyet etmelidir. Hazret-i Ali buyuruyor ki: Hazret-i Ebû Bekr doğru
sözlüdür. Ondan işittim ki: "Resûlullah efendimiz;
"Günah işleyen biri, pişmân olur, abdest alıp namaz kılar ve günâhı için
istigfâr ederse, Allahü teâlâ, o günâhı elbette affeder. Çünkü, Allahü teâlâ,
Nisâ sûresi 109. âyetinde (meâlen); "Biri günah işler veya kendine zulm
eder, sonra pişmân olup, Allahü teâlâya istigfâr ederse, Allahü teâlâyı çok
merhâmetli, af ve magfiret edici bulur" buyurmaktadır." dedi." Bir hadîs-i
şerîfte; "Günâhı olan kimse, istigfâr ve tövbe eder, sonra bu günâhı tekrar
yapar, sonra yine istigfâr söyler, tövbe eder. Üçüncüye yine yapar ve yine tövbe
ederse, dördüncü olarak yapınca, büyük günah yazılır." buyruldu. Bir hadîs-i
şerîfte; "Müsevvifler helâk oldu" buyruldu. Yâni, ileride tövbe ederim diyenler, tövbeyi geciktirenler ziyân etti.
Lokman Hakîm, velî veya peygamber idi. Oğluna nasîhat ederek; "Oğlum, tövbeyi
yarına bırakma!Çünkü, ölüm ansızın gelip yakalar" dedi. İmâm-ı Mücâhid buyuruyor
ki: "Her sabah ve akşam tövbe etmeyen kimse, kendine zulmeder." Abdullah ibni
Mübârek buyurdu ki: "Haram olarak ele geçen bir kuruşu, sâhibine geri vermek,
yüz kuruş sadaka vermekden daha sevâbdır." Âlimlerimiz buyuruyor ki: "Haksız
alınan bir kuruşu sâhibine geri vermek, kabûl olan altı yüz nâfile hacdan daha
sevabdır" Yâ Rabbî! Kendimize zulm ettik. Bize acımaz, af etmezsen, hâlimiz pek
fenâ olur."
Peygamber efendimiz buyurdu
ki: "Allahü teâlâ buyurur
ki: "Ey kulum! Emrettiğim farzları yap, insanların en âbidi olursun. Yasak
ettiğim haramlardan sakın, verâ sâhibi olursun. Verdiğim rızka kanâat eyle,
insanların en ganîsi olursun, kimseye muhtaç kalmazsın." Peygamber efendimiz
Ebû Hüreyre'ye buyurdu ki: "Verâ sâhibi ol ki, insanların en âbidi olursun!"
Hasan-ı Basrî buyurdu ki: "Zerre kadar verâ sâhibi olmak, bin nâfile oruç ve
namazdan daha hayırlıdır."Ebû Hüreyre buyurdu ki: "Kıyâmet günü, Allahü teâlânın
huzûrunda kıymetli olanlar, verâ ve zühd sâhipleridir." Allahü teâlâ, Mûsâ aleyhisselâma buyurdu ki: "Bana
yaklaşanlar, sevgime kavuşanlar içinde, verâ sâhipleri gibi yaklaşan olmaz."
Büyük âlimlerden bazısı buyurdu ki: "Bir kimse, şu on şeyi, kendine farz
bilmedikçe, tam verâ sâhibi olamaz: Gıybet etmemeli. Müminlere sû-i zan
etmemeli, kötü bilmemeli. Kimse ile alay etmemeli. Yabancı kadınlara, kızlara
bakmamalı. Doğru söylemeli. Kendini beğenmemek için, Allahü teâlânın kendisine
yaptığı ihsânları, nîmetleri düşünmeli. Malını helâl yere harcetmeli, haramlara
vermemeli. Nefsi, keyfi için, mevki, makam istemeyip, buraları insanlara hizmet
yeri bilmeli. Beş vakit namazı vaktinde kılmayı birinci vazife bilmeli. Ehl-i
sünnet âlimlerinin bildirdiği îmân ve işleri iyi öğrenip, kendini bunlara
uydurmalı. Yâ Rabbî! Bizlere ihsân ettiğin nûru, hidâyeti arttır. Bizi affet!
Sen her şeyi yapabilirsin."
KAYNAKLAR
1)
Umdet-ül-Makâmât; s.389
2) Tam
İlmihâl Seâdet-i Ebediyye (49. baskı); sh.637
3)
Hazînet-ül-Me'ârif
4)
İslâm Âlimleri Ansiklopedisi; c.16, s.129
|
|
