|
Kelâm, hadîs ve
Şâfiî fıkıh âlimi. Künyesi Ebû Mensûr olup, ismi Muhammed bin Abdullah bin
Hamşâd'dır. Aslen Nişâbûrlu olduğu için Nişâbûrî nisbet edildi. Daha çok dedesi
Hamşâd'a nisbetle İbn-i Hamşâd diye tanındı. 316 (m. 929) yılında Nişâbûr'da
doğdu ve 388'de (m. 998) orada vefât etti. Zâhid Ebû Sa'îd Muhammed bin Abdullah
bin Hamdûn cenâzesini yıkadı.
İbn-i Hamşâd,
Horasan'da Ebû Velîd Nişâbûrî'den, Irak'da İbn-i Ebî Hüreyre'den fıkıh öğrendi.
Ebû Hâmid bin Bilâl, Muhammed bin Hüreyre Kettân, İsmâil Saffâr, Ebû Sa'îd
İbnü'l-Arabî ve daha birçok âlimden ilim öğrenip hadîs-i şerîf dinledi. Hicaz ve
Yemen taraflarına ilim tahsili için giden İbn-i Hamşâd, Ebû Sehl Halitî'den
kelâm ilmini öğrendi.
Duâlarının
kabul olduğu çok görülen Ebû Mensûr İbni Hamşâd, vaktini mescidde ibâdet etmek
ve medresede ilim öğrenmek ve öğretmekle geçirirdi. Âlimlerle sohbet etmekten
çok hoşlanırdı, ömrünün sonuna doğru bir hastalığa yakalanıp, dili ağırlaştı.
Konuşamaz oldu. Parmaklarıyla işaret ederek söyleyeceklerini ifâde ederdi.
İbn-i Hamşâd'ın
günahlardan çok sakındığını ve ibâdetlere düşkün olduğunu bildiren Hâkim
Nişâbûrî, Muhammed bin Hamşâd'ın "Edîb, zâhid, âlim ve fıkıh ilminde müctehid"
olduğunu söylemektedir.
İbn-i Hamşâd
Nişâbûrî, ilmini talebelerine ve kitaplarla da daha sonrakilere aktardı. Ancak
bu talebeleri ve pek kıymetli eserleri hakkında kaynaklar bilgi
vermemektedirler. Ancak bu eserlerinin üçyüzden fazla olduğu ve Hâkim
Nişâbûrînin de talebelerinden olduğu bildirilmektedir.
KAYNAKLAR
1)
Tabakât-üş-Şâfiiyye (Sübkî), cild-3, sh-179
2) Tabakât-üş-Şâfiiyye (Esnevî) Vr. 103-b
3) Vafî
bil-vefeyât cild-3, sh-317
4) Mu'cem-ül-müellifîn cild-10, sh-209
|
