TÜRKİYE GAZETESİ YAYINLARI

 

İSLÂM ALİMLERİ ANSİKLOPEDİSİ

4.CİLD

Bir Önceki Sayfaya Gider

CİLD  -  ALFABE  -  ASIR

Bir Sonraki Sayfaya Gider

01   02   03   04   05   06   07   08   09   10   11   12   13   14   15   16   17   18

MAHFÛZ BİN MAHMÛD EN-NİŞÂBÛRÎ (Radıyallahü Anh)

Evliyânın büyüklerinden. Ebû Hafs Nişâbûrî'nin talebelerinden olup, Nişâbûr'un önde gelen âlim ve velîlerden idi. Hocasının vefâtından sonra, Ebû Osman Hayri'nin sohbetlerine devam etti ve vefâtına kadar da onun yanından ayrılmadı. Hamdûn el-Kassâr, Selmâ el-Bârûsî, Ali Nasrabâdî ve daha birçok âlimlerle sohbet etti. 303 veya 304 (m. 915, 916) yılında Nişâbûr'da vefât etti. Hocası Ebû Hafs'ın yanına defn edildi.

Mahfuz bin Mahmûd hazretleri buyurdular ki: "Kim bir müslüman kardeşi için bir kötülük düşünürse, asıl kötülüğe kendisi düşer."

"İnsanların hayır yönünden en üstünü, gönlü müslümalara en çok yönelendir."

"Halkı terâzinde tartma, kendi nefsini mü'minlerin terâzisinde tart. Böylece onların üstünlüğünü, kendi iflâsını anlarsın."

"Kendi nefisini iyi gören kimse, insanlardan gelen kötülüklere mübtelâ olur. Kendi nefsinin ayıbını gören kimse, insanların kötülüklerini görmez."

"Amelin ihlâsla, İhlâsın ise Allahü teâlâdan başka her türlü güç ve kuvvetten uzaklaşman ile doğru olur."

"Alın yazısını okumak istiyen, yaptığı amellerin doğru olup olmadığına baksın."

 

KAYNAKLAR

1) Tabakât-üs-sûfiyye sh-273

2) Hilyet-ül-evliyâ cild-10, sh-351

3) Tabakât-ül-kübrâ cild-1, sh-405

4) Nefehât-ül-üns sh-186

 
 

Bir Önceki Sayfaya Gider

Bu Bölümün İndex Sayfasına Gider

Bir Sonraki Sayfaya Gider