TÜRKİYE GAZETESİ YAYINLARI

 

İSLÂM ALİMLERİ ANSİKLOPEDİSİ

4.CİLD

Bir Önceki Sayfaya Gider

CİLD  -  ALFABE  -  ASIR

Bir Sonraki Sayfaya Gider

01   02   03   04   05   06   07   08   09   10   11   12   13   14   15   16   17   18

EBÜ'L-HÜSEYN KURÂFÎ (Radıyallahü Anh)

Evliyânın büyüklerinden. Ebü'l-Hüseyn künyesi olup, asıl ismi, Ali bin Osman'dır. Kahire yakınlarındaki doğduğu Kurâfe köyüne nisbetle Kurâfi denildi. Dimyat'ta otururdu. 380 (m. 990) yılında yüzon yaşında iken vefât etti.

Ebü'l-Hüseyn Sâîg-i Dîneverî hazretlerinin talebelerindendir. Zamanın büyükleriyle sohbet etti. Tasavvufta yüksek derecelere, kavuştu. Çok ibâdet eder, dünyâ malına ehemmiyet vermezdi. Herkese anlayacağı dilden konuşur, ehli olmayanların yanında, anlayamayacakları söz söylemezdi, insanların kalblerinin, temizlenmesi ve âhırette selâmete ermeleri için çalışırdı.

Şeyh-ül-islâm Abdullah-ı Hirevî hazretleri anlatır: "Ebû Süleymân-ı Nîlî bir gün Kurâfi'nin yanına geldi. Kaftanı iyice eskimişti. Kurâfi, ona bakarak, "Ey Ebû Süleymân! Kaftanın eskimiş ama, iki kaşının arasında emir olacağına dâir işaretler var" buyurdu. Ebû Süleymân, uzun bir zaman daha sofiliğe devam ettikten sonra, Fas tarafında bir bölgeye emir oldu. Yıllarca orada adaletle hüküm sürdü.

Ebû Bekr-i Dûkkî, Kurâfî'yi ziyârete gelmişti. "Ey Ebû Bekr! Cihanda yalnız dolaştığın söylenirdi. Fakat, seni iki başın arasında görüyorum" buyurdu. Çok geçmeden Ebû Bekr evlendi ve iki çocuğu oldu. Onların arasına oturur ve Kurâfi'nin söylediklerini anlatırdı.

Kurâfi hazretleri, bir gemide uygunsuz bir harekete karşı koyup, mâni olmağa çalışmasından dolayı, eli ayağı bağlanıp suya atıldı. Ona bu hareketi yapanlar, namaz vakti gelince onun en önde safta namaz kıldığını gördüler. Elbisesi hiç ıslanmamıştı. Özür dileyip, tövbe ettiler.

Şeyh-ül-islâm Abdullah-ı Hirevî, "Kurâfi, dünyâda eşi bulunmayan insanlardandır. Her haliyle Allahü teâlâyı hatırlatırdı" buyurdu.

Şeyh-ül-islâm Abdullah-ı Hirevî hazretleri, onu son devir büyüklerinden sayar ve Kurâfi hazretlerinin de aralarında bulunduğu bu mübârek insanlara "Bunlar birer dâhidir" derdi.

 

KAYNAKLAR

1) Nefehât-ül-üns sh-260

 
 

Bir Önceki Sayfaya Gider

Bu Bölümün İndex Sayfasına Gider

Bir Sonraki Sayfaya Gider