|
Şâfiî mezhebinde meşhûr fıkıh âlimlerinden. Künyesi, Ebû Muhammed el-Buhârî,
eş-Şâfiî'dir. Bağdâd'da yaşamıştır. 398 (m. 1007) senesinde vefât etti. Fıkıh
ilminde zamanının en meşhûr âlimi idi. Fıkıh ilmini Ebû Ali bin Ebî Hüreyre ve
Ebû İshâk el-Mervezî'den öğrendi. Kendisinden ise Kâdı Ebû Tayyib Mâverdî ve pek
çok kimse fıkıh ilmini öğrendi.
Abdullah bin Muhammed, fıkıh ilminden başka nahiv ve edebiyatta üstün derecede
idi. Fasîh ve belîğ konuşan, hoş sohbet bir âlim idi. Ayrıca şâir olup, şiirleri
meşhûrdur.
Şiirlerinden ba'zı beyitler şunlardır: "Şaşıyorum kendini beğenene, Dün bir
nutfe iken bugün hâli ne! Yarın bu güzellik bir son bulacak, Kabrinde kokuşup
bir leş olacak. Öyle gururlanıp nasıl yaşıyor, iki gün arası pislik taşıyor.."
KAYNAKLAR
1)
Tabakât-üş-Şâfiiyye
cild-3, sh-318
2)
Şezerât-üz-zeheb
cild-3, sh-152
3)
Târîh-i Bağdâd, Cild-10, sh-139
|
