SAYFA 001 002 003 004 005 006 007 008 009 010 011 012 013 014 015 016 017 018 019 020 021 022 023 024 025 026 027 028 029 030 031 032 033 034 035 036 037 038 039 040 041 042 043 044 045 046 047 048 049 050 051 052 053 054 055 056 057 058 059 060 061 062 063 064 065 066 067 068 069 070 071 072 073 074 075 076 077 078 079 080 081 082 083 084 085 086 087 088 089 090 091 092 093 094 095 096 097 098 099 100 101 102 103 104 105

TR

5. YAHYA KEMÂL'İN GÖRÜŞÜ

Yahya Kemâl; Sâde bir görüş" başlıklı bir musahabe ile, edebiyat sözünün şiir ve nesir san'atını içine aldığını; bunların yazı marifetinden başka bir mâhiyeti bulunduğunu; bunun da ancak manevî hayâtla ilgili olduğunu bildiriyor ve eski Türklerin manevî bir hayâtı varken bir edebiyatı vardı. Yeni Türklerin ancak manevî bir hayâtı olursa edebiyatı olur diyordu. Yazar; manevî hayât sözü ile duygu ve düşünce hayâtını kasdetmektc idi. Ona göre; duymayanlar lisânda ne kadar üstâd olsalar duyuramayacaklardı, düşünmeyenler satırları ne kadar hünerle, zevkle işleseler düşündü-remeyeceklerdi.

Kalb ile dil musahabesi bu husus için daha iyi ışık tutacak niteliktedir: O yazıda iddiî edildiğine göre; bizde duyanların dili yoktur, dili olanlar da duygudan mahrumdur, bu ikisi ancak büyük bir yazı adamında birleşcbilir".

Sâde bir görüşte şâir, küçük bir avunma kaynağı bulabilmişti; o da, edebiyatın gerçek manâsıyla kavranmağa başlamasıydı: Muttasıl teceddüd denilen bir inkırazdan sonra bir uyanıklık varsa o da yavaş yavaş edebiyatı hakîkî manâsıyla telâkkiye doğru hâsıl olan meyildir diyordu.