4. Duâya Allahü Teâlâ'ya Hamd ve Peygambere Salât Getirmekle Başlamak

310- Fedâle b. Ubeyd'den (radıyallahü anh) rivâyet edildiğine göre, demiştir ki: Resûlüllah sallallahü aleyhi ve sellem, namazında duâ eden bir adamın, Allah'a hamd ve Peygambere Salât getirmediğim işitti. Bunun üzerine Resûlüllah sallallahü aleyhi ve sellem:

“Bu adam acele etti" buyurdu ve sonra onu yahut başkasını yanına çağırıp şöyle dedi:

“Sizden biriniz namaz kılınca, önce yüce Rabbine hamd ve sena ile başlasın, sonra Peygambere (sallallahü aleyhi ve sellem) salât getirsin. Bundan sonra dilediği Duâyı yapsın.”

311- Ömer ibn'l-Hattâb'dan (radıyallahü anh) rivâyet edildiğine göre şöyle demiştir:

"Peygamberine (sallallahu aleyhi ve sellem) Salât olunmadıkça, duâ, yerle gök arasında durdurulur. Ondan hiç bir şey göğe yükselmez (Allah'ın kabulüne arzolunmaz). Salât getirildikten sonra kabule mazhar olur). "Ben de derim ki, Duânın başında Allah'a hamd ve sena, sonra da Peygambere salât getirmenin müstehab olduğunda âlimler birleşmişlerdir. Yine bunlarla Duâ bitirilir. Buna dair nakledilen rivâyet ve haberler çoktur ve bilinen şeylerdir.

٤- باب استفتاحِ الدُّعاء بالحمدِ للّه تعالى والصَّلاة على النبيّ صلى اللّه عليه وسلم

٣١٠- روينا في سنن أبي داود والترمذي والنسائي، عن فَضَالة بن عُبيد رضي اللّه عنه، قال‏: سمع رسول اللّه صلى اللّه عليه وسلم رجلاً يدعو في صلاته لم يمجّدِ اللّه تعالى، ولم يصلّ على النبيّ صلى اللّه عليه وعلى آله وسلم، فقال رسول اللّه صلى اللّه عليه وسلم وعلى آله وسلم‏:

"‏عَجِلَ هَذَا‏"‏ ثم دعاه، فقال له أو لغيره‏:

‏"‏إذَا صَلَّى أحَدُكُمْ فَلْيَبْدأ بِتَمْجِيدِ رَبِّهِ سُبْحانَهُ وَالثَّناءِ عَلَيْهِ، ثُمَّ يُصَلِّي على النَّبِيّ صلى اللّه عليه وسلم، ثُمَّ يَدْعُو بَعْدُ بِمَا شاءَ‏"‏

قال الترمذي‏: حديث حسن صحيح‏.‏ (١٠)

٣١١- وروينا في كتاب الترمذي، عن عمر بن الخطاب رضي اللّه عنه قال‏: إن الدعاء موقوف بين السماء والأرض لا يصعد منه شيء حتى تُصلِّيَ على نبيّك صلى اللّه عليه وسلم‏.‏

قلت‏: أجمع العلماء على استحباب ابتداء الدعاء بالحمد للّه تعالى والثناء عليه، ثم الصلاة على رسول اللّه صلى اللّه عليه وسلم، وكذلك يختم الدعاء بهما، والآثار في هذا الباب كثيرة معروفة(١١)