BAB 001 002 003 004 005 006 007 008 009 010 011

NO. 001 002 003 004 005 006 007 008 009 010 011 012 013 014 015 016 017 018 019 020 021 022 023 024 025 026 027 028 029 030 031 032 033 034 035 036 037 038 039 040 041 042 043 044 045 046 047 048 049 050 051 052 053 054 055 056 057 058 059 060 061 062 063 064 065 066 067 068 069 070 071 072 073 074 075 076 077 078 079 080 081 082 083 084 085 086 087 088 089 090 091 092 093 094 095 096 097 098 099 100 101 102 103 104 105 106 107 108 109 110 111 112 113 114 115 116 117 118 119 120 121 122 123 124 125 126 127 128 129 130 131 132 133 134 135 136 137 138 139 140 141 142 143 144 145 146 147 148 149 150 151 152 153 154 155 156 157 158 159 160 161 162 163 164 165 166 167 168 169 170 171 172 173 174 175 176 177 178 179 180 181 182 183 184 185 186 187 188 189 190 191 192 193 194 195 196 197 198 199 200 201 202 203 204 205 206 207 208 209 210 211 212 213 214 215 216 217 218 219 220 221 222 223 224 225 226 227 228 229 230 231 232 233 234 235 236 237 238 239 240 241 242 243 244 245 246 247 248 249 250 251 252 253 254 255 256 257 258 259 260 261 262 263 264 265 266 267 268 269 270 271 272 273 274 275 276 277 278 279 280 281 282 283 284 285 286

TR AR

4- Hind Davası Bâbı

4574- Bana Aliy b. Hucr Es-Sa'dî rivâyet etti.

(Dedi ki): Bize Aliy b. Mtishir, Hişâm b. Urve'den, o da babasından, o da Âişe'den naklen rivâyet etti. (Şöyle dedi):

Ebû Süfyân'ın karısı Hind bintü Utbe, Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)'in yanına girerek: Yâ Resûlallah! Gerçekten Ebû Süiyân cimri bir adamdır; bana kendime ve oğullanma yetecek kadar nafaka ver. miyor. Meğer ki onun haberi olmadan malından almış olayım! Acaba bunda bana bir günah var mıdır? dedi. Bunun üzerine Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem):

«Onun malından ma'ruf vecihle sana ve oğullarına yetecek kadar al!» buyurdular.

4575- Bize bu hadîs Muhammed b. Abdillah b. Nümeyr ile Ebû Küreyb de ikisi birden Abdullah b. Nümeyr ile Vekî'dan rivâyet ettiler. H.

Bize Yahya b. Yahya dahi rivâyet etti.

(Dedi ki): Bize Abdülâzîz b. Muhammed haber verdi. H.

Bize Muhammed b. Râfi' de rivâyet etti.

(Dedi ki): Bize İbn Ebi Füdeyk rivâyet etti.

(Dedi ki): Bize Dahhâk (yani İbn Osman) haber verdi.

Bu râvilerin hepsi Hişâm'dan bu isnâdla rivâyette bulunmuşlardır.

4576- Bize Abd b. Humeyd dahi rivâyet etti.

(Dedi ki): Bize Abdürrazzâk haber verdi.

(Dedi ki): Bize Ma'mer, Zührî'den, o da Urve'den, o da Âişe'den naklen haber verdi. Âişe şöyle dedi:

Hind, Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem)’e gelerek: Yâ Resûlallah! Vallahi yeryüzünde senin hanen halkın kadar Allah'ın zelil etmesini dilediğim bir hâne halkı yoktu. Şimdi yeryüzünde senin hâne halkın kadar Allah'ın aziz kılmasını dilediğim bir hâne halkı yoktur, dedi. Bunun üzerine Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem):

«Nefsim yed-i kudretinde olan Allah'a yemin olsun ki, yine de!» buyurdular. Sonra Hind şunları söyledi:

— Yâ Resûlallah! Gerçekten Ebû Süfyân pinti bir adamdır. Acaba Çotuğuna çocuğuna onun izni olmaksızın malından nafaka vermemde bana bir vebal var mıdır? Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem):

«Onlara ma'rûf vecihle nafaka vermende sana vebal yoktur!» buyurdular.

4577- Bize Züheyr b. Harb rivâyet etti.

(Dedi ki): Bize Ya'kûb b. İbrahim rivâyet etti.

(Dedi ki): Bize Zührî'nin kardeşi oğlu, amcasından, rivâyet etti.

(Dedi ki): Bana Urvetü'bnü'z-Zübeyr haber verdi ki, Âişe şunları söylemiş:

Hind binti Utbe b. Rabia gelerek: Yâ Resûlallah! Vallahi yeryüzünde senin hanen halkı kadar zelil olmalarını dilediğim bir hâne yoktu. Bugün ise yeryüzünde senin hanen halkı kadar aziz olmalarını dilediğim hane kalmadı, dedi. Bunun üzerine Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem):

«Nefsim yed-i kudretinde olan Allah'a yemin olsun ki, yine de!» buyurdu. Sonra Hind:

— Yâ Resûlallah! Gerçekten Ebû Süfyân pek cimri bir adamdır. Acaba onun malından çoluğumuza çocuğumuza yedirmemde bana bir ve bal var mıdır? dedi. Efendimiz ona:

«Hayır! Ancak ma'ruf vecihle (harca)!» buyurdular.

Bu hadîsi Buhârî «Nafakaat», «Menâkıbü'l-Ensâr» ve «Eymân» bahislerinde tahrîc etmiştir.

Hadîs-i şerif de Hazret-i Ebû Süfyân'in zevcesi olduğu bildirilen Hind (radıyallahü anh) Hazret-i Muâviye'nin annesidir. Hind'in babası Utbe'yi Bedir gazasında Hazret-i Hamza (radıyallahü anH) öldürmüştü. Amcası Şeybe ile kardeşi Velîd de aynı gazada maktul düşmüşlerdi. Bu sebeple o zaman henüz müslüman olmayan Hind başta Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem) olmak üzere bütün müslümanlara diş biliyordu. Nitekim Uhud harbinde Hazret-i Hamza'yı vurması için Vahşî namındaki köleyi teşvik edenlerden biri de Hind'di. Hattâ Hamza (radıyallahü amlı) şehîd edilince intikam hissi ile onun ciğerini çiğnediği rivâyet olunur.

Hazret-i Hind, Mekke'nin fethinde kocası Ebû İSüfyân (radıyallahü anh)'dan sonra müslüman olmuş; Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem) onları nikâhları üzre bırakmış; nikâhlarını tazelemeye lüzum görmemiştir.

İşte Hind (radıyallahü anh): «Senin hanen halkı kadar Allah'ın zelil etmesini dilediğim bir hâne yoktu...» sözü ile o eski düşmanlık günlerine işaret etmiştir.

Hadîste geçen «Ehl-i hib⻑nın asıl mânâsı çadır halkı demektir,

Hibâ': Yün veya yapağıdan yapılan çadırdır. Sonraları bir kimsenin evine, yurduna da hibâ' denilmiştir. Kirmanı: «İhtimal Hind bu sözü ile Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)'in kendini kasdedilmiş; onu ve ehl-i beytini ta'zîm için kinaye yolu ile konuşmuştur.» diyor.

Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)’in Hazret-i Hind'e cevaben:

«Yine de!» buyurması- iki suretle mânâlandırılmıştır. Birinciye göre mânâ: «O yine öyledir; yani söylediğin doğrudur; ben de sana nisbetle senin dediğin gibiyim» demektir. İkinci surete göre bu sözden murâd: Bizi sevmen daha da artacak; kalbine îmân yer edecek» demektir. Allâme Aynî ile Nevevî bu ikinci mânâyı makama daha münâsib görmektedirler. Çünkü Hind ikinci cümlesinde Resûlüllah'ın ehl-i beytini çok sevdiğinden bahsetmektedir.

Hazret-i Hind'in suâline Resûl-i Ekrem'in:

«Hayır! Ancak ma'rûf vecihle» buyurmasının dahi iki veçhe ihtimali vardır:

1- Bu sözden murâd: Hayır günah yoktur; demektir. «Ancak ma'ruf vecihle!» cümlesi söz başıdır ve: «Ma'rûftan başka yolla nafaka verme!» takdirindedir.

2- Bu cümleden murâd: «Ma'ruftan başka bir yolla nafaka vermezsen günah yoktur.» demektir.