BAB 001 002 003 004 005

NO. 001 002 003 004 005 006 007 008 009 010 011 012 013 014 015 016 017 018 019 020 021 022 023 024 025 026 027 028 029 030 031 032 033 034 035 036 037 038 039 040 041 042 043 044 045 046 047 048 049 050 051 052 053 054 055 056 057 058 059 060 061 062 063 064 065 066 067 068 069 070 071 072 073 074 075 076 077 078 079 080 081 082 083 084 085 086 087 088 089 090 091 092 093 094 095 096 097 098 099 100 101 102 103 104 105 106 107 108 109 110 111 112 113 114 115 116 117 118 119 120 121 122 123 124 125 126 127 128 129 130 131 132 133 134 135 136 137 138 139 140 141 142 143 144 145 146 147 148 149 150 151 152 153 154 155 156 157 158 159 160 161 162 163 164 165 166 167 168 169 170 171 172 173 174 175 176 177 178 179 180 181 182 183 184 185 186 187 188 189 190 191 192 193 194 195 196 197 198 199 200 201 202 203 204 205 206 207 208 209 210 211 212 213 214 215 216 217 218 219 220 221 222 223 224 225 226 227 228 229 230 231 232 233 234 235 236 237 238 239 240 241 242 243 244 245 246 247 248 249 250 251 252 253 254 255 256 257 258 259 260 261 262 263 264 265 266 267 268 269 270 271 272 273 274 275 276 277 278 279 280 281 282 283 284 285 286

TR AR

4- Rüzgarla Bulutu Görünce Allah'a Sığınma: Yağmurla Sevinme Bâbı

2121- Bize Abdullah b. Meslemete'bni Ka'neb rivâyet etti.

(Dedi ki); Bize Süleyman yani İbn Bilâl, Cafer'den —ki İbn Muhammed'dir.— O da Ata b. Ebi Rabâh'dan naklen rivâyet etti. Ata', Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem)'ln zevcesi Âişe'yİ şöyle derken İşitmiş:

«Hava rüzgârlı ve bulutlu oldumu, bu Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve yin yüzünden belli olur, (ileri geri) gidip gelmeye başlardı. Yağmur yağdığı zaman ona sevinir ve bu gam kın hâl kendisinden giderdi. Ben, bunu kendisine sordum da:

— (Gerçekten ümmetime musallat kılınacak bir azâb olmasından korktum.) cevâbını verdi. Yağmuru görünce (Rahmettir.) buyururdu.»

2122- Bana Ebû't-Tâhir rivâyet etti.

(Dedi ki): Bize İbn Vehb haber verdi.

(Dedi ki): İbn Cüreyc'i dinledim, bize Ata' b. Ebî Rabâh'dan, o da Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem)’in zevcesi Âişe'den naklen rivâyette bulundu. Âişe, Şöyle dedi:

Şiddetli rüzgâr estiği vakit Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem)-.

— Allah'ım! Senden bunun hayrını ve bunun tezammun ettiği şey'in hayır İle gönderildiği vazifenin hayrını dilerim. Bunun şerri ile tazammun ettiği şeyin ve gönderildiği vazifenin şerlerinden sana sığınırım.» derdi.

Hava bulutlandığı vakit rengi değişir, (yerinde duramayıp içeri) girer çıkar, (öteye beriye) gider gelirdi. Yağmur yağdığı vakit ise açılırdı. Ben, bunu onun yüzünden anlardım. Kendisine sebebini sorduğumda:

— (Yâ Âişe! Belki bu bulut Âd kavminin dediği gibi (bir azâb) olur. Onu vadilerine doğru gelen bir bulut hâlinde görünce Bu Sûre-i Ahkaaf, âyet; 24. bize yağmur verecek bir buluttur, dediler...) buyurdu.»

2123- Bana Hârûn b. Ma'rûf rivâyet etti.

(Dedi ki): Bize İbn Vehb, Amru'bnu Hâris'den rivâyet etti. H.

Bana Ebû't-Tâhir dahi rivâyet etti.

(Dedi ki): Bize Abdullah b. Vehb haber verdi.

(Dedi ki): Bize Amru'bnu'l - Haris haber verdi. Ona da Ebû'n - Nadr, Süleyman b. Yesâr'dan, o da Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem)'in zevcesi Âişe'den naklen rivâyet etmiş. Âişe şöyle dedi:

-Ben, Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)’i ciddi bir şekilde, küçük dili görünecek derecede güldüğünü görmedim. O, yalnız tebessüm buyururdu. Bir bulut veya rüzgâr gördümü bu yüzünden belli olurdu. Kendisine:

— Ya Resûlallah! Bakıyorum herkes bulutu gördüğü vakit, onda yağmur vardır ümidi ile ferahlanıyor. Hâlbuki bunu sen gördün mü, ben senin yüzünden hoşnutsuzluk okuyorum, dedim. Bunun üzerine (sallallahü aleyhi ve sellem)

— Yâ Âİşe! Bunda bir azâb bulunmadığına bana kim te'mînât verebilir? Hakikaten bir kavim rüzgârla azâb olunmuşdur. Gerçekten bir kavim azabı görmüş de:

 (Bu gördüğünüz bize yağmur yağdıracak bir buluttur.) demişlerdi, buyurdular.»

Bu hadisi Buhârî «Kitâbu Bed'i'l - Halk» da, Tirmizî ile Nesâî «Kitâbu't - Tefsir» de muhtelif râvilerden tahrîc etmişlerdir.

Görülüyor ki: Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) şiddetli rüzgâr ile kesif buluttan hoşlanmaz; bunların umûmi bir ceza olmak re ümmetine bir musibet getireceğinden korkar; bu hâli yüzünden an-laşıhyormuş.

Burada, şöyle bir suâl vârid olabilir: Teâlâ Hazretleri Kur'ân-ı Kerîm'inde aralarında bulunduğun müddetçe Allah onları azâb edecek değildir.» buyururken Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)'in bu endişesine mahal var mıdır?

Cevap: Bu âyet-i kerime, hadis-i şerifde beyân buyurulan vukuattan sonra nâzil olmuşdur. Âyet nâzil olduktan sonra bir daha Resûl-i Ekrem (sallallahü aleyhi ve sellem)’in endîşesi kalmamışdır. Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) aralarında bulunduğu müddetçe ümmetini azâb etmemek ve keza onun vefatından sonra ümmeti istiğfara devam ettikçe, kendilerine azâb ve musibet göndermemek sırf Peygamber-i Zîşân (sallallahü aleyhi ve sellem) Efendimizin yüzü suyu hürmetinedir. Bu, hakikatta Allahü teâlâ tarafından Resûl-i Zişânına bir ikram ve derecesini terfîdir.

Sûfiye bu hadis-i şerifle istidlal ederek: Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem)’in ümmeti arasında bulunması, onların azâb edilmesine nasıl mâni olmuşsa, kalplerde bulunan îmân dahi mü'minlerin bedenlerini ta'zib etmeye öylece mânidir.» demişlerdir.

Rüzgârla azâb gören kavmin kimler olduğu bundan sonraki ha-disde görülecektir.