BAB 001 002 003 004 005

NO. 001 002 003 004 005 006 007 008 009 010 011 012 013 014 015 016 017 018 019 020 021 022 023 024 025 026 027 028 029 030 031 032 033 034 035 036 037 038 039 040 041 042 043 044 045 046 047 048 049 050 051 052 053 054 055 056 057 058 059 060 061 062 063 064 065 066 067 068 069 070 071 072 073 074 075 076 077 078 079 080 081 082 083 084 085 086 087 088 089 090 091 092 093 094 095 096 097 098 099 100 101 102 103 104 105 106 107 108 109 110 111 112 113 114 115 116 117 118 119 120 121 122 123 124 125 126 127 128 129 130 131 132 133 134 135 136 137 138 139 140 141 142 143 144 145 146 147 148 149 150 151 152 153 154 155 156 157 158 159 160 161 162 163 164 165 166 167 168 169 170 171 172 173 174 175 176 177 178 179 180 181 182 183 184 185 186 187 188 189 190 191 192 193 194 195 196 197 198 199 200 201 202 203 204 205 206 207 208 209 210 211 212 213 214 215 216 217 218 219 220 221 222 223 224 225 226 227 228 229 230 231 232 233 234 235 236 237 238 239 240 241 242 243 244 245 246 247 248 249 250 251 252 253 254 255 256 257 258 259 260 261 262 263 264 265 266 267 268 269 270 271 272 273 274 275 276 277 278 279 280 281 282 283 284 285 286

TR AR

2- Yağmur Duasında Elleri Kaldırma Bâbı

2111- Bize Ebû Bekir b. Ebİ Şeybe rivâyet etti.

(Dedi ki): Bize Yahya b. Ebî Bükeyr, Şu'be'den, o da Sâbit'den, o da Enes'den naklen rivâyet etti.

Dedi ki: «Ben, Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)’i dua esnasında ellerini ta koltuklarının beyazı görününceye kadar kaldırırken gördüm.»

2112- Bize Muhammed b. El-Müsennâ rivâyet etti.

(Dedi ki): Bize İbn Ebi Adiyy ile Abdülalâ, Said'den, o da Katade'den, o da Enes'den naklen rivâyet etti ki, Nebiyyullah (sallallahü aleyhi ve sellem) istiskadan başka hiçbir duasında ellerini kaldırmazmış. İstiskada koltuklarının beyazı görününceye kadar ellerini kaldırırmış.

Yalnız Abdüla'lâ; «Koltuğunun beyazı görününceye kadar...» yahut «koltuklarının beyazı görününceye kadar...» demiş.

2113- Bize İbn’l-Müsennâ rivâyet etti.

(Dedi ki): Bize Yahya b. Saîd, İbn Ebi Arûbe'den, o da Katade'den naklen rivâyet etti ki, Enesü'bnû Mâlik, Katâde ve arkadaşlarına Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem)’den naklen bu hadisin benzerini rivâyet etmiş.

Bu hadîsi Buhârî «îstiska» ve -Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem)’in sıfatı» bahislerinde; Nesâî ile İbn Mâce «İstiska- bahsinde muhtelif râvîlerden tahrîc etmişlerdir.

Nevevî: «Bu hadîsin zahiri, Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem)'in yağmur duasından başka yerlerde ellerini kaldırmadığı zannını veriyorsa da, hakikat öyle değildir. Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)'in yağmur duasından başka sayılmıyacak derecede çok yerlerde ellerini kaldırdığı sabit olmuşdur. Binâenaleyh bu hadis te'vîl olunur ve.- Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem) ellerini koltuklarının beyazı görünecek derecede mubağlağalı bir şekilde yalnız yağmur duasında kaldırmışdır, denilir. Yahut râvî: (Ben, başka yerde onu el kaldırırken görmedim.) demek istemişdir. Başka râviler yağmur duasından başka yerlerde de ellerini fazla kaldırdığını görmüşlerdir.» diyor.

2114- Bize Abd b. Hümeyd rivâyet etti.

(Dedi ki): Bize Hasen b. Mûsâ rivâyet etti.

(Dedi ki): Bize Hammâd b. Seleme, Sabit'den, o da Enes b. Mâlik'den naklen rivâyet etti ki, Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem) yağmur duası yapmış ve ellerinin arkası ile gökyüzüne işaret etmişdir.

Bu hadis İmâm Müslim'in usulüne göre rütbeden sonra geldiği için rakkamlarda takdim te'hir yapılmıştır. Ulemâ yağmur duasında el kaldırmanın müstehab olduğunu söylemişlerdir. Çünkü bu duâ Allah'a teslimiyet ve niyazdan ibarettir. Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem)'in:

«Şüphesiz ki, Allah haya sahibidir. Kul ellerini kaldırdığı vakit onları boş çevirmekten İstihya eder.» buyurduğu rivâyet olunur.

İmâm Mâlik, yağmur duasında ellerin içleri yere, arkaları semâya bakmak şartıyle yukarıya kaldırılmasına kail olmuştur. Korku zamanında böyle hareket edilir. Rağbet ve istek anında ise ellerin içi semâya doğru çevrilerek kaldırılır.

Teâlâ Hazretlerinin Bize rağbet ve korku halinde duâ ederler.» âyet-i kerîmesinden murâd: İstek zamanında avuçların içi, korku ânında ise avuçları dışı semâya kaldırılır, diye tefsir edilmişdir.

Nevevî diyor ki: «Bizim ulemâmız ile başkalarından müteşekkil bir cemâat kıtlık gibi bir belânın defi için yapılan dualarda eller kaldırılarak, avuçların sırtları semâya çevrilmesi, istek duasında bulunulduğu zaman ise avuçların içinin gökyüzüne çevirilmesi sünnetdir demişlerdir.»

Nitekim bir hadisde: «Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem) bir şey istediği zaman avuçlarının içini, bir şeyden Allah'a sığındığı zaman ise avuçlarının dışını semâya çevirirdi.» denilmişdir.

İbn Abbâs (radıyallahü Anh)'ın dahi: «Allah'dan avuçlarınızın içini açarak dileyin; dışı ile istemeyin!» dediği rivâyet olunmuşdur.

Gerçi bu haber zayıfdır. Fakat yine de Hazret-i Enes hadîsi ile araları bulunmuş ve: «İbn Abbâs hadisi istek hâline mahsûsdur.» denilmişdir.