BAB 001 002 003 004 005 006 007 008 009 010 011 012 013 014 015 016 017 018 019 020 021 022 023 024 025 026 027 028 029 030 031 032 033 034 035 036 037 038 039 040 041 042 043 044 045 046 047 048 049 050 051 052 053 054 055 056 057

NO. 001 002 003 004 005 006 007 008 009 010 011 012 013 014 015 016 017 018 019 020 021 022 023 024 025 026 027 028 029 030 031 032 033 034 035 036 037 038 039 040 041 042 043 044 045 046 047 048 049 050 051 052 053 054 055 056 057 058 059 060 061 062 063 064 065 066 067 068 069 070 071 072 073 074 075 076 077 078 079 080 081 082 083 084 085 086 087 088 089 090 091 092 093 094 095 096 097 098 099 100 101 102 103 104 105 106 107 108 109 110 111 112 113 114 115 116 117 118 119 120 121 122 123 124 125 126 127 128 129 130 131 132 133 134 135 136 137 138 139 140 141 142 143 144 145 146 147 148 149 150 151 152 153 154 155 156 157 158 159 160 161 162 163 164 165 166 167 168 169 170 171 172 173 174 175 176 177 178 179 180 181 182 183 184 185 186 187 188 189 190 191 192 193 194 195 196 197 198 199 200 201 202 203 204 205 206 207 208 209 210 211 212 213 214 215 216 217 218 219 220 221 222 223 224 225 226 227 228 229 230 231 232 233 234 235 236 237 238 239 240 241 242 243 244 245 246 247 248 249 250 251 252 253 254 255 256 257 258 259 260 261 262 263 264 265 266 267 268 269 270 271 272 273 274 275 276 277 278 279 280 281 282 283 284 285 286

TR AR

30- Gece Namazı Olsun, Başkası Olsun Devamlı Amelin Fazileti Bâbı

1863- Bize, Muhammedü'bnü’l-Müsennâ rivâyet etti.

(Dedi ki): Bize, Abdülvehhâb (yani Sekafî) rivâyet etti.

(Dedi ki): Bize, Ubeydullah, Saîd b. Ebî Saîd'den, o da Ebû Seleme'den, o da Âişe'den naklen rivâyet etti ki, Âişe şöyle dedi: Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)’in bir hasırı vardı. Onu geceleyin kendine hücre yapar da, içinde namaz kılardı. Gündüzün ise (yere) yayardı. Derken cemâatda onun namazına uymaya başladılar. Ve bir gece toplandılar. Bunun üzerine Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem):

«Ey cemâat! Siz gücünüzün yeteceği İşlere bakın! Çünkü siz usanmadikça Allah usan (mı muamelesi yap) maz. Allah' ındinde amellerin en makbulü az da olsa devam üzre yapılanıdır.» buyurdular.

Râvî diyor ki: «Âl-i Muhammed (sallallahü aleyhi ve sellem) bir şey yaptilarmı, artık ona devam ederlerdi.»

1864- Bize» Muhammedü'bnü'î-Müsennâ rivâyet etti.

(Dedi ki): Bize, Muhammed b. Ca'fer rivâyet etti.

(Dedi ki): Bize, Şu'be, Sa'd b. îbrâhîm'den rivâyet etti. O da batası Ebû Seleme'yi Âişe'den naklen rivâyet ederken dinlemiş ki, Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)'e:

«Allah ındinde amellerin en makbul olanı hangisidir?» diye soruS-

«Az bile olsa devamlı olanıdır.» buyurmuşlar.

1865- Bize, Züheyr b. Harb ile İshâk b. İbrahim rivâyet etti. ler. Züheyr dedi ki: Bize, Cerîr, Mansûr'dan, o da İbrahim'den, o da Âlkame'den naklen rivâyet etti. Âlkame şöyle dedi: «Ümmü'l-Mü'minîn Âişe'ye sordum; dedim ki: Yâ Ümme'l-Mü'minin Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)'in ibâdet işi nasıldı? Günlerden birine tahsis ettiği bir şey olur-muydu?» Âişe, şu cevâbı verdi:

«Hayır! Onun ameli devamlıydı. Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)’in kaadir olduğu şey'e sizin hanginiz taakat getirebilir ki!»

1866- Bize, İbn Nümeyr rivâyet etti.

(Dedi ki).: Bize babam rivâyet etti.

(Dedi ki): Bize, Sa'd b. Saîd rivâyet etti.

(Dedi ki): Bana, Kaa-sim b. Muhammed, Âişe'de naklen haber verdi. Âişe şöyle dedi: Resûlülla (sallallahü aleyhi ve sellem):

«Allahü teâlâ'ya amellerin en makbulü, az da olsa en devâmlısıdır.» buyurdular.

Râvî: «Âişe bir ameli işlediği vakit ona devam ederdi.» demişdir.

Bu Bâbın rivâyetleri hep Âişe (radıyallahü anhâ) darıdır. Birinci rivâyetde, Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)’in:

«Siz usanmadıkça Allah da usanmaz.» buyurduğu göze çarpmaktadır.

Usanmak: Bıkmak, manasınadır. Bu mânâ Allahü teâlâ hakkında muhaldir. Şu halde hadîsi te'vîl icâb eder. Filhakika ulemânın muhakkıklan bu cümleyi te'vîl etmiş ve: «Allah size usanıp bıkan kimse muamelesi yapmaz. Binâenaleyh sizden sevap ve mükâfatını kesmez. Meğer ki siz yapmakda olduğunuz hayırlı amellerden vazgeçmiş olasınız!» demişlerdir.

Bâzılarına göre bu cümlenin mânâsı; «Siz bıkarsanız Allah bıkmaz.» demekdir. İbn Kuteybe ile diğer bir takım ulemâ bu mânâya kaail olmuşlardır.

Al-i Muhammed'den murâd: Ehl-i Beyt'i, zevceleri, yakınları ve onunla hususiyeti olan zevâtdır.