| |
EVLİYÂ HAYÂTINDAN SAHÎFELER
Evliyânın büyüklerinden
Ebû Abdullah Hadramî (rahmetullahi teâlâ aleyh) birçok âlimden ilim tahsîl
edip hadîs, fıkıh ilimlerinde büyük bir âlim oldu. Bunun yanında Allahü teâlânın
sevgili kullarıyla görüşüp tasavvuf yolunda ilerledi. Devamlı onlarla bulunmayı
arzu eder, onlardan bir an ayrı kalmamaya çalışırdı. Vaktini Allahü teâlânın
râzı olduğu işlerde geçirir, ilim öğretir, talebe yetiştirir, emr-i mârufta
bulunmakla meşgûl olurdu. Ahlâkının güzelliği, ilminin çokluğu, dînine ve
ibâdetine düşkünlüğü, cömertliği, tatlı dili ve güler yüzü, insanlar tarafından
çok sevilmesine vesîle oldu. Kendisini çok seven insanlar, gittiği yolu daha iyi
öğrenmek için, nasîhatlerini can kulağı ile dinlediler. Birçok kerâmetlerini
gördüler. Bu durum, ihlâslarının ve hocalarına karşı sevgilerinin artmasına
sebeb oldu. Ebû Abdullah Hadramî, Yemen'de Tihâme taraflarında Dıhhî köyünde
yerleşti. Kendisine bir dergâh yaptı ve dersler vererek ilim öğretti. Ölü
kalpleri diriltip, insanlara huzur ve saâdet hazînelerinin kapılarını açtı.
Pekçok talebe yetiştirip kıymetli eserler yazdı. Talebeleri arasında oğulları
İsmâil ve İbrâhim, Rablerine lâyık kul, Resûlullah'a lâyık ümmet, babalarına
lâyık evlâd olmaya gayret ettiler.
Ebû Abdullah Hadramî,
insanların maddî ve mânevî ihtiyaçlarını karşılamayı çok sever, bâzan iki üç
günlük yol kat ederek o ihtiyacı görür, sâhibini memnun ederdi. Zebîd şehrinde
Şeyh Ahmed Sayyâd'ın türbesini çok ziyâret eder orada uzun zaman kalır,
kendinden geçerdi.
Defni esnâsında Şeyh Ebü'l-Gays
bin Cemîl de hazır bulundu. Kabrine girip mübârek cesedini yerleştirdi. Bir
müddet yanında kaldı. Kabirden çıkınca; "Elhamdülillah! Onun vefâtı, Allahü
teâlânın dâvetine icâbet etmekten başka bir şey olmadı." buyurdu.
|
|
