| |
EVLİYÂ HAYÂTINDAN SAHÎFELER
Hindistan evliyâsının
büyüklerinden Alâeddîn-i Sâbir (rahmetullahi teâlâ aleyh) doğumundan
îtibâren bir sabır nümûnesi olarak görüldü. İlk altı ayda, kırk gün annesinin
sütünü emmedi. Bir yaşına kadar, diğer altı ay içinde 15 gün oruç tutar, 15 gün
süt emerdi. Üç yaşında ana sütünü terk ederek, ara sıra küçük bir parça arpa
ekmeği ve Hindistan'a mahsus bir çeşit nohut ekmeği yerdi. Konuşmaya
başladığında, ilk söylediği söz; "Lâ mevcûde illallah" (Allahü teâlâdan başka
hiçbir şey yoktur) oldu. Beş yaşında iken, mübârek pederi vefât etti. Bunun
üzerine bir sene konuşmadı. Yedi yaşında iken muntazaman hergün oruç tutmaya
başladı. 4 ilâ 5 günde bir, biraz kuru ekmek kırıntısı yerdi. Bu yaşında
teheccüd namazı kılardı ve kendisini tamâmen Allahü teâlâya verirdi. O yaşında
dahî, annesinin ısrârlarına rağmen karyolada hiç yatmadı.
Annesi; "Yavrum neden bu
kadar sıkı mücâhedeyi nefsin ile uğraşmayı bu yaşında yapıyorsun?" dedikte;
"Sevgili anneciğim elimde değil, kendimi Allahü teâlânın aşkında yakmak
istiyorum. Böyle yaşamak hakîkaten hoşuma gidiyor." buyurmuştur.
|
|
