| |
ALÂEDDÎN BİN ESAD LÂHORÎ
Hindistan'da
yetişen evliyânın büyüklerinden. İsmi, Alâeddîn bin Esad, nisbeti el-Lâhorî ve
el-Bengâlî'dir. Doğum târihi bilinmemektedir. 1397 (H.800) senesinde Pânî-pût
şehrinde vefât etti. Kabri ziyâret edilmektedir.
Önceleri,
ahâlinin en zenginlerinden ve önde gelenlerinden olup, çok sevilen ve öğülen bir
zât idi. Sonraları tasavvuf yoluna girip, fakirliği ve insanlardan ayrı, uzak
bir yerde kendi hâlinde yaşayıp ibâdet ve tâat ile meşgûl olmayı tercih etti.
Ahî Sirâcüddîn diye bilinen Sirâcüddîn Osman hazretlerinin talebeleri arasına
girdi. Kendisi şöyle anlatır:
"Sirâcüddîn
Osman, Hâce Nizâmüddîn-i Evliyânın huzûrunda, zâhirî ve bâtınî ilimlerde kemâle
gelip, mezûn olacağı ve icâzet, diploma alıp memleketine döneceği sırada
hocasına;
"Gideceğim
yerde, Alâeddîn isminde, bilgili, yüksek makamlı çok zengin birisi var. Onunla
nasıl baş edeyim? Ona karşı nasıl davranmamı emir buyurursunuz?" diye arzedince,
hocası;
"Üzülme, o,
senin hizmetçin olacak." buyurmuş. Bu cevâba hayret eden ve kalbi rahatlayan
Sirâcüddîn Osman, hocasının sözlerinde mutlaka bir hikmet olduğunu düşünerek
yola çıkıp, memleketine vardı. Sirâcüddîn hazretleri memleketine vardığında,
Alâeddîn'in zenginliği terkederek tasavvuf yoluna girdiğini öğrenip çok
sevindi.Alâeddîn de gelip buna hizmet etmeye başladı. Huzûrunda yetişip,
evliyâdan yüksek bir zât oldu. Böylece Nizâmüddîn-i Evliyâ'nın daha önce
söylediği sözün hikmeti, mânâsı anlaşıldı ve sözleri meydana çıktı.
Hocası
Sirâcüddîn hazretlerinin huzûrunda yetişip kemâle gelen Alâeddîn bin Esad,
zamânında bulunan evliyânın büyüklerinden oldu. Bir dergâhı vardı. Orada
talebelerine ders okuturdu. İyilik, ihsân sâhibi bir zât idi. Talebelerine ve
başka insanlara olan iyilik ve ihsanları o kadar çok idi ki, zamânın sultânı bu
kadar ihsanda bulunamazdı. Çok kerâmetleri görülmüştür.Bir defâsında dergâhına
bir kısım insanlar geldi. Yanlarında bir de kedileri vardı. Kedileri kayboldu.
Alâeddîn bin Esad'a;
"Bizim
kedimizi getir." dediler. O da; "Ben sizin kedinizin nerede olduğunu bilmiyorum,
nasıl bulayım?" diye hayretini bildirdi. İçlerinden birisi, alay etmek için,
orada bulunan bir hayvanın boynuzunu göstererek;
"Meselâ şu
boynuzdan bulabilirsin." dedi. Başka birisi de, daha edebsizce bir şey söyledi.
Alâeddîn bunlara üzüldü, fakat hiç cevap vermedi. O kimseler dergâhdan ayrılıp
dışarı çıktıkları zaman, boynuz lâfı eden kimseye bir öküz gelerek boynuzuyla
öyle vurdu ki, aklı başından gitti. Arkadaşları, bunu ölecek zannettiler. Daha
edebsiz konuşan ikinci kimse ise, şiddetli bir hastalığa yakalandı ve o
hastalıktan öldü. Bunların bu hâllerine şâhid olan arkadaşları ise, büyüklere
uygunsuz söz söyleyenlerin cezâlarının pek ağır ve şiddetli olacağını anladılar.
Rivâyet
edilir ki, Alâeddîn hazretleri tasavvuf yolunda ilerleyip kemâle geldikten
sonra, Allahü teâlâ, ona önceki hâlinden daha çok mal ve zenginlik ihsân eyledi.
Fakat o, bunlara hiç meyletmedi. Hepsini Allah rızâsı için dağıtıp, sadaka
verdi.
KAYNAKLAR
1) Ahbâr-ül-Ahyâr; s.149
2) İslâm Âlimleri Ansiklopedisi; c.9, s.365
|
|
