|
Hadîs, tefsîr ve kırâat âlimi. Künyesi, Ebû Abbâs olup Eşnâî ve Mukrî de onun
nisbetleridir. İsmi, Ahmed bin Sehl bin Firûzân'dır. 307 (m. 919) yılanda vefât
etti.
Birçok âlimden ders alıp, ilimlerin inceliklerine vâkıf olan Ahmed bin Sehl,
kırâat ilmini Ubeyd bin Sabbâh'tan öğrendi. O da, kırâat imamlarından İmâm-ı
Âsım'ın üvey oğlu ve kırâatinin râvisi olan Hafs bin Süleymân Küfi'den almıştı.
Zamanında Âsım kırâatiyle meşhûr oldu. Hadîs ilmini Bişr bin Velîd, Ebû Bekr bin
Ebî Şeybe, Abdüla'lâ bin Hammâd, Abdullah bin Ömer bin Ebân-ı Ca'fi ve Hüseyn
bin Ali bin Esved-i İclî gibi âlimlerden öğrenip, hadîs-i şerîf rivâyetinde
bulundu. Kendisinden sonra gelen âlimler onun hadîs ilminde sika (güvenilir)
olduğunda ittifak ettiler. Kâdı Ali bin Hasen Cerrâhî ve Ebû Hasen Dâre Kutnî
gibi hadîs âlimleri bunlardandır. Dünyâya ehemmiyet vermez, hep âhıret için
çalışırdı. Bu yüzden de herkes tarafından sevilirdi. O yaptığını Allahü teâlânın
rızâsı için yapar, sevdiğini O'nun için severdi. İnsanları Kurtarmak için bütün
gücüyle çalışır, zıhın ve kalblerinin parlamasına gayret ederdi. Sevenleri çok
olduğu gibi, pekçok insan da talebeleri olmakla şereflendi. Bunlardan, İbrâhîm
bin Ahmed Bezûrî, Abdülazîz bin Ca'fer-i Harkî, Osman bin Ahmed Mecâşî, Muhammed
bin Halef bin Ceyyân ve Muhammed bin Ali bin Süveyd-ül-Müeddib kendisinden
hadîs-i şerîf rivâyet edenlerden ba'zılarıdır.
KAYNAKLAR
1)
Târih-i Bağdâd cild-4, sh-185
2)
Şezerât-üz-zeheb cild-2, sh-250
|
