|
Hadîs ve nahiv âlimlerinden. Künyesi, Ebû Amr eş-Şeybânî'dir. Şeybân kabilesine
mensûb çocukların eğitimi ile ilgilendiği için, kendisine "Şeybânî" denildi.
Abbasî halifesi Hârûn Reşîd'in çocuklarına da muallimlik yapmıştır. 205 (m. 820)
senesinde Bağdâd'da vefât etti. Aslen Kûfeli olup, Bağdâd'a yerleşmiştir.
Rivâyet ettiği hadîs-i şerîfler Sahîh-i Müslim'de yer almışdır. Ebû Amr bin
Alâ'dan, Rükin-iş-Şâmî'den hadîs-i şerîf işitip, rivâyet etmiştir. Kendisinden
ise oğlu Amr, Ahmed bin Hanbel, Ebû Ubeyd, Kâsım bin Selem, Ahmed bin İbrâhîm
Devrekî, Seleme bin Âsım, Ahmed bin Yahyâ ve diğerleri hadîs-i şerîf rivâyet
etmiştir.
İshâk bin Mirâr, hadîs ilminde sika (güvenilir, sağlam) bir âlim, edebî
ilimlerde zamanının dehâlarından fazîletli bir zât idi. Bilhassa arapçayı çok
yüksek seviyede bilmesiyle meşhûr olmuştur. Arap lügatini ve sözlerini,
şâirlerin meşhûr şiirlerini çok iyi bilirdi. Pek çok şiiri dîvânlar hâlinde
toplamıştır.
Ahmed bin Hanbel'in oğlu Abdullah, "Babam
Ebû Amr'ın meclisinde bulunur, onun okuduğu şiirlerinden not alırdı." demiştir.
Oğlu Amr şöyle demiştir: "Babam seksenden fazla Arab kabilesinin şiirlerini
toplayıp, seksen kadar dîvân hâlinde yazmıştır."
KAYNAKLAR
1)
Târîh-i Bağdâd cild-6, sh-329
2)
Bugyet-ül-vuâtcild-1,
sh-439
3)
Şezerât-üz-zeheb
cild-2, sh-23
4)
Tehzîb-üt-tehzîb
çild-12, sh-182
5)
Vefeyât-ül-a'yân
cild-1, sh-201
6)
Mu'cem-ül-müellifîn
cild-2, sh-238
|
