بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ (١)

اَللَّهُ الصَّمَدُ (٢)

لَمْ يَلِدْ وَلَمْ يُولَدْ (٣)

وَلَمْ يَكُنْ لَهُ كُفُوًا أَحَدٌ (٤)

Kul hüve’l-lâhü ehad. Allâhü’s-samed. Lem yelid ve lem yûled. Ve lem yekün lehû küfüven ehad.

Rahmân (ve) rahîm (olan) Allah’ın ismiyle.

112/1. (Ey Resûlüm, “Allah'ın nasıl bir varlık olduğunu bize açıkla.” diyen o Kureyş'e) de ki: O, (ezelî ve ebedîdir. Varlığının öncesi ve sonu yoktur. Bütün kemal sıfatlara sahip ve her türlü noksanlıktan uzak, münezzeh bir) Allah'tır. (Yüce zâtı, yaratılmışlara hiçbir yönden bezemez. O Allah,) birdir (ortağı ve yardımcısı yoktur).

112/2. (O) Allah, Samed'dir (zeval bulmayan, yok olmayan bir bâkîdir, dâimîdir). (Her varlık, O’na muhtaçtır. Fakat O, hiçbir şekilde hiçbir şeye muhtaç değildir. Her şey onun mahlûkudur, yaratığıdır).

112/3. O, (çocuk) doğurmamış ve (bir anneden veya her hangi bir varlıktan) doğmamıştır. (Eşi, oğlu ve kızı da yoktur. Yaratılmış bir varlığın var olması ve üremesi ile ilgili olarak akla gelebilecek her türlü düşünce, sıfat ve ihtimallerden uzaktır.)

112/4. Hiçbir şey, O’nun dengi (ve benzeri) değildir.