SAYFA 001 002 003 004 005 006 007 008 009 010 011 012 013 014 015 016 017 018 019 020 021 022 023 024 025 026 027 028 029 030 031 032 033 034 035 036 037 038 039 040 041 042 043 044 045 046 047 048 049 050 051 052 053 054 055 056 057 058 059 060 061 062 063 064 065 066 067 068 069 070 071 072 073 074 075 076 077 078 079 080 081 082 083 084 085 086 087 088 089 090 091 092 093 094 095 096 097 098 099 100 101 102 103 104 105

TR AR

47- Ölünün Kendilerinden Eziyet Gördüğü Diğer Şeyler

İbn Ebi Şeybe ve Hâkim Ukbe b. Âmir es-Sahabi (radıyallahü anh) ’dan rivayet ettiklerine göre o şöyle demiştir:

Benim için kor ateşe veya keskin kılıca basıp ayağımı götürme­si ile bir mü si uman kabrinin üstüne basmak, birdir.

Yine çarşı içinde herkesin gördüğü bir tarzda kazâ-i hacet et­mek ile kabirler üstünde kazâ-i hacet yapmak bana bir gelir.

İbn Mâce bunu Hüzeyfe'den, o da merfûan Rasûlüllah sallallâhû aleyhi ve sellem'den rivayet etmiştir.

İbn Ebi’d- Dünya (el-Kubûr) kitabında Süleym b. Ater'den ri­vayet ettiğine göre;

O bir kabristandan geçerken yüklenmiş, yani bevl ona ağır bas­mış. Ona (in, kaza-i hacetini yap) demişler. O demiş ki:

(Vallahi ben dirilerden utandığım gibi ölülerden de utanırım.)

Taberâni, Hâkim, İbn Mende, Umârete b. Hazm (radıyallahü anh) ’den rivayet ettiklerine göre şöyle demiştir:

Rasûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) beni, bir kabrin üstün­de oturmuş olarak gördü. Bana dedi ki:

(Ey kabir arkadaşı kabrin üstünden in. Ne sen ona eziyet ver, ne de o sana eziyet versin.)

Said b. Mansûr İbn Mes'ud'dan rivayet ettiğine göre: Ondan kabir üstüne basma hükmü soruldu. Dedi ki:

(Ben hayatta iken mümine eziyet vermek istemediğim gibi münden sonra da ona eziyet vermek istemem.)

İbn Ebi Şeybe İbn Mes'ud (radıyallahü anh) 'dan rivayet ettiğine göre demiş ki:

(Ölümünde mümine eziyet vermek hayatta ona eziyet vermek gibidir.)

İbn Mende, Kaşım b. Muhaymere'den rivayetine göre söylet demiştir:

Kabre basacağıma, kılıca basıp ayağımı uçurması bana daha kolaydır.

Kalbi uyanık bir adam bir kabre basmış. Kabirden, (ey falan bana eziyet verme) diye bir ses işitmiş. (1)