SAYFA 001 002 003 004 005 006 007 008 009 010 011 012 013 014 015 016 017 018 019 020 021 022 023 024 025 026 027 028 029 030 031 032 033 034 035 036 037 038 039 040 041 042 043 044 045 046 047 048 049 050 051 052 053 054 055 056 057 058 059 060 061 062 063 064 065 066 067 068 069 070 071 072 073 074 075 076 077 078 079 080 081 082 083 084 085 086 087 088 089 090 091 092 093 094 095 096 097 098 099 100 101 102 103 104 105

TR AR

43- Vasiyyet Etme

Ebû Şeyh b. Habban, (Vasiyetler) kitabında, Kays b. Kabise (radıyallahü anh) ’dan merfûan şunu rivayet etmiştir:

Kim vasiyet etmeden ölürse diğer ölülerle konuşamaz.) (Yâ Resûlallah ölüler konuşur mu?) diye sordular. (Evet, onlar ziyaretleşirler) diye buyurdu.

Ebû Ahimed, Hâkim, (Künyeler) kitabında Câbir'den merfûan Rivayet ettiklerine göre; Rasûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) Şöyle buyurmuştur:

(Kim vasiyet etmeden ölürse, kıyamete kadar, konuşmak için ima izin verilmez.-Yâ Re sû l ali ah, onlar kıyametden önce de konuşurlar mı?) diye kordular.

(Evet, onlar birbirini ziyaret ederler) dedi.

İbn Ebi’d- Dünya, Said b..Hâlid tarikiyle İbn Zeyd el-Ensari Cradıyallahü anh) 'dan, o da Basra'lı bir adamdan rivayet ettiğine göre şöyle demiştir:

Ben kabir kazıcısı idim. Birgün bir kabir kazarken başımı ona yakın bir yere koydum, yattım. İki hanım rüyama girdiler. Birisi:

 (Yâ Abdullah Allah hakkı için bu kadını bize komşu etme) dedi.

Ben korkumdan uyandım. Baktım yanıma bir kadın cenazesi getirilmiş. Ben (arkanızda başka bir kabir vardır, oraya gömün) dedim. Onları o kazdığım kabirden vazgeçirdim.

Geceleyin, yine o iki hanımı rüyamda gördüm. Yine o kadm ba­na: (Allah senin sevabını versin, bizden büyük bir şerri defettin) dedi.

Ben:

(Neden arkadaşın senin gibi konuşmuyor) dedim. O dedi ki

(Arkadaşım, vasiyet etmeden öldü, vasiyet etmeden ölenlerin ce­zası da kıyamete kadar konuşmamaktır.)

Deylemi, Ebû Hedbe tarikiyle Enes Cradıyallahü anh) 'dan riva­yet ettiğine göre Rasûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) şöyle bu­yurmuştur:

Cennet ehlinden iki kadm gördüm. Biri konuşuyordu. Diğeri konuşamıyordu. Ben, neden sen konuşuyorsun da diğeri konuşamı­yor dedim. Kadın dedi ki:

(Ben vasiyetimi ettim, bu ise vasiyetini etmeden öldü. İşte kıya­mete kadar konuşamayacaktır.) (1)