BAB 001 002 003 004

NO. 001 002 003 004 005 006 007 008 009 010 011 012 013 014 015 016 017 018 019 020 021 022 023 024 025 026 027 028 029 030 031 032 033 034 035 036 037 038 039 040 041 042 043 044 045 046 047 048 049 050 051 052 053 054 055 056 057 058 059 060 061 062 063 064 065 066 067 068 069 070 071 072 073 074 075 076 077 078 079 080 081 082 083 084 085 086 087 088 089 090 091 092 093 094 095 096 097 098 099 100 101 102 103 104 105 106 107 108 109 110 111 112 113 114 115 116 117 118 119 120 121 122 123 124 125 126 127 128 129 130 131 132 133 134 135 136 137 138 139 140 141 142 143 144 145 146 147 148 149 150 151 152 153 154 155 156 157 158 159 160 161 162 163 164 165 166 167 168 169 170 171 172 173 174 175 176 177 178 179 180 181 182 183 184 185 186 187 188 189 190 191 192 193 194 195 196 197 198 199 200 201 202 203 204 205 206 207 208 209 210 211 212 213 214 215 216 217 218 219 220 221 222 223 224 225 226 227 228 229 230 231 232 233 234 235 236 237 238 239 240 241 242 243 244 245 246 247 248 249 250 251 252 253 254 255 256 257 258 259 260 261 262 263 264 265 266 267 268 269 270 271 272 273 274 275 276 277 278 279 280 281 282 283 284 285 286

TR AR

4- Kıskançlık

3972- Enes (radıyallahü anh)’ten rivâyete göre, şöyle demiştir: Rasûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) hanımlarından birinin yanında iken bir diğeri bir kap yemek gönderdi. Âişe Rasûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)’in eline vurdu ve kap kırıldı. Rasûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) iki parça olan kabı birbiri üzerine koydu ve yemeği de onun üzerine topladı ve şöyle dedi:

(Anneniz kıskandı yiyiniz.) Onlarda yediler. Âişe kendi odasından sağlam bir tabak getirinceye kadar Rasûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) onu elinde tuttu. Sağlam kabı Rasûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)’e verdi, kırılmış kabı da evinde bıraktı. (Tirmizî, Ahkam: 23; Ebû Dâvûd, Büyü’: 91)

3973- Ümmü Seleme (radıyallahü anha) anlatıyor: Bir kapla Rasûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) ve ashabına yemek götürmüştüm. Âişe giyinmiş vaziyette gelip elindeki küçük taşla kaba vurdu, kap kırıldı ve yemek döküldü. Rasûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) kırılan kabın iki parçasını birbirine yanaştırıp yemeği kaba topladı ve yanındakilere iki defa:

(Buyurunuz yiyiniz anneniz kıskandı) buyurdu. Daha sonra Âişe’nin sağlam kabını aldı, kırılan kabın yerine Ümmü Seleme’ye gönderdi. Kırık kabı da Âişe’ye verdi. (Sadece Nesâi rivâyet etmiştir.)

3974- Âişe (radıyallahü anha)’dan rivâyete göre, şöyle demiştir: Safiyye kadar güzel yemek yapan görmedim. Rasûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)’e içersinde yemek olan bir kap getirmişti. Kendime sahip olamayıp o kabı kırdım. Sonra da Rasûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)’e o kabın keffaretini sordum. O da:

(Kırılan kap gibi bir kap, yemek gibi bir yemek) buyurdu. (Ebû Dâvûd, Büyü’: 91; Müsned: 23999)

3975- Yine Âişe (radıyallahü anha)’dan rivâyete göre, şöyle demiştir: Rasûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) Cahş’ın kızı Zeyneb’in yanına varır ve orada bal şerbeti içerdi. Ben ve Hafsa bir gün sözleştik. Rasûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) hangimizin yanına gelirse; (Meğafir mi yedin Sen de meğafir kokuyor diyelim) dedik. Rasûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) birimizin yanına geldi. Ona:

(Sende meğafir kokuyor yoksa meğafir mi?) yedin dedik. Rasûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)’de:

(Hayır Cahş’ın kızı Zeyneb’in yanında bal şerbeti içmiştim. Dolayısıyla bir daha bal şerbeti içmeyeceğim) dedi. Bunun üzerine (Tahrim sûresi 1-4) ayetleri nazil oldu:

(Ey Peygamber! Eşlerinden herhangi birini memnun etmek için neden Allah’ın helâl kıldığı bir şeyi kendine haram kılıyorsun…) (Müslim, Talak: 3; Ebû Dâvûd, Talak: 37)

3976- Enes (radıyallahü anh)’den rivâyete göre, şöyle demiştir: Rasûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)’in cariyesi vardı ve onunla ilgilenip onunla birlikte oluyordu. Âişe ve Hafsa o cariye ile ilgilenmesini istemeyip kıskandıkları için Rasûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) o cariyeyi kendisine haram kılıncaya kadar rahat bırakmadılar da Allah, Tahrim sûresi 1-4 ayetlerini indirdi. (Sadece Nesâi rivâyet etmiştir.)

3977- Âişe (radıyallahü anha)’dan rivâyete göre, şöyle demiştir: Rasûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)’i bekliyordum. Yanıma gelir gelmez elimi saçları arasına soktum. Bunun üzerine Rasûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem):

(Şeytanın sana geldi yine) buyurdu. Ben de:

(Senin şeytanın yok mu?) diye sordum. O da:

(Evet ama Allah ona karşı bana yardım etti de Benim şeytanım Müslüman oldu) buyurdu. (Müsned: 23701)

3978- Âişe (radıyallahü anha)’dan rivâyete göre, şöyle demiştir: Bir gece Rasûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)’i yanımda bulamadım ve diğer hanımlarından birinin yanına gitti zannettim. Araştırdım ki odamın bir kenarında namaz kılıyor, rüku ve secdelerinde de:

(Seni övgülerinle tenzih ederim. Senden başka gerçek ilâh yoktur sadece Sen varsın) diyordu. Bunun üzerine ben:

(Anam babam Senin yoluna feda olsun. Sen ne yapıyorsun, ben ne düşünüyorum) dedim. (Müslim: Salat: 42)

3979- Âişe (radıyallahü anha)’dan rivâyete göre, şöyle demiştir: Bir gece Rasûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)’i yanımda bulamadım ve diğer hanımlarından birinin yanına gitti zannettim. Araştırdım ki odamın bir kenarında namaz kılıyor, rüku ve secdelerinde de:

(Seni övgülerinle tenzih ederim. Senden başka gerçek ilâh yoktur sadece Sen varsın) diyordu. Bunun üzerine ben:

(Anam babam Senin yoluna feda olsun. Sen ne yapıyorsun, ben ne düşünüyorum) dedim. (Müslim, Salat: 42)

3980- Muhammed b. Kays (radıyallahü anh)’tan rivâyete göre, şöyle diyordu: Âişe (radıyallahü anh)’den işittim şöyle diyordu:

(Size Rasûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) ile aramda geçen bir olayı anlatayım mı?) dedi. Biz de:

(Anlat) deyince şunları anlattı:

(Rasûlüllah sallallahü aleyhi ve sellem) benim yanımda olduğu bir gece yanıma döndü. Ayakkabılarını ayak ucuna, elbise ve hırkasını da yanı başına hazırlamıştı. Biraz sonra beni uyudu sanarak yavaşça ayakkabısını giydi; yavaşça elbisesini de alıp yavaşça kapıyı açtı ve çıktı yine sessizce kapıyı kapadı. Ben de hemen başörtümü aldım başımı örttüm, elbiseme büründüm arkasından çıkarak peşini takip ettim. Baki mezarlığına geldi, orada ellerini üç defa kaldırarak uzunca durarak dua etti. Daha sonra döndü ben de döndüm, hızlıca yürüdü ben de yürüdüm, koştu ben de koştum, O eve geldi bende geldim, Ondan önce eve girdim. Gelince beni yatak ta değil de ayakta görünce:

(Ne oldu sana Ey Âişe! Neden soluyorsun? Ne olduğunu bana ya sen söylersin ya da her şeyden haberdar olan lütuf sahibi Allah Bana bildirir) dedi. Ben de: Ey Allah'ın Rasûlü! Anam babam Senin yoluna feda olsun) dedim ve olup biteni anlattım. Bunun üzerine (Önümdeki karaltı sen miydin?) dedi. Ben de:

(Evet) dedim. Bunun üzerine göğsüme canımı acıtacak şekilde vurdu ve:

(Allah ve Rasûlü’nün sana ihanet edeceğini mi sandın?) dedi. Ben:

(İnsan ne kadar gizlerse de Allah bilir) dedim. Bunun üzerine Rasûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem):

(Sen o anda beni gördüğünde Cibril gelmişti, elbisenden soyunmuş olduğun için yanımıza girmedi. Sessizce beni çağırdı ben de seni rahatsız etmeden kalktım, seni uyumuş zannettiğim için uyandırıp rahatsız etmek istemedim aynı zamanda korkarsın diye de uyandırmadım. Cibril bana Baki de yatanlar için bağışlanmalarına dua etmemi istedi) buyurdu. (Müslim, Cenaiz: 35; İbn Mâce, Cenaiz: 36)

3981- Kays b. Mahreme (radıyallahü anh)’den rivâyete göre, şöyle demiştir: Âişe’den işittim şöyle anlatıyordu: Rasûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) ile aramızda geçen bir olayı size anlatayım mı?) Biz de:

(Evet anlat) dedik. Şöyle anlattı:

(Rasûlüllah sallallahü aleyhi ve sellem) benim yanımda olduğu bir gece yanıma döndü. Ayakkabılarını ayak ucuna, elbise ve hırkasını da yanı başına hazırlamıştı. Biraz sonra beni uyudu sanarak yavaşça ayakkabısını giydi, elbisesini alıp yavaşça kapıyı açtı, Ben de hemen başörtümü alıp başımı örttüm, elbiseme büründüm arkasından çıkarak peşini takip ettim. Baki mezarlığına geldi, orada ellerini üç defa kaldırarak uzunca durarak dua etti. Daha sonra döndü ben de döndüm, hızlıca yürüdü ben de yürüdüm, koştu ben de koştum, O eve geldi bende geldim. O’ndan önce eve girdim. Gelince beni yatak ta değil de ayakta görünce:

(Ne oldu sana Ey Âişe! Neden soluyorsun? Ne olduğunu bana ya sen söylersin ya da her şeyden haberdar olan lütuf sahibi Allah bana bildirir) dedi. Ben de: Ey Allah'ın Rasûlü! Anam babam Senin yoluna feda olsun) dedim ve olup biteni anlattım. Bunun üzerine (Önümdeki karaltı sen miydin?) dedi. Ben de:

(Evet) dedim. Bunun üzerine göğsüme canımı acıtacak şekilde vurdu ve:

(Allah ve Rasûlü’nün sana ihanet edeceğini mi sandın?) dedi. Ben:

(İnsan ne kadar gizlerse de Allah bilir) dedim. Bunun üzerine Rasûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem):

(Sen o anda beni gördüğünde Cibril gelmişti, elbisenden soyunmuş olduğun için yanımıza girmedi. Sessizce beni çağırdı, ben de seni rahatsız etmeden kalktım. Seni uyumuş zannettiğim için uyandırıp rahatsız etmek istemedim, hem de korkarsın diye uyandırmadım. Cibril Bana Baki’de yatanlar için bağışlamalarına dua etmemi istedi) buyurdu. (Müslim, Cenaiz: 35; İbn Mâce, Cenaiz: 36)

3982-