BAB 001 002 003 004 005 006 007 008 009 010 011 012 013 014 015 016 017 018 019 020 021 022 023 024 025 026 027 028 029 030 031 032 033 034 035 036 037 038 039 040

NO. 001 002 003 004 005 006 007 008 009 010 011 012 013 014 015 016 017 018 019 020 021 022 023 024 025 026 027 028 029 030 031 032 033 034 035 036 037 038 039 040 041 042 043 044 045 046 047 048 049 050 051 052 053 054 055 056 057 058 059 060 061 062 063 064 065 066 067 068 069 070 071 072 073 074 075 076 077 078 079 080 081 082 083 084 085 086 087 088 089 090 091 092 093 094 095 096 097 098 099 100 101 102 103 104 105 106 107 108 109 110 111 112 113 114 115 116 117 118 119 120 121 122 123 124 125 126 127 128 129 130 131 132 133 134 135 136 137 138 139 140 141 142 143 144 145 146 147 148 149 150 151 152 153 154 155 156 157 158 159 160 161 162 163 164 165 166 167 168 169 170 171 172 173 174 175 176 177 178 179 180 181 182 183 184 185 186 187 188 189 190 191 192 193 194 195 196 197 198 199 200 201 202 203 204 205 206 207 208 209 210 211 212 213 214 215 216 217 218 219 220 221 222 223 224 225 226 227 228 229 230 231 232 233 234 235 236 237 238 239 240 241 242 243 244 245 246 247 248 249 250 251 252 253 254 255 256 257 258 259 260 261 262 263 264 265 266 267 268 269 270 271 272 273 274 275 276 277 278 279 280 281 282 283 284 285 286

TR AR

1. Dinden Çıkan Kişi (Mürted) Hakkındaki Hüküm

4353- İkrime (radıyallahü anh)'den rivâyet edildiğine göre:

Hazret-i Ali (radıyallahü anh) dinden çıkan bir takım insanları ateşte yaktı. Bu (haber) Abdullah b. Abbâs'a ulaştığında Abdullah (radıyallahü anh) şöyle dedi:

(Ben olsaydım) Onları ateşte yakmazdım. Çünkü Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) " Allah'ın azabı ile cezalandırmayınız" buyurdu. Ama, Resûlüllah'ın sözü sebebiyle onları öldürürdüm. Çünkü Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) " Kim dinini değiştirirse onu hemen öldürünüz" buyurdu.

Bu sözler Hazret-i Ali'ye ulaşınca;

" Vah İbn Abbâs!" dedi.

Buhari, cihad 145; Tirmizi, hudûd 25; Nesâî, Tahrîmü'd - dem, 14; İbn Mace hudûd 2; Ahmed b. Hanbel, I, 217, 220.

4354- Abdullah (b. Mes'ud) (radıyallahü anh) şöyle demiştir :

Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) şöyle buyurdu:

" Allah'tan başka ilah olmadığına, benim Allah'ın Rasûlü olduğuma şehadet eden müslünıan bir kişinin kanı ancak üç şeyden birisi ile helal olur; Zina eden Seyyib, cana karşı can ve dinini terkedip cemaatten ayrılan."

Buhari, diyât 6; Müslim, kasâme 25; Tirmizi, diyât 10;hudûd 15; Nesai, tahrimu'd-dem 5; İbn Mace. hudûd 1; Darimi, hudûd 2, siyer 11; Ahmed b. Hanbel I, 282, 428.

4355- Âişe (radıyallahü anhâ'dan; rivâyet edildiğine göre; Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) şöyle buyurmuştur:

" Allah'tan başka ilah olmadığına ve Muhammed'in Allah'ın Rasulü olduğuna şehadet eden müslüman birisinin kanı helal olmaz. Ancak şu üç husustan birisi dolayısıyla olması müstesna:

1) İhsandan sonra zina eden adam; o recmedilir,

2) Allah'a ve Rasulüne karşı savaşa çıkan adam; o, öldürülür veya salbedilir ya da ülkeden sürgün edilir.

3) Bir insanı öldüren; o da öldürdüğü kişiye karşılık öldürülür."

Nesai, tahrimu’d-dem.

4356- Ebû Mûsâ (radıyallahü anh), şöyle demiştir:

Yanımda Eş'arilerden iki adamla birlikte Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)'a geldim. Adamlardan birisi sağımda birisi solumda idi. Her ikisi de Resûlüllah'tan görev istediler. Resûlüllah susmakta idi.

" Resûlüllah susmakta" manasına gelen hal cümlesi, Buhari ve Müslim'in rivâyetlerinde " Resûlüllah dişini misvak fiyordu" anlamına gelecek şekildedir. Ayrıca Müslim'de " Resûlüllah" yerine " Nebî" denilmiştir. Bunun üzerine:

" Ne diyorsun ya Ebû Mûsâ? veya: Ya Abdullah b. Kays?" dedi.

Seni hak (din) ile gönderen Allah'a yemin ederim ki, gönüllerindekini bana söylemediler ve onların görev isteyeceklerinin farkına dahi varmadım, dedim. Sanki ben şu anda Resûlüllah’ın dudağı altında misvakinin yükseldiğini görür gibiyim.

Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem):

" Biz işimize asla onu isteyeni tayin etmeyeceğiz - veya onu isteyeni tayin etmeyiz Şüphe ravidendir. - ama, ey Ebû Mûsâ - yada Abdullah b. Kays- sen git" buyurdu ve onu Yemen'e gönderdi. Sonra peşinden Muaz b. Cebel (radıyallahü anh)'i de gönderdi. Râvi der ki:

Muaz, Ebû Mûsâ'nın yanına varınca Ebû Mûsâ, " in" (buyur) dedi ve onun için bir minder serdi. Muaz, Ebû Mûsâ'nın yanında bağlı bir adam gördü ve:

Bu ne? dedi Ebû Mûsâ:

Bu yahidi idi, müslüman oldu, sonra tekrar dinine; kötü dinine döndü, dedi.

Muaz:

O öldürülmedikçe oturmam. Bu, Allah'ın ve Rasulünün hükmüdür, dedi.

Ebû Mûsâ:

Otur, evet, dedi. Muaz üç kere:

O Öldürülünceye kadar oturmam. Bu Allah'ın ve Rasulünün hükmüdür, dedi.

Bunun üzerine Ebû Mûsâ emretti ve adam öldürüldü. Sonra bu iki sahabe gece namazını tartıştılar.

Muaz:

" Ben uyurum da, namaz da kılarım; veya: namaz da kılarım uyurum da. Şüphe ravidendir. Namazımda umduğumu (sevabı) uykum halinde de umanm" dedi.

Buhari. istitabetü'l-mürteddin 3; Müslim, imare 15; Ahmed b. Hanbel, IV, 409. Hadisin izahı 4357 no'lu hadisten sonra gelecektir.

4357- Ebû Mûsâ (radıyallahü anh) şöyle demiştir:

" Ben Yemen'de iken Muaz yanıma geldi. Yahudi olan bir adam müslüman olmuş, sonra tekrar İslâmdan çıkmıştı. Muaz gelince;

" O öldürülmedikçe hayvanımdan inmem" dedi. Bunun üzerine adam öldürüldü.

Râviler (Talha b. Yahya ve Büreyd b. Abdullah b. Ebi Bürde)’den birisi:

" Adam daha önce tevbeye davet edilmişti" dedi.

4358- Eş- Şeybânî (Ebû îshak, Süleyman b. Feyrûz) Ebû Bürde'den yukarıdaki kıssayı rivâyet etti. Ravî dedi ki:

" Ebû Mûsâ (radıyallahü anh)'ya İslâmdan çıkan bir adam getirildi. Ebû Mûsâ adamı yirmi gece veya ona yakın bir müddet (İslâm'a) davet etti. Sonra Muaz geldi, o da (İslâma) davet etti. Ama adam kabul etmedi. Bunun üzerine boynu vuruldu. (Muaz boynunu vurdurdu)."

Ebû Davûd der ki:

" Bu hadisi Ebû Bürde'den Abdülmelik b. Umeyr de rivâyet etti, ama tevbeye davet meselesini zikretmedi. Ayrıca İbn Fuzayl Şeybani'den, o, Said b. Ebi Bürde'den o da babası vasıtasıyla Ebû Mûsâ'dan rivâyet etti, ama tevbeye da'veti anmadı."

4359- Bize Mes'ûdî (Abdurrahman b. Abdullah b. Utbe b. Abdullah b. Mes'ud) Kasım (İbn Abdurrahman b. Abdullah b. Mesûd)’dan bu kıssayı haber verip şöyle dedi:

" Onun boynu vuruluncaya kadar Muaz hayvanından inmedi ve onu tevbeye de davet etmedi."

4360- İbn Abbâs (radıyallahü anhümâ) şöyle demiştir: Abdullah b. Sa'd b. Ebi Şerh, Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)’a (vahiy) kâtiplik (i) yapardı. Şeytan onu saptırdı. (İslâmdan çıkıp) kafirlere iltihak etti. Bunun üzerine Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) onun Fetih günü öldürülmesini emretti. (Ancak) Osman b. Affan (radıyallahü anh) onun için eman istedi. Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) da eman verdi.

Nesai, tahrim 15.

4361- Sa'd (b. Ebi Vakkas) (radıyallahü anh) demiştir ki;

Mekke'nin fethi gününde Abdullah b. Sa'd b. Ebi Şerh, Osman b. Affan'a sığındı. Osman onu getirip Resûlüllah'ın huzurunda durdurttu ve; Ya Resûlallah Abdullah'ın biatini kabul et (eman ver), dedi.

Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) başını kaldırıp ona baktı. (Osman radıyallahü anh bunu) üç kere tekrar etti, Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) her seferinde eman vermekten kaçınıyordu. Nihayet üçüncü müracaatından sonra biatini kabul buyurdu (eman verdi). Sonra ashabına dönüp;

" İçinizde, ben onun biatından kaçındığımda kalkıp onu öldürecek anlayışlı birisi yok muydu?" buyurdu.

Sahabiler:

" Ya Resûlallah senin gönlündekini biz bilmiyoruz, gözlerinle bize işaret etseydin ya" dediler.

Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem):

" Bir peygamberin hain gözlü olması yakışmaz" buyurdu.

Nesai, tahrimu'd-dem 14; Ebû Davûd, cihad 127.

4362- Cerir (b. Abdullah el-Beceli) (radıyallahü anh)'den Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)'i şöyle buyururken işittim:

" Köle (darı) şirke kaçtığı zaman, kanı helal olmuştur."

Müslim, iman 124; Nesai. tahrimu'd-dem 12,13.