BAB 001 002 003 004 005 006 007 008 009 010 011 012 013 014 015 016 017 018 019 020 021 022 023 024 025 026 027 028 029 030 031 032 033 034 035 036 037 038 039 040 041 042 043 044 045 046 047 048 049 050 051

NO. 001 002 003 004 005 006 007 008 009 010 011 012 013 014 015 016 017 018 019 020 021 022 023 024 025 026 027 028 029 030 031 032 033 034 035 036 037 038 039 040 041 042 043 044 045 046 047 048 049 050 051 052 053 054 055 056 057 058 059 060 061 062 063 064 065 066 067 068 069 070 071 072 073 074 075 076 077 078 079 080 081 082 083 084 085 086 087 088 089 090 091 092 093 094 095 096 097 098 099 100 101 102 103 104 105 106 107 108 109 110 111 112 113 114 115 116 117 118 119 120 121 122 123 124 125 126 127 128 129 130 131 132 133 134 135 136 137 138 139 140 141 142 143 144 145 146 147 148 149 150 151 152 153 154 155 156 157 158 159 160 161 162 163 164 165 166 167 168 169 170 171 172 173 174 175 176 177 178 179 180 181 182 183 184 185 186 187 188 189 190 191 192 193 194 195 196 197 198 199 200 201 202 203 204 205 206 207 208 209 210 211 212 213 214 215 216 217 218 219 220 221 222 223 224 225 226 227 228 229 230 231 232 233 234 235 236 237 238 239 240 241 242 243 244 245 246 247 248 249 250 251 252 253 254 255 256 257 258 259 260 261 262 263 264 265 266 267 268 269 270 271 272 273 274 275 276 277 278 279 280 281 282 283 284 285 286

TR AR

16- Zalim Veya Mazlum Her Din Kardeşine Yardım Bâbı

6747- Bize Ahmed b. Abdillah b. Yûnus rivâyet etti.

(Dedi ki) Bize Züheyr rivâyet etti.

(Dedi ki): Bize Ebû'z-Zübeyr, Câbir'den rivâyet etti. Câbir Şöyle dedi: Biri muhacirlerden, diğeri ensârdan iki Çocuk kavga ettiler. Bunun' üzerine muhacir yahut muhacirler:

— Yetişin ey muhacirler! Ensârî de:

— Yetişin ey ensâr! diye haykırdılar. Derken Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) çıkarak:

«Ne bu cahiliyet halkı dâvası?» diye sordu. Ashâb ;

— Bir şey yok ya Resûlallah! Yalnız iki çocuk kavga ettiler de biri diğerinin kıçına vurdu, dediler. Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem):

«O halde zararı yok. Kişi zâlim de olsa, mazlum da olsa din kardeşine yardım etsin. Zâlimse onu men etsin. Zira bu onun için bir yardımdır. Mazlum ise ona yardımda bulunsun!» buyurdular.

6748- Bize Ebû Bekr b. Ebi Şeybe ile Züheyr b. Harb, Ahmede'd-Dablî ve İbn Ebî Ömer rivâyet ettiler. Lâfız İbn Ebî Şeybe'nindir. İbn Abde: Ahberanâ tâbirini kullandı. Ötekiler: Bize Süfyân b. Uyeyne rivâyet etti dediler. Süfyân

Dedi ki: Amr Câbir b. Abdillah, şunu söylerken işitmiş: Bir gazada Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem) le birlikte bulunuyorduk. Muhacirlerden bir adam ensârdan birinin kıçına vurdu. Derken ensârî:

— Yetişin ey ensâr! Muhacir de:

— Yetişin ey muhacirler! dediler.

Bunun üzerine Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem):

«Bu câhiliyyet dâvası ne oluyor?» buyurdu. Ashâb:

— Ya Resûlallah! Muhacirlerden bir adam, ensârdan birinin kıçına vurdu, dediler. O da:

«Bu dâvayı bırakın! Çünkü o kokmuş bir şeydir.» buyurdular. Derken Abdullah b. Übey bu daveti işitti. Ve:

— Vallahi onlar bunu yaptılar! Medine'ye dönersek şerefli olan şerefsizi oradan mutlaka çıkaracaktır, dedi. Ömer:

— Bana müsaade et de şu münafığın boynunu vurayım! dedi. Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem):

«Bırak onu! İnsanlar Muhammed ashabını Öldürüyor diye konuşmasınlar.» buyurdular.

6749- Bize İshâk b. İbrahim ile İshâk b. Mansûr ve Muhammed b. Râfi' rivâyet ettiler. İbn Râfi': Haddesenâ; Ötekiler: Ahberanâ tâbirlerini kullandılar. (Dediler ki): Bize Abdürrezzâk haber verdi.

(Dedi ki): Bize Ma'mer, Eyyûb'dan, o da Amr b. Dinar'dan, o da Câbir b. Abdillah'dan naklen haber verdi. Câbir Şöyle dedi: Muhacirlerden bir adam, ensârdan birinin kıçına vurdu. O da Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem)'e gelerek ondan kısas istedi. Bunun üzerine Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem):

«Bırakın bu dâvayı! Çünkü o kokmuş bir şeydir.» buyurdular.

İbn Mansur kendi rivâyetinde: «Amr işitmiş

Dedi ki: Ben Câbir’den dinledim.» demiştir.

Bu hadîsi Buhârî «Edeb» ve «Tefsir» bahislerinde; Tirmizî «Tefsir» de; Nesâî «Siyer» ile «El-yevm ve’l-leyle» ve «Tefsir» bahislerinde muhtelif râvilerden tahric etmişlerdir.

Kes': Bir kimsenin kıçına elle veya ayakla vurmaktır. Zikri geçen kavga Beni Mustalik gazasında olmuştur. Kavga eden muhacir Cehcah b. Kays, ensârî de Sinan b. Vebra'dır, Zehcah , Hazret-i Ömer'in maiyetinde olup, onun atını yedermiş. Bu sata İbn Saîd El-Gıfârî de denilir.

Katâde'nin rivâyet ettiği mürsel bir hadîsde şöyle denilmektedir: «Onlardan büyük bir münafık şunu söyledi: Bunların misâli öbür adamm

Iköpeğini semizlet de seni yesin, dediği gibidir.»

Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)’in bu kavgaya câhiliyet dâvası demesi, ondan hoşlanmadığı içindir. Çünkü tarafların kabilelerini yardıma çağırmaları hakikaten câhiliyet devrinden kalma bir âdet idi, Câhiliyet devrinde Arablar birbirlerinden haklarını almak için akraba ve kabilelerini yardıma çağırırlardı. İslâmiyet bu âdeti iptal etmiş, dâvaların hallini şer'î hükümlere bağlamıştır. Bir insan başkasının hakkına tecavüz ederse, haklıyı haksızı hâkim ayırır.

Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)'in bu kıssanın sonunda: «Zararı yok...» buyurması: Bu kıssadan benim korktuğum şiddet hâsıl olmadı manasınadır. Çünkü fitne ve fesadı mûcib olacak câhiliyet gaşalığı zuhur edeceğinden endîşe duymuştu.

Hadîs-i şerîf Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem)’in sâhib olduğı sabır ve tahammülü göstermekte ve daha büyük mefsedetlere sebep olacak bazı yolsuzluklara sabır gerektiğine işaret etmektedir. Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) dâima müslümanlarm. kalblerini yatıştırmaya çalışır. Müslümanlığın kuvvet bulması, imanın kalblere yer etmesi için bedevilerle münafıkların gösterdikleri kabalıklara sabreder, bu maksatla onlara bol bol ihsanlarda bulunurdu. Münafıkları da bundan dolayı öldürmemişti. Kâdî Iyâz bu hükmün neshedilip edilmediği hususunda ulemânın ihtilâf ettiklerini söylemiştir. Bazıları: «Münafıkların affedilmesi nifaklarını meydana çıkarmadıklarındandır. Nifakları zuhur ederse Öldürülürler.»: demişlerdir.