BAB 001 002 003 004 005 006 007 008 009 010 011 012 013 014 015 016 017 018 019 020 021 022 023 024 025 026 027 028 029 030 031 032 033 034 035 036 037 038 039 040 041 042 043 044 045 046 047 048 049 050 051 052 053 054 055 056 057 058 059 060

NO. 001 002 003 004 005 006 007 008 009 010 011 012 013 014 015 016 017 018 019 020 021 022 023 024 025 026 027 028 029 030 031 032 033 034 035 036 037 038 039 040 041 042 043 044 045 046 047 048 049 050 051 052 053 054 055 056 057 058 059 060 061 062 063 064 065 066 067 068 069 070 071 072 073 074 075 076 077 078 079 080 081 082 083 084 085 086 087 088 089 090 091 092 093 094 095 096 097 098 099 100 101 102 103 104 105 106 107 108 109 110 111 112 113 114 115 116 117 118 119 120 121 122 123 124 125 126 127 128 129 130 131 132 133 134 135 136 137 138 139 140 141 142 143 144 145 146 147 148 149 150 151 152 153 154 155 156 157 158 159 160 161 162 163 164 165 166 167 168 169 170 171 172 173 174 175 176 177 178 179 180 181 182 183 184 185 186 187 188 189 190 191 192 193 194 195 196 197 198 199 200 201 202 203 204 205 206 207 208 209 210 211 212 213 214 215 216 217 218 219 220 221 222 223 224 225 226 227 228 229 230 231 232 233 234 235 236 237 238 239 240 241 242 243 244 245 246 247 248 249 250 251 252 253 254 255 256 257 258 259 260 261 262 263 264 265 266 267 268 269 270 271 272 273 274 275 276 277 278 279 280 281 282 283 284 285 286

TR AR

58- Sakif'in Yalancısının ve Onu Helâk Edenin Beyanı Bâbı

6660- Bize Ukbe b. Mükrem El-Ammî rivâyet etti.

(Dedi ki): Bize Ya'kub (yani İbn İshâk El-Hadramî) rivâyet etti.

(Dedi ki): Bize Esved b. Şeyban, Ebû Nevfel'den naklen haber verdi.

(Dedi ki): Abdullah b. Zübeyr'i Medine'nin dağ yolunda gördüm. Kureyş ve halk yanından geçmeye başladılar. Nihayet Abdullah b. Ömer da yanına uğradı. Ve başında durarak:

— Selâm sana Ebâ Hubeyb! Selâm sana Ebâ Hubeyb! Selâm sana Ebâ Hubeyb! Beri bak, vallahi ben seni bu işten men ediyordum! Vallahi ben seni bu işten men ediyordum! Vallahi ben seni bu işten men ediyordum! Vallahi benim bildiğime göre sen hakîkaten çok oruç tutan, çok namaz kılan, akrabaya çok yardım eden bir adamdın. Vallahi en kötüsü sen olan bir ümmet en hayırlı bir ümmetdir, dedi.

Sonra Abdullah b. Ömer oradan ayrıldı. Abdullah'ın durması ve konuşması Haccâc'ın kulağına varmış. Hemen İbn Zübeyr'e adam gönderdi ve dalından indirilerek yahûdîlerin kabristanına konuldu. Sonra annesi Esma binti Ebî Bekr'e haber gönderdi. Fakat o gelmekten imtina etti. Haccâc kendisine tekrar birini göndererek: Ya gelirsin yahut seni saçlarından sürükleyecek birini mutlaka gönderirim, dedi, Esma yine imtina etti. Ve şunları söyledi:

— Vallahi bana saçlarımla beni sürükleyecek bir kimse göndermedikçe, ben senin yanına varmam! Bunun üzerine Haccâc:

— Bana ayakkabılarımı gösterin! dedi. Ve ayakkabılarım aldı. Sonra koşarak yola düştü ve Esmâ'nın yanına girdi. (Ona):

— Allah'ın düşmanına ne yaptığımı gördün mü? dedi. Esma:

— Gördüm ki, ona dünyasını berbad ettin. Ama o da sana âhiretini berbâd etti., Duydum ki ona, ey iki kuşaklının oğlu! dermişsin. Vallahi iki kuşaklı benim. Bunların biri ile hayvanların üzerinden Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)’in yiyeceği ile Ebû Bekr'in yiyeceğini kaldırırdım. Diğeri bir kadına lâzım olan kuşaktır. Dikkat et ki, Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) bize:

«Sakif kabilesinde bir yalancı ve bir can alıcı vardır.» demişti. Yalancıyı gördük. Can alıcıya gelince, bunun ancak sen olacağını zannediyorum, dedi. Bunun üzerine Haccâc onun yanından kalktı, bir daha da kendisine müracaat etmedi.

Ebû Hubeyb; Abdullah b. Zübeyr'in künyesidir. Buhârî'nin ve diğer ulemânın beyânlarına göre İbn Zübeyr'in üç künyesi varmış. Bunlar Ebû Hubeyb, Ebû Bekr ,ve Ebû Bükeyr'dir. Haccâc-i Zâlim bir çarpışmada Abdulları b. Zübeyr'i şehid etmiş ve cesedini Medine'nin dağ yollarından, birinde tepesi üstü bir ağaca asınıştı. Gelip geçen halk bunu görüyordu. Nihayet Abdullah b. Ömer (radıyallahü anh) da oradan geçerken asılı cesedi -görmüş-ve ona selâm vererek, hakkında sitayişkâr sözler söylemiştir. «Seni bundan menederdim» sözünden maksadı: Seni bu adamla uğraşmaktan ve kendisiyle uzun uzadıya münazaa ve münakaşaya dalmaktan men ederdim. Beni dinlemedin. İşte bu hal başına geldi, dernektir.

Savvâm: Çok oruç tutan; Kavvâm: Çok namaz-kılan mânâsına gelir- Taberânî: «İbn Zübeyr'bütün sene oruç tutar; günleri birbirine eklerdi. Geceleri de namazla ihya eder, çok defa vitir namazında bütün Kur'ânı hatmederdi.» demiştir. Yine Taberânî'nin beyânına göre Haccâc tarafdarları İbn Zübeyr'i kendi görüşlerine göre ümmetin en kötüsü olduğu için asınışlardır. İbâdete bu kadar düşkün olan bir zât, mensub bulunduğu ümmetin en kötüsü olursa, şüphesiz o ümmetin bütün fertleri hayırlı demektir. Bundan dolayıdır ki, İbn Ömer (radıyallahü anh): «Vallahi en kötüsü sen olan bir ümmet, en hayırlı bir ümmetdir.» demiştir. Bu söz Haccâc ve tarafdarlarına karşı bir reddiyedir.

Kurun: Karnın cem'idir. Karn boynuz demektir. Buradaki boynuzlardan murad örülmüş saçlardır.

Nitâk: Kemer kuşak demektir. Kadın iş yaparken eteğine basınamak için beline kuşak gibi bir şey bağlayarak elbisesini onunla toplar. Hazret-i Esmâ'ya iki kuşaklı denilmesi bir rivâyete göre birbiri üzerine iki kuşak sardığı içindir. Esah olan rivâyete göre ise kuşağını ikiye yararak bir parçasını beline sardığı, öteki parçasiyle Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem)’in ve Hazret-i Ebû Bekr'in yiyeceklerini hayvan Üzerinden taşıdığı içindir.

Hazret-i Esma'nin «Gördük...» dediği yalancı Muhtar b. Ebî Ubeyd Es-Sakafî'dir. Bu adam çok yalan söylermiş. Yaptığı yalanların en çirkini kendisine Cebrail (aleyhisselâm)’in geldiğini iddia etmesidir. Can alıcıdan murad da Haccâc b. Yûsuf'dur.