BAB 001 002 003 004 005 006 007 008 009 010 011 012 013 014 015 016 017 018 019 020 021 022 023 024 025 026 027 028 029 030 031 032 033 034 035 036 037 038 039 040 041 042 043 044 045 046 047 048 049 050 051 052 053 054 055 056 057 058 059 060

NO. 001 002 003 004 005 006 007 008 009 010 011 012 013 014 015 016 017 018 019 020 021 022 023 024 025 026 027 028 029 030 031 032 033 034 035 036 037 038 039 040 041 042 043 044 045 046 047 048 049 050 051 052 053 054 055 056 057 058 059 060 061 062 063 064 065 066 067 068 069 070 071 072 073 074 075 076 077 078 079 080 081 082 083 084 085 086 087 088 089 090 091 092 093 094 095 096 097 098 099 100 101 102 103 104 105 106 107 108 109 110 111 112 113 114 115 116 117 118 119 120 121 122 123 124 125 126 127 128 129 130 131 132 133 134 135 136 137 138 139 140 141 142 143 144 145 146 147 148 149 150 151 152 153 154 155 156 157 158 159 160 161 162 163 164 165 166 167 168 169 170 171 172 173 174 175 176 177 178 179 180 181 182 183 184 185 186 187 188 189 190 191 192 193 194 195 196 197 198 199 200 201 202 203 204 205 206 207 208 209 210 211 212 213 214 215 216 217 218 219 220 221 222 223 224 225 226 227 228 229 230 231 232 233 234 235 236 237 238 239 240 241 242 243 244 245 246 247 248 249 250 251 252 253 254 255 256 257 258 259 260 261 262 263 264 265 266 267 268 269 270 271 272 273 274 275 276 277 278 279 280 281 282 283 284 285 286

TR AR

40- Ebü Süfyan b. Harb (radıyallahü anh)’in Faziletlerinden Bir Bab

6565- Bana Abbâs b. Abdi’l-Azîm El-Anberî ile Ahmed b. Ca'fer El-Ma'kirî rivâyet ettiler. (Dediler ki): Bize Nadr (Bu zât İbn Muhammed El-Yemânî'dir) rivâyet etti.

(Dedi ki): Bize İkrime rivâyet etti.

(Dedi ki): Bize Ebû Zümeyl rivâyet etti.

(Dedi ki): Bana İbn Abbâs rivâyet etti,

(Dedi ki): Müslümanlar Ebû Süfyân'a bakmıyor, onunla oturmuyorlardı. Bunun üzerine Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem)'c:

— Yâ Nebiyyallah! Üç şey var; onları bana ver! dedi. O da: «Pekâlâ!» dedi. (Ebû Süfyân):

— Bende Arabın en iyisi ve en güzeli Ümmü Habîbe binti Ebî Süfyân var. Onu sana vereyim! dedi. Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem):

«Pekiyi!» buyurdular.

— Bir de Muâviye var. Onu huzurunda kâtip yaparsın! dedi. (Yine) ;

«Pekiyi!» buyurdular.

— Bir de beni emîr yaparsın. Tâ ki, vaktiyle müslümanlarla çarpıştığım gibi, kâfirlerle çarpışayım, dedi. (Yine)

«Pekiyi!» buyurdular,

Ebû Zümeyl: «Eğer bunu Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem)’den istememiş olsaydı, ona bunu vermezdi. Çünkü kendisinden bir şey istenilirse mutlaka: Evet! cevabını verirdi.» demiş.

Nevevî'nin beyânına göre: Bu hadîs müşkil olmasıyle meşhur hadîslerdendir, İşkâlın vechi şudur ki: Ebû Süfyân ancak hicretin sekizinci yılında Mekke'nin fethedildiği gün müslüman olmuştur. Bu meşhurdur. Hilâfsızdır. Halbuki Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem), Ümmü Habîbe ile bundan uzun zaman önce evlenmiştir. Ebû Ubeyd'e, Halîfe b. Hayyad, İbnü'l-Berkî ve cumhûr ulemâ onunla hicretin altıncı yılında evlendiğini söylemişlerdir. Yedinci yılında evlendi, diyenler de vardır. Kâdî Iyâz onunla nerede evlendiği hususunda ulemânın ihtilâf ettiğini söyler. Bazıları «Ümmü Habîbe Habeş’den geldikten sonra Medine'de evlendi.» demiş. Cumhûr ise Habeşistan:da iken evlendiğini söylemişlerdir. Yine Kâdî Iyâz’ın beyânına göre ulema Habeşistan'da Ümmü Habîbe'nin nikâhını kim kıydığı hususunda dahi ihtilâf etmişler. Bazıları Hazret-i Osman, bir takımları Ümmü Habibe'nin izniyle Hâlid b. Saîd b. El-Âsi kıydığını söylemişlerdir. Necâşî kıymıştır» diyenler de vardır. Çünkü o yerin emîr ve sultânı o idi. şunu söylemiştir: «Müslim'in buradaki rivâyetinde onu Süfyân’ın evlendirmiş olması cidden garibdir Ümmüe'nin Ebû Süfyân kâfir olarak Medine'ye geldi-onunla geçen macerası meşhurdur.» adî bundan fazla bir şey söylememiştir. İbn Hazm Kâdî Ebû Habibği zaman Kaise: «Bu'hadîs râvilerden birinin vehmidir. Çünkü halk arasında hilaf yoktur ki, Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem), Ümmü Habîbe ile fetihden çok zaman evvel, kendisi Habeşistan'da, babası da kâfir iken evlenmiştir» demiştir. Yine İbn Hazm'den bir rivâyete göre: «Bu hadîs mevzudur. Bundaki musibet Ebû Zümeyl'den rivâyet eden İkrime b. Ammâr'dan gelmektedir.» demiştir. Fakat Ebû Amr İbn Salâh, İbn Hazm'in bu iddiasını kabul etmemiş, kendisine ağır sözler söylemiş: «Bu söz onun cesaretinden ileri geliyor. Çünkü kendisi büyük İmâmları hatalı çıkarmak ve onlara dil uzatmak hususunda pek atılgandır. Biz hadîs İmâmlarından hiç birinin İkrime b. Ammâr'ı hadîs uydurmakla itham ettiğini bilmiyoruz, Onu Veki' , Yahya b. Maîn ve başkaları mûta-med saymışlardır. Duası makbul bir zât idi. İbn Hazm'in Ümmü Habîbe evvelden nikâhlanmıştır diye bu hadîs hakkında teveh-hüm ettiği münâfaat ve zıddiyet kendisinin bir hatası ve gafletidir. Zira ihtimal ki Ebû Süfyân Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem)’in gönlünü almak için nikâhın yenilenmesini istemiştir. Çünkü kendi rızâmı olmaksızın kızının evlenmiş olmasını ihtimal reisliğine ve nesebine bir nakîsa sayıyordu. Yahut böyle bir vaziyet karşısında babanın müslüman oluşunun nikâh akdini yenilemek iktizâ edeceğini sanmıştır. Bundan daha açık haller mertebesi Ebû Süfyân'dan daha büyük, ilmi daha çok ve sohbeti daha uzun bâzı zevata gizli kalmıştır.» demiştir.

İbn Salâh’ın sözü burada sona erer.

Buna karşılık Nevevî de şunları söylemiştir: «Hadisde Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem)’in nikâh akdini yenilediğine veya Ebû Süfyân'a nikâhı yenilemek icab ettiğini söylediğine dair bir şey yoktur. İhtimal ki: Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem):

«Pekiyi!..» sözüyle: Hakikî akidle olmasa da istediğin usul bulur, demek istemiştir.

Hadîsden de anlaşılacağı vecihle Hazret-i Ümmü Habîbe, Ebû Süfyân’ın kındır. Ebû Süfyân Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem)'in kayınpederi olduğu halde, ashâbm onun yüzüne bakmamaları, yanında oturmamaları Taberânî'ye göre Müslüman olmazdan evvel Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem) ile müslümanlara yaptığı eziyetlerden dolayıdır. Çünkü onun yaptığını başka hiç bir müşrik yapmamıştı. Nihayet Mekke'nin fethedildiği gün arzusu hilâfına müslüman olmuş; müellefe-i kulubdan sayılmıştır.

Hadîs-i şerif Hazret-i Ebû Süfyân'ın faziletine delildir.