BAB 001 002 003 004 005 006 007 008 009 010 011 012 013 014 015 016 017 018 019 020 021 022 023 024 025 026 027 028 029 030 031 032 033 034 035 036 037 038 039 040 041 042 043 044 045 046 047 048 049 050 051 052 053 054 055 056 057 058 059 060

NO. 001 002 003 004 005 006 007 008 009 010 011 012 013 014 015 016 017 018 019 020 021 022 023 024 025 026 027 028 029 030 031 032 033 034 035 036 037 038 039 040 041 042 043 044 045 046 047 048 049 050 051 052 053 054 055 056 057 058 059 060 061 062 063 064 065 066 067 068 069 070 071 072 073 074 075 076 077 078 079 080 081 082 083 084 085 086 087 088 089 090 091 092 093 094 095 096 097 098 099 100 101 102 103 104 105 106 107 108 109 110 111 112 113 114 115 116 117 118 119 120 121 122 123 124 125 126 127 128 129 130 131 132 133 134 135 136 137 138 139 140 141 142 143 144 145 146 147 148 149 150 151 152 153 154 155 156 157 158 159 160 161 162 163 164 165 166 167 168 169 170 171 172 173 174 175 176 177 178 179 180 181 182 183 184 185 186 187 188 189 190 191 192 193 194 195 196 197 198 199 200 201 202 203 204 205 206 207 208 209 210 211 212 213 214 215 216 217 218 219 220 221 222 223 224 225 226 227 228 229 230 231 232 233 234 235 236 237 238 239 240 241 242 243 244 245 246 247 248 249 250 251 252 253 254 255 256 257 258 259 260 261 262 263 264 265 266 267 268 269 270 271 272 273 274 275 276 277 278 279 280 281 282 283 284 285 286

TR AR

26- Cabir'in Babası Abdullah B. Amr B. Hıram (radıyallahü anh)’ın Faziletlerinden Bir Bab

6508- Bize Ubeydullah b. Ömer El-Kavârîrî ile Amru'n-Nâkıd ikisi birden Süfyân'dan rivâyet ettiler. Ubeydullah dedi ki: Bize Süfyân b. Uyeyne rivâyet etti.

(Dedi ki): İbn Münkedir'i şöyle derken işittim: Ben Câbir b. Abdillah'i dinledim, şunu söylüyordu: Uhud harbi olunca babamı örtülü olarak getirdiler. Uzuvları kesilmişti. Ben elbiseyi kaldırmak istedim de, kavmim beni menetti. Sonra tekrar elbiseleri kaldırmak istedim; kavmim beni yine men etti. Derken Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) elbiseyi kaldırdı. Yahut emretti de kaldırıldı. Arkacığından ağlayan yahut feryad eden bir kadın sesi işitti. Ve:

«Kim bu?» diye sordu.

— Amr'ın kızıdır. Yahut Amr'ın kız kardeşidir, dediler.

«Niye ağlıyor! İşte melekler, kaldırılıncaya kadar onu kanatlarıyle gölgelendirip duracaklar.» buyurdular.

6509- Bize Muhammed b. Müsennâ rivâyet etti.

(Dedi ki): Bize Vehb b. Cerîr rivâyet etti.

(Dedi ki): Bize Şu'be, Muhammed b. Münkedir'den, o da Câbir b. Abdillah'dan naklen rivâyet etti. Câbir Şöyle dedi: Uhud günü babam vuruldu. Ben onun yüzünden elbiseyi açmaya ve ağlamaya başladım. Cemâat da beni men etmeye başladılar. Ama Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) beni men etmiyordu. Fâtıme binti Amr da ağlamaya başladı. Bunun üzerine Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem):

«Ona ağlıyor musun? Yahut ona ağlama! Siz onu kaldırıncaya kadar melekler kanatlarıyle onu gölgelendirip duracaklar.» buyurdu.

6510- Bize Abd b. Humeyd rivâyet etti.

(Dedi ki): Bize Havlı b. Ubâ-de rivâyet etti.

(Dedi ki): Bize İbn Cüreyc rivâyet etti. H.

Bize Ishâk b. İbrahim de rivâyet etti.

(Dedi ki): Bize Abdürrezzâk haber verdi.

(Dedi ki): Bize Ma'mer rivâyet etti. Her iki râvi Muhammed b. Münkedir'den, o da Câbir'den naklen bu hadîsi rivâyet etmişlerdir. Şu kadar var ki, İbn Cüreyc'in hadîsinde melâike ile kadının ağlayışı zikredilmemiştir.

6511- Bize Muhammed b. Ahmed b. Ebî Halef rivâyet etti.

(Dedi ki): Bize Zekeriyya b. Adîy rivâyet etti.

(Dedi ki): Bize Ubeydillah b. Amr, Abdu'l-Kerîm'den, o da Muhammed b. Münkedir'den, o da Câbir'den naklen haber verdi. Câbir Şöyle dedi: Uhud günü babam burnu, kulakları kesilmiş olarak getirildi. Ve Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem)’in huzuruna konuldu...

Ve râvi yukardakilerin hadîsi gibi anlatmıştır. Bu hadîsi Buhârî «Kitâbu'l-Cenâiz»'de tahric etmiştir.

Müsle: Bir insanın kollarını, bacaklarını yahut burnunu ve kulaklarını kesmektir.

Hadîsin son rivâyetinden anlaşıldığına göre Uhud harbinde Hazret-i Abdullah b. Amr b. Hıram şehid edilmiş ve burnu ile kulakları kesilmiştir. Hazret-i Câbir bundan son derece müteessir olarak ağlamış ve yüzünü açarak babasının elim manzarasını görmek istemişse de kavmi kabilesi buna mâni olmuşlar. Derken halası Fâtıme binti Amr da feryad ederek ağlamaya başlamıştır. Râvi Hazret-i Câbir'in binti Amr mı, yoksa Uhtü Amr mı dediğinde şekketmiştir.

Resûlü Ekrem (sallallahü aleyhi ve sellem), Fâtıme'nin ağladığını görünce:

«Ona niçin ağlıyorsun? Yahut: Ona ağlama!..» buyurmuştur. Râvi burada da şekketmiştir. Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)’in bu sözü bir tesellidir: Böyle melekler üzerine-kanat germiş yüksek mertebeli bir zâta ağlamak değil, bu kerametinden dolayı sevinmek gerekir, demek istemiştir. Kâdî Iyâz diyor ki: «İhtimal meleklerin' kanat germeleri Allah'ın fadl ve rızasını ve kendisine hazırladığı ikramı müjdelemek için üşüştüklerindendir. Onlar bunu ya Hazret-i Abdullah'a ikram için sevinçlerinden yapmış yahut güneşin sıcağından cenazesi kokmasın diye üzerine gölge olmuşlardır.