BAB 001 002 003 004 005 006 007 008 009 010 011 012 013 014 015 016 017 018 019 020 021 022 023 024 025 026 027 028 029 030 031 032 033 034 035 036 037 038 039 040 041 042 043 044 045 046

NO. 001 002 003 004 005 006 007 008 009 010 011 012 013 014 015 016 017 018 019 020 021 022 023 024 025 026 027 028 029 030 031 032 033 034 035 036 037 038 039 040 041 042 043 044 045 046 047 048 049 050 051 052 053 054 055 056 057 058 059 060 061 062 063 064 065 066 067 068 069 070 071 072 073 074 075 076 077 078 079 080 081 082 083 084 085 086 087 088 089 090 091 092 093 094 095 096 097 098 099 100 101 102 103 104 105 106 107 108 109 110 111 112 113 114 115 116 117 118 119 120 121 122 123 124 125 126 127 128 129 130 131 132 133 134 135 136 137 138 139 140 141 142 143 144 145 146 147 148 149 150 151 152 153 154 155 156 157 158 159 160 161 162 163 164 165 166 167 168 169 170 171 172 173 174 175 176 177 178 179 180 181 182 183 184 185 186 187 188 189 190 191 192 193 194 195 196 197 198 199 200 201 202 203 204 205 206 207 208 209 210 211 212 213 214 215 216 217 218 219 220 221 222 223 224 225 226 227 228 229 230 231 232 233 234 235 236 237 238 239 240 241 242 243 244 245 246 247 248 249 250 251 252 253 254 255 256 257 258 259 260 261 262 263 264 265 266 267 268 269 270 271 272 273 274 275 276 277 278 279 280 281 282 283 284 285 286

TR AR

16- Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem)’in Çok Utanması Bâbı

6175- Bana Ubeydullah b. Muâz rivâyet etti.

(Dedi ki): Bhe babam rivâyet etti.

(Dedi ki): Bize Şu'be Katade'den rivâyet etti, Katade, Abdullah b. Ebî Utbe'yi Ebî Saîd-i Hudrî'den naklen rivâyet ederken dinlemiş. H.

6176- Bize Züheyr b. Harb ile Muhammed b. Müsennâ ve Ahmed b. Sinan da rivâyet ettiler. Züheyr dedi ki: Bize Abdurrahman b. Mehdi, Şuffae'den, o da Katade'den naklen rivâyet etti.

(Dedi ki): Ben Abdullah b. Ebî Utbey'i şöyle derken işittim. Ebû Said-i Hudrî'yi dinledim. Şunu söylüyordu: Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) perdesi içindeki bakireden dahs utangaçtı. Bir şeyden hoşlanmadı mı onu yüzünden anlardık.

6177- Bize Züheyr b. Harb ile Osman b. Ebî Şeybe rivâyet ettiler, (Dediler ki): Bize Cerir A'meş'den, o da Şakîk’den, o da Mesrûk’dan naklen rivâyet etti. Mesrûk Şöyle dedi: Muâviye Kûfe'ye geldiği vakit Abdullah b. Amr'ın yanına girdik de Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)'i andı. Ve: Çirkin konuşmaz, çirkin şeye Özenmezdi, dedi. Şunu da ilâve etti. Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem):

«Şüphesiz sizin ahlâkı en güzel olanlarınız, en hayırlilannızdandır.» buyurdular.

Osman: «Muâviye'yle beraber Kûfe'ye geldiği vakit.» dedi.

6178- Bize bu hadîsi Ebû Bekr b. Ebî Şeybe de rivâyet etti.

(Dedi ki): Bize Ebû Muâviye ile Veki' rivâyet ettiler. H.

Bize İbn Nümeyr dahi rivâyet etti.

(Dedi ki): Bize babam rivâyet etti. H.

Bize Ebû Saîd El-Eşecc de rivâyet etti.

(Dedi ki): Bize Ebû Hâlid (yani El-Ahmer) rivâyet etti.

Bu râvilerin hepsi A'meş'den bu isnadla bu hadîsin mislini rivâyet etmişlerdir.

Bu rivâyetleri Buhârî «Kitâbu’l-Menâkıb»'de tahric etmiştir.

Haya: Kötü olacağı beklenen yahut terki fiilinden daha hayırlı sayılan bir şey yapılacağı zaman insanın yüzüne arız olan bir inceliktir diye tarif olunur. Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem) Allah'ın hududuna (cezalarına) aid olmayan yerlerde bakire bir kız gibi utanır, hoşlanmadığı bir şeyi söyledi diye kimseyi muaheze buyurmazdı. Gerek sözünde, gerek fiilinde kat'iyyen bir şey bulunmazdı. Hiç bir kimsenin kusurunu yüzüne vurmazdı. Bundan dolayıdır ki: Hazret-i Ebû Saîd: «Bir şeyden hoşlanmadı mı onu yüzünden anlardık» demiştir. Yani utandığından dolayı hoşlanmadığı şeyi söylemez, yüzünün rengi değişir, hoşlanmadığını bundan anlardık, demek istemiştir.

Fahiş: Kötü ve çirkin iş yapan, çirkin söz söyleyen demektir. Müte-fehhiş ise fesadçılığı sebebiyle bu kötülükleri yapmaya özenen kimsedir.