BAB 001 002 003 004 005 006 007 008 009 010 011 012 013 014 015 016 017 018 019 020 021 022 023 024 025 026 027 028 029 030 031 032 033 034 035 036 037 038 039 040 041 042 043 044 045 046 047 048 049 050 051

NO. 001 002 003 004 005 006 007 008 009 010 011 012 013 014 015 016 017 018 019 020 021 022 023 024 025 026 027 028 029 030 031 032 033 034 035 036 037 038 039 040 041 042 043 044 045 046 047 048 049 050 051 052 053 054 055 056 057 058 059 060 061 062 063 064 065 066 067 068 069 070 071 072 073 074 075 076 077 078 079 080 081 082 083 084 085 086 087 088 089 090 091 092 093 094 095 096 097 098 099 100 101 102 103 104 105 106 107 108 109 110 111 112 113 114 115 116 117 118 119 120 121 122 123 124 125 126 127 128 129 130 131 132 133 134 135 136 137 138 139 140 141 142 143 144 145 146 147 148 149 150 151 152 153 154 155 156 157 158 159 160 161 162 163 164 165 166 167 168 169 170 171 172 173 174 175 176 177 178 179 180 181 182 183 184 185 186 187 188 189 190 191 192 193 194 195 196 197 198 199 200 201 202 203 204 205 206 207 208 209 210 211 212 213 214 215 216 217 218 219 220 221 222 223 224 225 226 227 228 229 230 231 232 233 234 235 236 237 238 239 240 241 242 243 244 245 246 247 248 249 250 251 252 253 254 255 256 257 258 259 260 261 262 263 264 265 266 267 268 269 270 271 272 273 274 275 276 277 278 279 280 281 282 283 284 285 286

TR AR

51- Gazada Kafirden Yardım Dilemenin Keraheti Bâbı

4803- Bana Züheyr b. Harb rivâyet etti.

(Dedi ki): Bize Abdurrahmân b. Mehdî, Mâlik'den rivâyet etti. H.

Bana bu hadîsi Ebû't-Tâhir de rivâyet etti. Lâfız onundur.

(Dedi ki): Bana Abdullah b. Vehb, Mâlik b. Enes'den, o da Fudayl b. Ebî Abdillâh'dan, o da Abdullah b. Niyâr El-Eslemı'den, o da Urvetü'bnü-z Zübeyr'den, o da Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem)'in zevcesi Âişe'den naklen onun şöyle dediğini rivâyet etti:

Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) Bedir tarafına yola çıktı. Harratü'l-Vetera'ya varınca kendisine bir adam yetişti ki, bu adamın cür'et ve cesareti söyleniyordu. Bu sebeple Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)’in ashabı onu gördükleri vakit sevindiler. Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)’e yetişince ona:

— Sana tâbi' olmak ve seninle beraber yaralanmak için geldim, dedi. Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) kendisine:

«Allah'a ve Resûlüne îmân ediyor musun?» diye sordu.

— Hayır! dedi.

«öyle ise dön! Ben asla bir müşrikten yardım alamam!» buyurdular.

Âişe

Dedi ki:

Sonra gitti. Ağacın yanına vardığımızda o adam Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)’e yine yetişti; ve ona ilk defa söylediği gibi söyledi. Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem) de. ona ilk defa söylediği gibi söyledi.

«Öyle ise dön! Ben asla bir müşrikten yardım alamam!» buyurdu. Sonra döndü: Ve Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)’e Beydâ'da yetişti. O da ilk defa dediği gibi:

«Allah'a ve Resûlüne îmân ediyor musun?» diye sordu. Adam:

— Evet! cevâbını verdi. Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) ona:

«Ö halde yürü!» buyurdular.

Veera: Medine'ye dört mil mesafede bir yerdir. Bazıları bu kelimeyi Vebra okumuşlardır.

Bu hadîste Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem):

«Ben asla bir müşrikten yardım alamam!» buyurmuştur. Başka bir hadîste Safvân b. Ümeyye müslüman olmadan önce onun yardımından faydalandığı rivâyet olunmuştur. Ulemâdan bazıları mutlak surette Bâbımız hadîsi ile amel ederek kâfirden istifadenin caiz olmadığını söylemişlerdir. Diğerlerine göre şayet kâfir müslümanlar hakkında iyi niyet gösterir ve onun yardımına ihtiyaç da varsa istifade caiz, aksi takdirde mekruhtur. İşte bu babtaki iki hadîs bu iki hâle hamledilir. Kâfir harbe izinle iştirak ederse kendisine atıyye verilir. Ganimetten hisse verilmez. İmâm A'zam'la, İmâm Mâlik, İmâm Şafiî ve cumhûr-u ulemânın mezhepleri budur. Zührî ile Evzâî kâfire hisse verileceğine kail olmuşlardır.

Hazret-i Âişe'nin: «Ağacın yanına vardığımızda...» demesine bakılırsa onun da orduyu teşyî' edenlerle beraber olduğu anlaşılır. Mamafih bu sözle kendisi bulunmadığı halde müslümanları kasdetmiş olması da caizdir.