BAB 001 002 003 004 005 006 007 008 009 010 011 012 013 014 015 016 017 018 019 020 021 022 023 024 025 026 027 028 029 030 031 032 033 034 035 036 037 038 039 040 041 042 043 044 045 046 047 048 049 050 051

NO. 001 002 003 004 005 006 007 008 009 010 011 012 013 014 015 016 017 018 019 020 021 022 023 024 025 026 027 028 029 030 031 032 033 034 035 036 037 038 039 040 041 042 043 044 045 046 047 048 049 050 051 052 053 054 055 056 057 058 059 060 061 062 063 064 065 066 067 068 069 070 071 072 073 074 075 076 077 078 079 080 081 082 083 084 085 086 087 088 089 090 091 092 093 094 095 096 097 098 099 100 101 102 103 104 105 106 107 108 109 110 111 112 113 114 115 116 117 118 119 120 121 122 123 124 125 126 127 128 129 130 131 132 133 134 135 136 137 138 139 140 141 142 143 144 145 146 147 148 149 150 151 152 153 154 155 156 157 158 159 160 161 162 163 164 165 166 167 168 169 170 171 172 173 174 175 176 177 178 179 180 181 182 183 184 185 186 187 188 189 190 191 192 193 194 195 196 197 198 199 200 201 202 203 204 205 206 207 208 209 210 211 212 213 214 215 216 217 218 219 220 221 222 223 224 225 226 227 228 229 230 231 232 233 234 235 236 237 238 239 240 241 242 243 244 245 246 247 248 249 250 251 252 253 254 255 256 257 258 259 260 261 262 263 264 265 266 267 268 269 270 271 272 273 274 275 276 277 278 279 280 281 282 283 284 285 286

TR AR

18- Bedir Gazasında Meleklerle Îmdat Buyurulması ve Ganimetlerin Mubah Kılınması Bâbı

4687- Bize Hennâd b. Seriy rivâyet etti.

(Dedi ki): Bize İbnül-Mübârek, İkrime b. Ammâr'dan rivâyet etti.

(Dedi ki): Bana Simâk El-Hanefî rivâyet etti.

(Dedi ki): İbn Abbâs'ı şöyle derken işittim: Bana Ömer b. Hattâb rivâyet etti.

(Dedi ki): Bedir harbi olduğu gün... H.

Bize Züheyr b. Harb da rivâyet etti. Lâfız onundur.

(Dedi ki): Bize Ömer b. Yûnus El-Hanefî rivâyet etti.

(Dedi ki): Bize İkrime b. Ammâr rivâyet etti.

(Dedi ki): Bana Ebû Zümeyl (bu zât Simâk El-Hanefî'dir) rivâyet etti.

(Dedi ki): Bana Abdullah b. Abbâs rivâyet etti.

(Dedi ki): Bana Ömer b. Hattâb rivâyet etti.

(Dedi ki):

Bedir harbi olduğu gün Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) müşriklere baktı. Onlar bin nefer, ashabı ise üç yüz ondokuz kişi idiler. Bunun üzerine Nebiyyullah (sallallahü aleyhi ve sellem) kıbleye döndü. Sonra ellerini uzatarak Rabbine:

«Allahım! Bana va'dettiğini yerine getir! Allah im, bana va'dettiğini ver! Allahım, eğer ehl-i Islâmdan olan şu cemaati helâk edersen (bundan sonra) yeryuünde sana ibâdet olunmaz!» diye niyaz etmeye başladı. Ellerini uzatarak kıbleye karşı Rabbine o derece niyazda bulundu ki, nihayet omuzlarından cübbesi düştü. Müteakiben Ebû Bekir, yanına gelerek cübbesini aldı ve omuzlarına koydu. Sonra arkasından ona sarılarak:

— Yâ Nebiyyallah! Rabbine yaptığın dilek yeter! Şüphesiz o sana va'dettiğmî yerine getirecektir! dedi. Az sonra Allah (azze ve celle):

"Hani Rabbinizden imdat istiyordunuz! O da: Ben size birbiri ardınca gelecek bin melekle imdat göndereceğim! diye cevap vermişti!" Sûre-i Enfâl âyet: 9. âyetini İndirdi ve Allah ona meleklerle imdat gönderdi.

Ebû Zümeyl

(Dedi ki): Sonra bana İbn Abbâs rivâyet etti.

(Dedi ki): O gün müslümanlardan bir zât, önünde müşriklerden bir adamın peşinden koşarken ansızın üzerinde bir kırbaç darbesi işitti. Ve süvarinin: Dur yâ Hayzûm! diyen sesini duydu. Bir de Önündeki müşrike baktı ki, boylu boyunca yere serilmiş! Burnu berelenmiş; yüzü de kırbacın vurduğu şekilde yarılmış olduğunu gördü. Bütün bunlar yemyeşil olmuştu. Az sonra Ensârî gelerek bu hâdiseyi Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)'e anlattı da:

«Doğru söyledin; bu semâdan gelen üçüncü imdattandır!»buyurdular. Artık o gün (müslümanlar) yetmiş kişi Öldürdüler; yetmiş de esîr aldılar.

Ebû Zümeyl

(Dedi ki): İbn Abbâs şunu söyledi: Müslümanlar esîrleri aldıktan sonra Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) Ebû Bekirle Ömer'e:

«Bu esirler hakkında re'yiniz nedir?» diye sordu. Ebû Bekir:

— Yâ Nebiyyallah! Bunlar amca oğulları ve akrabadırlar; ben onlardan fidye jftlmjın fikrindeyim! Bu suretle küffar üzerine kuvvetimiz olur. Umulur ki Allah onları İslâm'a hidayet buyurur! dedi. Müteakiben Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem):

«Sen ne fikirdesin ey Hattâb oğlu?» diye sordu. (Ömer diyor ki);

— Ben: Hayır, vallahi yâ Resûlallah! Ben Ebû Bekr'in fikrinde değilim! Lâkin ben, bize müsaade buyursan da şunlann boyunlarını vuruversek! fikrindeyim. Ukayl'e karşı Alî'ye müsaade buyurmaksın ki onun boynunu vursun! Bana da filâna (bir yakını) karşı müsaade buyurmaksın, ben de onun boynunu vurmalıyım! Zîra bunlar küfrün İmâmları ve eşrafıdırlar! dedim. Bunun üzerine Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) Ebü Bekr'in söylediğine meyletti. Benim söylediğimi beğenmedi. Ertesi gün olunca ben geldim. Bir de ne göreyim! Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)’le Ebû Bekir oturmuş ağlıyorlar!..

— Yâ Resûlallah! Bana haber ver; sen ve arkadaşın neden ağlıyorsunuz? Ağlayacak bir şey bulursam ben de ağlarım; ağlayacak bir şey bulmazsam siz ağladığınız için ben de ağlar görünürüm! dedim. Bunun üzerine Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem):

«Bana senin arkadaşlarının teklif ettiği fidye alma meselesine ağlıyorum. Gerçekten onların azapları bana şu ağaçtan daha yakın arzolundu.» buyurdu. (sallallahü aleyhi ve sellem) yakın bir ağaca işaret etmiş.)

Ve Allah (azze ve celle):

"Yeryüzünde üstünlüğü sağlamadıkça hiç bir Peygambere esir almak yaraşmaz." Sûre-i Enfâl âyet: 67-69. âyet-i kerîmesini "Artık aldığınız ganimetten helâl hoş olarak yeyîn!" âyetine kadar indirdi. Ve Allah müslümanlara ganimeti helâl kıldı.

Bedir: Medîne'den seksen mil yani dört konak mesafede Mekke ile Medîne arasında ma'ruf bir beldedir. Meşhur Bedir savaşı burada olmuştur. İbn Kuteybe'ye göre Bedir, aynı ismi taşıyan bir adama ait bir kuyudur. Sonradan sahibinin ismi kuyuya verilmiştir. Bedir gazası hicretin ikinci yılı ramazanının on yedinci cuma günü olmuştur. Buhârî'nin Hazret-i Abdullah b. Mes'ud'dan rivâyetinde o gün havanın çok sıcak olduğu bildirilmektedir.

Cenâb-ı Hak, Resûlü Ekrem'ine iki taifeden birini va'detmişti. Ona ya müşriklerin kervanını nasîb edecek yahut ordularına karşı muzaffer kılacaktı.-Kervanları Suriye'ye ticaret için gitmiş ve dönmüştü. Binâenaleyh muhakkak harbte muzaffer olacaktı. Bundan emîn olmakla beraber Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem)’in Cenab-ı Hakka bu derece niyazda bulunmasını ulemâ şöyle îzâh etmişlerdir:

Resûlü Ekrem (sallallahü aleyhi ve sellem) bu niyazını ashabına gösterip o dehşetli anda onun dua ve niyazı sayesinde kalpleri kuvvet bulsun diye yapmıştır. Aynı zamanda duâ bir ibâdettir.

Filhakika Cenâb-ı Hak Resûlüne vâdettiğini o gün yerine getirmiş; küffan târu mâr etmek için gökten 1000 melek indirmiştir. îşte Hayzûm bu meleklerden birinin atıdır.

«Akdim!» dur demektir. Ancak bu kelime «Ukdum!» şeklinde de rivâyet olunmuştur. Bu takdirde mânâ: «İlerle!» demek olur.

Müslümanlara imdat olarak gökten melek inmesi Uhud ve Hendek gibi gazalarda da vâki' olmuş; ancak bu gazalarda melekler fi'len harb etmemişlerdir. Meleklerin inmesi zaferin esBâbındandır. Yoksa Teâlâ Hazretleri —hâşâ— bö'yle bir şeye muhtaç değildir. Meleklerin iştirak ettiği gazada dahi zaferi Allah ihsan etmiştir.

Hadis-i şerîf duâ ederken kıbleye dönmenin ve el kaldırmanın müstehab olduğuna, duayı sesle okumanın cevazına delâlet etmektedir.