BAB 001 002 003 004 005 006 007 008 009 010 011 012 013 014 015 016 017 018 019 020 021 022 023 024 025 026 027 028 029 030 031 032 033 034 035 036 037 038 039 040 041 042 043 044 045 046 047 048 049 050 051 052 053 054 055 056 057 058 059 060 061 062 063 064 065 066 067 068 069 070 071 072 073 074 075 076 077 078 079 080 081 082 083 084 085 086 087 088 089 090 091 092 093 094 095 096 097

NO. 001 002 003 004 005 006 007 008 009 010 011 012 013 014 015 016 017 018 019 020 021 022 023 024 025 026 027 028 029 030 031 032 033 034 035 036 037 038 039 040 041 042 043 044 045 046 047 048 049 050 051 052 053 054 055 056 057 058 059 060 061 062 063 064 065 066 067 068 069 070 071 072 073 074 075 076 077 078 079 080 081 082 083 084 085 086 087 088 089 090 091 092 093 094 095 096 097 098 099 100 101 102 103 104 105 106 107 108 109 110 111 112 113 114 115 116 117 118 119 120 121 122 123 124 125 126 127 128 129 130 131 132 133 134 135 136 137 138 139 140 141 142 143 144 145 146 147 148 149 150 151 152 153 154 155 156 157 158 159 160 161 162 163 164 165 166 167 168 169 170 171 172 173 174 175 176 177 178 179 180 181 182 183 184 185 186 187 188 189 190 191 192 193 194 195 196 197 198 199 200 201 202 203 204 205 206 207 208 209 210 211 212 213 214 215 216 217 218 219 220 221 222 223 224 225 226 227 228 229 230 231 232 233 234 235 236 237 238 239 240 241 242 243 244 245 246 247 248 249 250 251 252 253 254 255 256 257 258 259 260 261 262 263 264 265 266 267 268 269 270 271 272 273 274 275 276 277 278 279 280 281 282 283 284 285 286

TR AR

67- Veda Tavafının Vücübu ve Hayızlılardan Sukutu Bâbı

3283- Bize Saîd b. Mansûr ile Züheyr b. Harb rivâyet ettiler. (Dediler ki): Bize Süfyân, Süleymân-ı Ahvel'den, o da Tâvûs'dan, o da İbn Abbâs'dan naklen rivâyet etti. İbn Abbâs şöyle dedi: «Halk her tarafa dağılıyorlar di. Bunun üzerine Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem):

— «Sakın son varacağı yer Beyt-i Şerîf olmadıkça hiçbir kimse bir yere gitmesin» buyurdular.

Züheyr, kelimesini söylememiştir.

3284- Bize Saîd b. Mansûr ile Ebû Bekr b. Ebî Şeybe rivâyet ettiler. Lâfız Saîd'indir. (Dediler ki): Bize Süfyân, İbn Tâvûs'dan, o da babasından, o da İbn Abbâs'tan naklen rivâyet etti. İbn Abbâs:

«Halka son varacakları yerin Beyt-i Şerîf olması emir buyruldu. Yalnız hayzlı kadına ruhsat verildi.» demiş.

3285-

3286-

Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)’in hassaten bu iki ayı zikir buyurması oruçla hacc bu aylarda yapıldığı içindir.

Nevevî kat'iyyetle buna kaail olmuştur.

Tıybî (?-743): «Hadîsin zahirine bakılırsa bu iki ayın hassaten zikredilmesi, başka aylarda bulunmayan bir meziyete sahip oldukları içindir. Yoksa hadîs, başka ayda yapılan taatın sevabı bunlarda yapılanın sevabından daha azdır, mânâsına gelmez. Maksad bu iki ay bayramlara mahsus olduğu için onlarda vuku'u melhuz olan hatânın hükmünü kaldırmakdır.» demiştir.

Hadîs-i şerif, sevapların amellere göre değil, sırf Allah'ın bir fadl-ı ihsanı olduğunu söyliyenlerin delilidir.

Yine bu hadîs tam ve noksan ayların sevabda müsavi olduklarına delildir.

«Safiyye binti Huyey tavâf-ı ifâzayı yaptıktan sonra hayz gördü. Ben onun hayz hâlini Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)'e anlattım da Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem):

— O bizi yolumuzdan alıkoyacak mı? buyurdu. Ben:

— Ya Resûlallah! O ifâsını yapmış ve beyti tavaf elmişdi. İfâzadan sonra hayız gördü dedim. Bunun üzerine Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem):

«Öyle ise yola revân olsun!» buyurdular.

3287- Bana Ebû't-Tahir ile Harmeletu'bnü Yahya ve Ahmed b. Îsâ rivâyet ettiler. Ahmed (bize rivâyet etti). Ötekiler (bize haber verdi) tâbirlerini kullandılar. (Dediler ki): Bize Vehb haber verdi.

(Dedi ki): Bana Yûnus, İbn Şihâb'dan bu isnâdla haber verdi. Âişe Leys hadîsinde olduğu gibi:

«Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem)’in zevcesi Safiyye binti Huyeyy veda haccında temiz iken ifâzasını yaptıktan sonra hayzını gördü...» demiş.

3288- Bize Kuteybe yani İbn Saîd rivâyet etti.

(Dedi ki): Bize Leys rivâyet etti. H.

Bize Züheyr b. Harb da rivâyet etti,

(Dedi ki): Bize Süfyân rivâyet etti. H.

Bana Muhammedu'bnü'l-Mûsennâ dahi rivâyet etti.

(Dedi ki): Bize Abdü'l-Vehhâb rivâyet etti.

(Dedi ki): Bize Eyyûb rivâyet etti, Bu râvilerin hepsi Abdurrahmân b. Kâsım'dan, o da babasından, o da Âişe’den naklen onun Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)’e Safiyye'nin hayız gördüğünü söylediğini Zührî'nin hadîsi mânâsında rivâyet etmişlerdir.

3289- Bize Abdullah b. Meslemete'bni Ka'neb rivâyet etti.

(Dedi ki): Bize Eflâh, Kâsım b. Muhammed'den, o da Âişe'den naklen rivâyet etti. Âişe şöyle dedi:

«Safiyye'nin tavafı ifâzayi yapmadan hayız göreceğinden korkuyorduk. Derken yanımıza Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) gelerek:

— Safiye bizi yolumuzdan alıkoyacak mı diye sordu. Biz:

— O ifâzasım yaptı, dedik.

— Öyleyse alıkoymayacak buyurdular.

3290- Bize Yahya b. Yahya rivâyet etti.

(Dedi ki) ; Mâlik'e, Abdullah b. Ebî Bekr'den dinlediğim, onun da babasından, onun da Amra binti Abdirrahmân'dan, onun da Âişe'den naklen rivâyet ettiği şu hadîsi okudum. Âişe Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)’e:

— Ya Resûlallah! Safiyye binti Huyeyy hayz gördü, demiş. Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem):

— Galiba o bizi yolumuzdan alıkoyacak. Sizinle birlikte beyti tavâf etmiş miydi? demiş. Oradakiler:

— Hay hay etmişti! cevâbını vermişler.

— Öyle ise yola çıksın! buyurmuşlar.

3291-

3292-

3293-