BAB 001 002 003 004 005 006 007 008 009 010 011 012 013 014 015 016 017 018 019 020 021 022 023 024 025 026 027 028 029 030 031 032 033

NO. 001 002 003 004 005 006 007 008 009 010 011 012 013 014 015 016 017 018 019 020 021 022 023 024 025 026 027 028 029 030 031 032 033 034 035 036 037 038 039 040 041 042 043 044 045 046 047 048 049 050 051 052 053 054 055 056 057 058 059 060 061 062 063 064 065 066 067 068 069 070 071 072 073 074 075 076 077 078 079 080 081 082 083 084 085 086 087 088 089 090 091 092 093 094 095 096 097 098 099 100 101 102 103 104 105 106 107 108 109 110 111 112 113 114 115 116 117 118 119 120 121 122 123 124 125 126 127 128 129 130 131 132 133 134 135 136 137 138 139 140 141 142 143 144 145 146 147 148 149 150 151 152 153 154 155 156 157 158 159 160 161 162 163 164 165 166 167 168 169 170 171 172 173 174 175 176 177 178 179 180 181 182 183 184 185 186 187 188 189 190 191 192 193 194 195 196 197 198 199 200 201 202 203 204 205 206 207 208 209 210 211 212 213 214 215 216 217 218 219 220 221 222 223 224 225 226 227 228 229 230 231 232 233 234 235 236 237 238 239 240 241 242 243 244 245 246 247 248 249 250 251 252 253 254 255 256 257 258 259 260 261 262 263 264 265 266 267 268 269 270 271 272 273 274 275 276 277 278 279 280 281 282 283 284 285 286

TR AR

2- Muhacirlerin Menkabeleri ve Üstünlükleri Bâbı

Ebû Bekr Abdullah ibnu Ebî Kuhâfe et-Teymî (radıyallahü anh) Muhâcirler'dendir.

Ve Yüce Allah'ın şu kavli: "Allah'ın, memleketler ahâlîsinden Peygamber'ine verdiği fey', Allah'a, Peygamberine, hısımlara, yetimlere, yoksullara, yolda kalanlara âiddir. Tâ ki (bu mallar) içinizden (yalnız) zenginler arasında dolaşan bir devlet olmasın..." (el-Haşr:7)

ve Allah şöyle buyurdu:

"[Ey îmân edenler, ne oldunuz ki, size: Allah yolunda elbirlik gazaya çıkın denildiği zaman yere (mıhlanıp) ağırlaştınız? Ahiretten (vazgeçip yalnız) dünyâ hayâtına mı razı oldunuz? Fakat bu dünyâ hayâtının fâidesi âhiretin yanında pek azdır.] Eğer siz O’na (Rasûlü'ne) yardım etmezseniz, kâfirler O'nu (Mekke'den) çıkardıkları zaman bizzat Allah O’na yardım etmişti.

İkinin ikincisinden ibaretti. O zaman bunlar mağaradaydılar. Peygamber o vakit arkadaşına: Tasalanma. Allah, hiç şübhe yok, bizimle beraberdir diyordu. [Allah O'nun üzerine sekînetini indirmiş, O’nu görmediğiniz ordularla te'yîd etmiş, kâfirlerin kelimesini alçaltmıştı. Allah'ın kelimesi ise; o, çok yücedir. Allah mutlak gâlibdir, yegâne hüküm ve hikmet sahibidir]" (et-Tevbe: 38-41)

Âişe, Ebû Saîd, İbn Abbâs radıyallahü anhüma: (Mekke'den Medine'ye' doğru çıktıkları zaman) Ebû Bekr Mağara'da Peygamberin beraberinde idi, demişlerdir.

 3695 el-Berâ (radıyallahü anh) şöyle demiştir: Ebû Bekr (radıyallahü anh) Âzib'den onüç dirhem mukaabilinde bir binek devesi satın aldı. Akabinde Ebû Bekr, (babam) Âzib'e hitaben:

— (Oğlun) el-Berâ'ya emret de devemi bana naklediversin! dedi.

Âzib:

— Bu isteğin olmaz. Ancak sen ve Rasûlüllah beraberce Mekke'den Medine'ye doğru yola çıktığınız zaman, müşrikler de sizi aramaktalarken nasıl yaptığınızı bize anlatırsan olur, dedi.

Ebû Bekr şöyle dedi:

— Mekke'den hareket ettik. Bütün gecemizi ve gündüzümüzü ihya ettik, yahut yürüdük. Nihayet sıcak vakte girdik. Güneş gündüzün yarısına gelip dikildi. Ben, kendisine sığınıp barınabileceğimiz bir gölge görebilir miyim diye etrafa bir göz attım. Büyük bir kaya gördüm. O'nun yanına geldim ve onun kalan gölgesine baktım. Oradan bir yeri düzelttim. Sonra orayı Peygamber için döşedim. Sonra O'na:

— Yâ Nebiyyallah, yat! dedim.

Peygamber yattı. Sonra ben, etrafıma bakmak üzere, arayıcılardan herhangi bir kimse görür müyüm diye gittim. Derken koyunlarını bulunduğumuz kayaya doğru sürüp getirmekte olan bir koyun çobanı ile karşılaştım. O da bizim gibi o kayanın gölgesinden faydalanmak istiyordu. Ona sorup:

— Sen kimin çobanısın ey delikanlı? dedim.

— Kureyş'ten bir adamın çobanıyım, dedi ve onun ismini söyledi.

Ben onun söylediği adamı tanıdım. Sonra:

— Senin koyunlarında süt var mı? dedim. O:

— Evet vardır, dedi. Ben:

 — Sen bize süt sağar mısın? dedim.

O:

— Evet sağarım, dedi; Ben ona emrettim de o sürüsünden bir koyunu durdurup tuttu.

Sonra ona, koyunun memesini tozlardan silkelemesini emrettim. Sonra da ona ellerini silkeleyip temizlemesini emrettim. Avuçlarından birini diğerine şöylece vurup silkeledi. Ve çoban benim için bir adam kandıracak kadar az bir süt sağdı. Ben Rasûlüllah için ağzında bir bez parçası olan deriden bir su kabı yapmıştım. Ondan sütün üzerine biraz su döktüm, hattâ süt kabının aşağısı serinledi. Akabinde o süt kabını Peygamber'in yanına götürdüm ve kendisini uyanmış buldum. O'na:

— İç yâ Rasûlallah! dedim.

Rasûlüllah içti, ben de bundan hoşnûd oldum. Sonra:

— Hareket etme vakti gelmiştir yâ Rasûlallah! Dedim. O:

— "Evet" dedi ve hareket ettik.

Kureyşliler bizi arıyorlardı. Bize onlardan atının üzerinde Surâka tu'bnu Mâlik ibn Cu'şum'dan başka hiçbir kimse erişmedi. Ben:

— İşte arayanlar bize yetiştiler yâ Rasûlallah! dedim.

— "La tahzen inne'llâhe maanâ- Tasalanma, çünkü Allah hiç şübhe yok bizimle beraberdir" (et-Tevbe: 40) dedi.

"Akşamleyin getirirken, sabahleyin salıverirken onlarda sizin için güzel bir zînet (ve zevk) vardır" (en-Nahl: 6).

3696 Ebû Bekr (radıyallahü anh) şöyle demiştir: Biz mağarada iken (bizi aramağa çıkan müşrikler bize çok yaklaşmış, üstümüze gelmişlerdi). Ben:

- Yâ Rasûlallah! Bunlardan birisi eğilip de ayaklarının altına baksa bizi muhakkak görecekler, dedim.

Rasûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem):

- "Yâ Ebâ Bekr! Üçüncüleri Allah olan iki kimseyi ne zannediyorsun?" dedi.