BAB 001 002 003 004 005

NO. 001 002 003 004 005 006 007 008 009 010 011 012 013 014 015 016 017 018 019 020 021 022 023 024 025 026 027 028 029 030 031 032 033 034 035 036 037 038 039 040 041 042 043 044 045 046 047 048 049 050 051 052 053 054 055 056 057 058 059 060 061 062 063 064 065 066 067 068 069 070 071 072 073 074 075 076 077 078 079 080 081 082 083 084 085 086 087 088 089 090 091 092 093 094 095 096 097 098 099 100 101 102 103 104 105 106 107 108 109 110 111 112 113 114 115 116 117 118 119 120 121 122 123 124 125 126 127 128 129 130 131 132 133 134 135 136 137 138 139 140 141 142 143 144 145 146 147 148 149 150 151 152 153 154 155 156 157 158 159 160 161 162 163 164 165 166 167 168 169 170 171 172 173 174 175 176 177 178 179 180 181 182 183 184 185 186 187 188 189 190 191 192 193 194 195 196 197 198 199 200 201 202 203 204 205 206 207 208 209 210 211 212 213 214 215 216 217 218 219 220 221 222 223 224 225 226 227 228 229 230 231 232 233 234 235 236 237 238 239 240 241 242 243 244 245 246 247 248 249 250 251 252 253 254 255 256 257 258 259 260 261 262 263 264 265 266 267 268 269 270 271 272 273 274 275 276 277 278 279 280 281 282 283 284 285 286

TR AR

1- Ödünç vermekte, borçlarda, bedenlerle ve mallarla kefalet bâbı

2334- Ebû'z-Zinâd, Muhammed ibn Hamza ibn Amr el-Eslemî'den; o da Bâbası Hamza'dan olmak üzere söyledi ki, Omer ibn Hattâb (radıyallahü anh) onu sadaka toplayıcı olarak göndermiş. O bölgede bir adam, kendi karısının cariyesi ile cima' etmiş. Hamza (radıyallahü anh) o adamdan kefîl (yânı hâlinden taahhüt ve zabt) alıp, Ömer'in yanına gelmiş. Omer o adama yüz deynek vurmuştu. O adam zina ettiğini söyleyen topluluğu tasdîk ve suçunu i'tirâf etti. Ancak Omer onu cahillikle özürlü saydı (ve ondan recmi def etti).

Cerîr ibn Abdillah el-Becelî ile el-Eş'as ibn Kays el-Kindî (radıyallahü anh) Abdullah ibn Mes'ûd'a dînden dönenler hakkında: Onların tevbe etmelerini iste ve onlardan kefalet al, dediler. Akabinde mürtedler tevbe ettiler ve aşiretleri onlara kefîl oldular.

Hammâd ibn Ebî Süleyman : Nefisle kefil olup da öldüğünde üzerine bir şey yoktur, dedi. Hakem ibn Uteybe: Zimmette subûtunu kabul ettiği malı Öder, dedi.

2335-Ebû Abdillah el-Buhârî şöyle dedi: Ve el-Leys ibn Sa'd şöyle dedi: Bana Ca'fer ibn Rabîa, Abdurrahmân ibn Hürmüz'den; o da Ebû Hureyre (radıyallahü anh)'den; o da Rasûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)'tan tahdîs etti. “Rasûlüllah, İsrâîl oğullarından bir adam zikretti. O adam İsrâîl Oğullarının bâzısından ödünç olarak bin dînâr vermesini istedi. Para vermek isteyen zât:

— Buna şâhid yapacağım şâhidleri getir, dedi. Ödünç isteyen:

— “Şâhid olarak Allah yeter" (el-Muhammed,48/28), dedi.

Ödünç verecek olan bu sefer de:

— Haydi bana kefil getir, dedi. O adam:

— Kefil olarak Allah yeter" dedi (Bu, âyet değildi)

Para sahibi:

— Hakîkaten doğru söyledin, dedi ve belirlenen bir va'de ile ona bin dînâr verdi.

Parayı alan müteakiben deniz seferine çıktı. İşlerini gördü. Sonra kendisine ödünç veren zâta gelmek üzere bineceği bir gemi aradı. Belirlenen müddet geliyordu. Fakat bir gemi bulamadı. Bunun üzerine bir odun parçası alıp, onun içini oydu. İçine bin dînârı ve bir de kendisinden o arkadaşına yazdığı bir mektûb sahîfesini koydu. Sonra o oyuk yerin ağzını sıkıca kapatıp düzeltti. Sonra o odun parçasını deniz kenarına getirdi de şöyle duâ etti:

— Yâ Allah, Sen bilmektesin ki, ben fulan kimseden bin dînâr ödünç istedim. O benden bir kefil istedi. Ben "Kefîl olarak Allah kâfidir" dedim. O, Sen'in kefilliğine razı oldu. Bir de benden şâhid istedi. Ben yine "Şâhid olarak Allah kâfidir" dedim. O yine Sen'in şâhidliğine de razı oldu (ve bin dînârı verdi. Ben va'desinde borcumu ödemek kaygısına düştüm de) ona bu parayı göndereyim diye bir gemi bulmaya çalıştım. Fakat bulmağa muktedir olmadım. Artık ben şu bin dînâr borcumu Sen'in koruyuculuğuna emânet ediyorum! dedi de o odunu denize attı.

Odun denizin içine girdikten sonra kendisi geri döndü. Borçlu bu hususta kendisini beldesine çıkaracak gemi bulmağa çalışırken, alacaklı da onun dönmesini umarak deniz kenarına çıktı da belki bir gemi malını getirmiş olabilir diye gözetliyordu. Bu sırada birdenbire sahilde içinde mal bulunan o odunu gördü. Onu ailesine yakacak bir odun olarak aldı. Evde onu parçalayınca içindeki paraları ve mektûb sahîfesini buldu. Sonra borçlu kimse kendisine borç verene geldi ve ona bin dînârı getirdi de:

— Allah'a yemîn ederim ki, malını sana getirmem için bir gemi arayıcısı olmakta devam ettim. Fakat sana geldiğim şu zamandan önce bir gemi bulamadım, dedi ve borcunu verdi.

Alacaklı:

— Sen bana bir şey gönderdin mi? dedi. Borçlu:

— İçinde sana geldiğim şu günden önce bir gemi bulamadığımı sana haber veriyorum, dedi.

Alacaklı:

— Şüphesiz ki, Allah senin odun içinde göndermiş olduğun borcunu senin adına ödemiştir. Binâenaleyh tekrar vermek için getirdiğin bu bin dînârı, bir râşid olarak sevinçle götür, dedi.