SAYFA 001 002 003 004 005 006 007 008 009 010 011 012 013 014 015 016 017 018 019 020 021 022 023 024 025 026 027 028 029 030 031 032 033 034 035 036 037 038 039 040 041 042 043 044 045 046 047 048 049 050 051 052 053 054 055 056 057 058 059 060 061 062 063 064 065 066 067 068 069 070 071 072 073 074 075 076 077 078 079 080 081 082 083 084 085 086 087 088 089 090 091 092 093 094 095 096 097 098 099 100 101 102 103 104 105

TR AR

15 - BAZl PEYGAMBERLERE İNEN ÂYETLERLE SADECE RESÛLÜLLAH'A İNDİRİLEN ÂYETLER

Önceki bahiste geçen hadislerde görüldüğü gibi, Fâtiha sûresi Âyete'l-Kürsî ve Bakara sûresinin son âyetleri daha önce hiçbir peygambere inmemiş, sadece Peygamberimize inmiştir.

Müslim İbn-i Abbâs'dan şu rivâyette bulunur. Cebrâil (a.s) Resûlüllah'a (sallallahü aleyhi ve sellem) gelerek: Seni daha önce hiçbir peygambere verilmeyen iki nûr ile müjdelerim. Bunlar; Fâtiha sûresi ile Bakara sûresinin son âyetleridir, demiştir.

Taberânî Ukbetu'bnu Âmir'in şöyle dediğini rivâyet eder. Bakara sûresinin son iki âyeti olan ***** yü devamlı okuyunuz. Çünkü Allah, bu iki âyeti sadece Hazret-i Muhammed'e (sallallahü aleyhi ve sellem) verdi.

Ebû Ubeyd, «F e d â i l» adlı eserinde Ubeyy b. Ka'b'ın şöyle dediğini nakleder: Hazret-i Muhammed'e Hazret-i Mûsa'ya verilmeyen dört âyet verilmiştir. Hazret-i Mûsa'ya verilen bir âyet de Hazret-i Muhammed'e verilmemiştir. Hazret-i Muhammed'e verilen âyetler: ***** «Göklerdekilerin ve yerdekilerin hepsi Allah'ındır...» ile başlayan Bakara sûresinin son üç âyeti ile Âyete'l-Kürsi'dir. Hazret-i Musa'ya gönderilen âyetler ise:

***** «İlahî; şeytanın kalblerimize yol bulmasına fırsat verme, bizi onun şerrinden koru; çünkü evren, ebedilik, otorite, güç, hamd, yer, gök, herşeyi ezip geçen zaman sonsuza değin senindir. Amin, amin...» âyetleridir.

Beyhakî «Ş u a b»ında İbn-i Abbâs'ın şöyle dediğini rivâyet eder Yedi uzun sûreden Hazret-i Musa'ya verilen ikisi dışında hiçbiri, Hazret-i Muhammed'den başkasına verilmemiştir.

Taberânî, İbn-i Abbâs'dan merfû olarak şu rivâyette bulunur Ümmetime musibet anında hiçbir ümmete verilmeyen: ***** «...Muhakkak biz Allah'a aidiz ve O'na döneceğiz...» (Bakara, 156.) âyeti verilmiştir.

Daha önce bazı peygamberlere de inen âyetlere misal, Hâkim'in İbn-i Abbâs'dan yaptığı şu rivâyettir. İbn-i Abbâs şöyle demiştir A'lâ sûresi nâzil olduğunda Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) şöyle buyurdu: A'lâ sûresinin tamamı, Hazret-i ibrahim ve Musa'nın Suhuf'unda mevcuttu. Necm sûresinin 1-56. âyetleri de aynı şekilde Hazret-i ibrahim'in Suhuf'unda mevcuttu.

Saîd b. Mansûr, Hâlid b. Abdullah tarikiyle Atâ b. Sâib, İkrime ve İbn-i Abbâs'dan rivâyet ederek, İbn-i Abbâs'ın şu sözünü nakleder: Bu sûre (Necm) Hazret-i İbrahim ve Musa'nın Suhuf'unda mevcuttu. İbn-i Ebî Hâtim bunu Hazret-i İbrahim ve Musa'nın Suhuf'undan neshedilmiştir, lâfzıyla rivâyet eder.

Suddî'nin şöyle dediği rivâyet edilir: Bu sûre, Resûlüllah'a (sallallahü aleyhi ve sellem) indiği şekliyle Hazret-i İbrahim ve Hazret-i Musa'nın Suhuf'unda da mevcuttu. Firyâbî: Süfyan babasından, o da İkrime'den rivâyetle şöyle der: ***** «Bu elbette ilk sahifelerde de vardır.» (A'la, 18.) âyetinden, Necm sûresinin 1-56._ âyetleri kasdedilmektedir.

Hâkim, Kasım tarikiyle Ebû Umâme'nin şöyle dediğini rivâyet eder; Allahü teâlâ, Resûlüne (sallallahü aleyhi ve sellem) indirdiği: ***** «Tevbe edenler, ibadet edenler...» (Tevbe, 112.), ***** «Mü'minler felaha ulaştı.» dan ***** «Orada ebedî kalacaklardır...» na kadar (Mu'minûn, 1-11.). ***** «Müslüman erkekler ve Müslüman kadınlar...» (Ahzab,35.), ***** «Onlar namazlarına müdavimdirler.» den ***** na kadarki (Meâric, 23-33.) âyetlerini, daha önce Hazret-i İbrahim'e de indirmişti. Bu âyetlerde ifade edilen hususları ancak, Hazret-i İbrahim (a.s) ve Hazret-i Muhammed (sallallahü aleyhi ve sellem) yerine getirmişlerdir.

Buhârî, Abdullah b. Amr b. Âs'ın şöyle dediğini rivâyet eder: Resûlün (sallallahü aleyhi ve sellem) Kur’ân-ı Kerimde mevcut bazı sıfatlarını belirten: ***** «Ey nebi, seni elbette, şahit, müjdeci ve uyarıcı olarak gönderdik...» (Ahzâb, 45.) âyeti, Tevrat'ta:***** «Ümmileri koruyan» ilâvesiyle mevcuttur.

İbn-i Durays ve diğerleri, Ubeyy'ubnu Ka'b'ın şöyle dediğini naklederler Tevrat; ***** «Hamdolsun o Allah'a ki gökleri ve yeri yarattı, karanlığı ve aydınlığı varetti. Yine de Kâfirler, Rabblerine (başkalarını) denk tutuyorlar.» (En'âm, 1.) âyetiyle başlamış, ***** «Çocuk edinmeyen.. Allah'a hamdolsun..» (İsrâ, 111.) âyetiyle bitmiştir.

Ubeyy'ubnu Ka'b'dan rivâyet edildiğine göre: Tevrat'ın ilk âyetleri En'âm sûresinin ilk âyeti ile başlar, Hûd sûresinin: ***** «O'na kulluk et ve O'na dayan. Rabb 'in sizin yaptıklarınızdan gafil değildir.»(123) âyetiyle biter.

Ubeyy'ubnu Ka'b'dan yapılan bir başka rivâyette şöyle dediği nakledilir. Tevrat'ta ilk inen âyetler, En'âm sûresinin ***** «De ki 'Gelin, Rabbinizin size (neleri) haram kıldığını okuyayım...» (151.) âyetinden itibaren on âyetidir.

Ebû Ubeyd, Ka'b'ın şu sözünü nakleder: Tevrat'tan inen ilk on âyet, Enâm sûresinin: ***** «De ki: 'Gelin, Rabbinizin size neleri haram kıldığını okuyayım...» (151.) âyetinden itibaren gelen âyetlerdir. Bazıları, bu âyetler Allahü teâlâ'nın Tevrat'ta Hazret-i Mûsa'ya indirdiği on âyeti ihtiva etmektedir. İlk farz kılınan hükümler; Allah'ı tevhid etmek olmuş, şirk, yalan yere yemin, ana-babaya isyan, adam öldürmek, zina, hırsızlık, yalan yere şahitlik, başkasının elindekine göz dikmek, cumartesi gününü kutsallaştırmak gibi hususlar da yasaklanmıştır.

Darekutni, Büreyde'den şu rivâyette bulunur Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem); sana Hazret-i Süleyman hariç, benden başka hiçbir peygambere inmeyen bir âyeti bildireyim. O: ***** «Rahmân ve Rahim olan Allahın adıyla.»dir.

Beyhakî, İbn-i Abbâs'ın şöyle dediğini rivâyet eder İnsanlar, Hazret-i Süleyman'dan başka, Hazret-i Peygamberden önce hiçbir peygambere indirilmeyen bir âyetten habersizdirler. O âyet, ***** dir.

Hâkim, İbn-i Meysere'den yaptığı rivâyette: Cumua sûresinin ilk âyeti olan; ***** «Göklerde ve yerde olanların hepsi padişah, mukaddes, aziz, hakim olan Allah'ı tesbih etmektedir.» âyeti yedi yüz kere Tevratta geçmektedir.

Bu konuya İbn-i Ebî Hâtim'in Muhammed b. Ka'bi'l-Kurazi'den rivâyet ettiği şu söz de delil olur. Kurazi şöyle demiştir: Yusuf aleyhisselama gösterilen delil, Kur’ân'ın üç âyetinde mevcuttur. Bunlar; ***** «Oysa üzerinizde koruyucu (yaptıklarınızı zaptedici melek)ler vardır; şerefli kâtipler, her yaptığınızı bilirler.» (infitar, 10-12.) âyetleri, ***** «..Ne işte bulunsan, Kur’ândan ne okusan..» (Yûnus, 61.) âyeti, ***** «Her nefsin kazandığını görüp gözetene (ortak koşulur) mu?..» (Ra'd, 33.) âyetidir. Bazıları buna: ***** «..zinaya yaklaşmayın..» (İsrâ, 32.) âyetini de ilâve ederler.

İbn-i Ebî Hâtim ayrıca İbn-i Abbâs'dan: ***** «..eğer Rabbinin doğruyu gösteren delilini görmeseydi..» (Yûsuf, 24.) âyetiyle ilgili şu sözünü rivâyet eder Hazret-i Yusuf, odanın duvarında kendisine gösterilen, kendisini ondan meneden bir delili, Allah'ın kitabında gördü.