DR. C. AHMET AKIŞIK/YAZILARI İslam Toplumunda “İnsan”a Bakış Batı’da Zulüm ve Katliamlar Nuruyla Zaman ve Mekânın Billurlaştığı Medine Yılları Reformist İlahiyatçıların Reddettikleri Ehl-i Sünnete Dair Emalî Kasidesi Batı Yanlısı İlahiyatçılar Ne zaman Yerli ve Millî Olacaklar? Seçimler ile Dinî Hayatımız Arasında Bazı Benzerlik ve Farklılıklar Düşmanlar, “Hakk”a Karşı Birleşseler de Zafer, Ergeç Müslümanlarındır Ecdadının Ruh Köküne Bağlı Teknofest Gençliğinin Doğuşu Tek Parti Döneminde Dinde Reform Batı Yanlısı İlahiyatçılarca Halen Sürdürülmektedir - 2 Tek Parti Döneminde Dinde Reform Tahribat ve İslâm’sız Nesil Yetiştirme - 1 Depremle İlgili Yanlış ve Doğrular, Dinde “Fay Hatları” Var mı ve Nerelerde? Depremin Hatırlattıkları Müslümanda Olması ve Olmaması Gerekenler Yüzyılın Depremi Karşısında “Ensar Ruhu”yla Yardımlaşma ve Dayanışma Ülkemizde “Yerli ve Milli Strateji”ye Karşı Reformistler, Hâlâ “İthal Din” Peşinde Hak/Bâtıl ve İyi/Kötü Karşısında Her An “Seçim”deyiz Resûlüllah’ın Devlet Başkanı Olarak “Medine Vesikası”nı Yayınlaması Hazret-i Peygamber’in Medine’de İlk Hicrî Yılı Hazret-i Peygamber’in Hicret Yolculuğu Hazret-i Peygamber’in Peygamber Olarak 11. - 13. Yılları Hazret-i Peygamber’in Peygamber Olarak 6. - 10. Yılları Hazret-i Peygamber’in Peygamber Olarak İlk Yılları Rahmet Peygamberinin Emsalsiz Soyu, Çocukluk ve Gençliğinden Bir Işık Demeti Türkiye’de Osmanlı “Kur’an Hattı”nı Vehhâbî Hattına Çevirme Teşebbüsü İslam Alimlerine Göre İslam’da Oyun, Eğlence ve Dini Alet Etmenin Hükmü Vehhâbîlerin yanlış inanışları ve Ehl-i Sünnet’in onlara cevapları “Ilımlı İslam”ın Vehhâbîlik Kolu Diyanet’i ve Ülkemizi Tehdit Ediyor Gönlünü Hakka Veren Mü'minlerin Sevinç, Korku ve Müjdeli Zamanları Diyanet Şemsiyesi Altında Kripto İlahiyatçıların Almanya yapılanması Meral Akşener’in övdüğü “Medenî Bilgiler” kitabı İslam’a hakaret ve iftiralarla dolu Diyanet’e Yön Vermek İsteyen Bazı İlahiyatçıların Yanlış Din Anlayışları “Peygamberler Gaybı Bilmezler” Diyen İlahiyatçılar, Ayet ve Hadislerce Yalanlanıyor İslam Dini’nde Temizliğe Bağlı Genel Sağlık Kuralları Modernist İlahiyatçıların İnanmadığı Resûlüllah’ın “Dinde Hüküm Koyma” Yetkisi Osmanlıda Dört Mezhepde Bütün Boyutlarıyla Zekât ve Fıtra İslam’a Karşı Her Konuda Batı Patentli İlahiyatçı Saldırılar Devam Ediyor İslam Dini’nde Savaş Hukuku Kuralları “Sünnî İslam”a Yönelik Oryantalist Küresel ve Yerel Kuşatma Modernist İlahiyatçıların Faziletine İnanmadıkları Mübarek Üç Aylar, Gün ve Geceler Hazret-i Âdem ve Hazret-i Havva Üzerinden Kur’an, İslam ve Müslümanlara Saldırılar Vahhabi ve Modernist İlahiyatçılar’ın Ayet ve Hadislere Yönelik Sapkın Görüşleri Ehl-i Sünnet Müslümanlığına Karşı Sapkın İnanç ve Görüşler VAHYEDİLEN İSLAM’A KARŞI Modernist İlahiyatçıların Sapkın İnanç ve Görüşleri Modernist ve Müsteşriklerin Hedef Aldıkları İslam Dini’nin Temel Esasları “Ayet Bile Olsa, Akla Uymuyorsa Reddederiz” Diyen Diyanet Görevlisi Kim? Rahmet Peygamberi’nin Sunduğu İslam Ehl-i Küfürle Birlikte “Sapkınlar”ı da Hidayete Çağırıyor Sonsuz Seâdet Güneşi’nin Dünya’ya Yaydığı Kurtuluş Işıkları 29 Mayıs Üniversitesi’nde İlahiyat ve “KURAMER”de “Sapkın Din” Anlayışı Marmara İlahiyat’ta Mezhepsizlik ve Masonluğu Reddetmeyen “Sapkın Din” Anlayışı Ankara İlahiyat Merkezli Fazlurrahman’ın “Sapkın Din” Anlayışı “Ankara İlahiyat”ta Sünnî İslam’a Karşı “Oryantalist” Kaynaklı “Sapkın Din” Anlayışı “Samsun İlahiyat”ta Sünnî İslam’a Karşı “Ilımlı İslam” Patentli “Sapkın Din” Anlayışı Diyanet’te Farklı Dönemlerde Değişim Örnekleri FETÖ “Diyalog” ve “Ilımlı İslam” Projeleriyle Hâlen İçimizde mi? İslam’ın Değiştirilmesi” Konuşulurken “Mezhep Taklidi”ni Gündeme Getirmek Acaba Hedef Saptırma mıdır? Oryantalistlerin İslam Ülkelerinde İslam’ı Değiştirme Stratejisi İslâmofobi Sempozyumu Siyonist Yahûdilerle Hristiyanların İslâm ve Müslüman Düşmanlığı Tarih Boyunca Siyonist Yahûdilerin İslâm ve Müslümanlara İhaneti Veda Hutbesi İslâm’da İlk İnsan Hakları Belgesi Dünyaya İlâhî Mesaj İslam’da İnsan Hakları -3- Dünyanın Özlemini Çektiği İslam’da İnsan Hakları -2- Dünya’nın Keşfedemediği İslam’da İnsan Hakları Batı Destekli Ebrehe ve Deccal Tabiatlı İslam’da Reformistler Batı Güdümünde Kriptocu İlahiyatçıların Uydurdukları Din: Kur’an Müslümanlığı Ehl-i Sünnet ve Fırkalar İslam Dini Karşısında Diğer Din ve Batıl İnanışlar FETÖ Benzeri Yeni Mu’tezile Yapılanması Kim Ehl-i Sünnet, Kim Mu’tezilî? Hadislere İnanmayan ve Kaderi İnkâr Eden İlahiyatçılar Mu’tezilî Olduklarını Neden Gizliyorlar? Materyalist İlahiyatçılar Tuzakta İsrâ ve Mi’rac Gerçeği İnkâr Edenler ve İnanan Mü’minler Diyanet, MEB ve YÖK’ün Dikkatine! İslam’ı Değiştirme ve Müslümanları Ayrıştırma “Macron”u Gerilerde Bırakan Bâtınîlerle İslam’ı Değiştirmek İsteyenlerin Benzer Özellikleri İslam’a karşı Batı değerlerini tercih edenlere ithaf olunur! İslam’da Eşitlik ve İnsan Hakları Modernistler hâlâ anlamadılar mı? Fatih’in torunları Türkler geliyor! İslam’da Cihad ve Savaş Stratejisi Yahudiler dost olabilir mi? İslam’da kimler dost, kimler düşmandır? İslam’ın, salih bir mü’minde İstediği ve istemediği “temel” özellikler Diyanet Haseki Eğitim Merkezleri SOS Veriyor Beklenen İmam-Hatip ve İlahiyat Nesli! Rehberlerin Bunlar Olabilir mi? Enbiyanın Vârisleri Müceddid-i Kiramlar “Bir FETÖ gitti, bin FETÖ geliyor” söylemi acaba “Ayasofya Açılışı”na bir tepki midir? Ayasofya’nın açılışı İslam’da “Modernite” zihniyetine karşı idam fermanıdır “Kuramer”de İslam’ı Suçlama Ve “İrtidat” Rüzgârları Dünya Müslüman Liderler Arıyor Batı’nın Siyah Yüzü Ehl-i Sünnet ile Modernist İslamcılarda İman ve Tekfir Konusu “Müslüman”ın 24 Saati İstanbul Sözleşmesi ve Diyanet’in sapıklığa karşı çıkışı “Korona” ile gündeme gelen İslamî Kurallar Küresel Korona Allah’a İsyan ve Zulmün Cezası mıdır? Küresel Koronavirüs ve İslam Dünya İslam’ı Arıyor Dört Mezhep Okulu Ve Temel Ortak Özellikleri “Ankara Okulu” Batı Destekli Bir Zakkûm FETÖ Projesi midir? Ehl-i Sünnet’e Karşı “Marmara Okulu” Depremi Tebliğ Edilen İslam’a Karşı “Dinde Reform” ve Temsilcileri İctihadlarda Rahmet Olan Farklılık Dört Mezhepte Namaz Günahları Temizleyen Mü’minin Miracı Namaz Şâfiî ve Hanbelî Mezhepleri ve İbn Teymiyyecilik İslam’da Birliği Sağlayan Dört Mezhep İlk İslami İlim Merkezleri ve Enbiyanın Varisleri Alimler İslami İlimlerin Doğuşu ve Enbiyanın Varisleri Alimler Modernist İslamcılar ile DİYALOGÇULARIN ÖRTÜŞEN ÖZELLİKLERİ Vatikan ve FETÖ Projesi “Diyalog” Uğruna İSLAM FEDA MI EDİLİYOR DİA, Selefiyye’nin Temsilciliğini mi Yapıyor Dünün Ebrehe’si Ka’be’ye Bugünün Ebrehe’si KUR’AN-I KERİM’E SALDIRIYOR İstanbul Müftüsü’nün Mürted Ebu Zeyd Hayranlığı Diyanet’de Değişim ve Kurbanda Vekâlet Hristiyanlık ve İslam Yahudilik, Siyonizm ve İslam “Rahman’ın Kulları” Ve Özellikleri Müslümanların İttifakını Bozan Müfsit Girişimler İslam’dan Başka Hiçbir Dinde Olmayan Sosyal Adalet Kurumu Zekat Ramazan-ı Şerif Oruç ve İbadetlerimiz Kafirler İle Modernist İslamcıların Benzer Özellikleri Oryantalizmi Kıble Edinen Modernist İslamcılarda “Mehdilik” Sapkınlığı ve “Sünni” Cevaplar Batı İslam Düşmanlığında Esasta Müslüman Etiketli Kişileri Kullanıyor İslam’da Sapkınlık Modern İslamcılık Türkiye’ye Gelişi/2 İslam’da Sapkınlık Modern İslamcılık Türkiye’ye Gelişi/1 İslam’da Sapkınlık MODERN İSLAMCILIK ve doğuşunu hazırlayan gelişmeler İslam’da Sapkınlığın Küresel Boyutu ORYANTALİZM Kavramları, Hedefleri ve Temsilcileri İslâm’da Sapkınlık Uygulama Dönemleri Kavramları ve Temsilcileri / 1 Sahih İslâm Uygulama Dönemleri, Kavramları ve Temsilcileri Selçuklu ve Osmanlı’nın Sahih İslâm Esasları / 3 Selçuklu ve Osmanlı’nın Sahih İslâm Esasları / 2 Selçuklu ve Osmanlı’nın İslâm Akâid Esasları / 1 Kur’ân’da tarihsellik projesinde hedef neydi? Camilerimiz ve feminist saldırılar / 2 Beytullah Olan Mescidler ve “Mescid-i Dırar” Örneği / 1 Batı Destekli Yeni İslâm Anlayışı Ve Hadisleri İnkâr Diyanet işleri kimlerin etkisi altında? Kur’ân’da Tarihsellik Ve Fazlurrahman / 2 Kur’ân’da Tarihsellik Ve Fazlurrahman / 1 Diyanet’te Yanlış Uygulamalar ve Önerilerimiz Oryantalizm Ve Tuzakları İslam Dünyasını Kuşatan Küresel Oryantalizm Ve Türkiye DİĞER YAZARLAR Sünnîlik ile Haşhaşîlik arasında İslâmcılık Dinlerarası Diyalog İhaneti 15 Temmuz’un hedefi Bu Fitnenin sahibi kim? Ancak sana ibâdet ederiz Enver Abi Ölüm, insan için en büyük vâiz Îmân Ana Sayfa

13 Ağustos 2022

Vehhâbîlerin yanlış inanışları ve

Ehl-i Sünnet’in onlara cevapları

c.ahmetakisik@gmail.com

İslam dini, tebliğ edildiği günden bugüne kadar yüce Allah’ın “bir”liğini, tevhid inancını ilân edegelmiştir. Bu tevhidi bozacak her türlü inanç ve hareketin ölçüsünü de açıklamıştır. Ancak bu, o dinin gerçek temsilcileri olan Eshâb-ı Kiram ve Cumhûr-ı İslam’ın âlimleri vasıtasıyla olmuştur. Bu Müctehid âlimler, Dört Mezhep imâmını içinde bulunduran Ehl-i Sünnet ve’l-Cemâat olarak isimlenmektedir.

Tarih boyunca Ehl-i Sünnet topluluğuna karşı özellikle itikad alanında çeşitli “bid’at ve dalâlet” fırka, grup ve kişiler çıkmıştır. Bunlar arasında Şia, Havâric, Mu’tezile, Mürçie, Müşebbihe, Mücessime, Muattıla, Zenâdıka gibi muhalifler vardır.

19. yüzyıldan itibaren tabanında Müsteşrikler olan Batı kaynaklı, örgütlü, İslam isminde bazı bid’at, dalâlet ve küfür grupları çıkmıştır. Vehhâbîlik, Selefîlik, Tarihsellik, Dinî Çoğulculuk akımlarının yanında Kur’ân’ı ve Resûlüllah’ı eleştiren, Hadisleri inkâr eden, “Bize Kur’ân Yeter” inancını taşıyan Müslüman etiketli sapkınlarla birlikte kutsal kitap ve peygamberleri olan Bahâîlik ve Kâdıyânîlık/Ahmedîlik gibi zındık/küfür fırkaları zuhur etmiştir.

Ülkemizde bu sapkın inanç ve görüşler içinde en etkilisi Vehhâbîliktir.

Vehhâbîlerin Ehl-i Sünnet’e aykırı inanç ve eylemleri, şu başlıklar altında ele alınabilir:

1. Tevhid/Şirk

Vehhâbî: Tevhîd üçe ayrılır: 1. İlâh’ın isim ve sıfatlarında tevhîd, 2. Rablıkta tevhîd (Tevhîdü'r-Rubûbiyyet), 3. Tevhîdü'l-Ulûhiyyet. Bu üçüncü tevhid’e göre Allah’tan başkasından – Resûl, Melek ve Veli olsa dahi - yardım isteyen bir kişi, şirk koşmuş ve kâfir olmuştur (Kitabu’t-Tevhîd Şerhi, Abdurrahman b. Nâsır).

Ehl-i Sünnet: İddia, tamamen yanlıştır. Mü’minler, dua ve niyazda “ulûhiyyet”in ancak Allah’a ait olduğu inancıyla istekte bulunmaktadırlar. Her şeyi yaratan, besleyen, büyüten sonsuz kudret sahibi elbette kâdir-i mutlak Allahü teâlâ’dır. O’ndan başka yaratıcı yoktur. Fakat yüce Allah, dünyada madde/fizikî âlemde bile, bir şeyi – sebepsiz yaratmaya kâdir olduğu hâlde – sebeple var etmektedir. Bu, O’nun kanunudur. Bitkinin büyüyüp gelişmesi için suyu; yağmurda bulutu; ilim tahsilinde hocayı; çocuk sahibi olmada evliliği sebep/vasıta/aracı kılmıştır.

Ancak bunları, dilediğinde sebepsiz/vasıtasız da yaratmıştır. Başta Âdem aleyhisselâm olmak üzere peygamberlerini – dünya ölçülerine göre - tahsil görmeden dilediği konu ve alanlarda bilgili ve maharetli kılmıştır. Hazret-i Âdem’i anasız babasız ve Hazret-i İsa’yı babasız yaratmıştır.

Dinî/Manevî âlemde de çeşitli vesile, vasıta ve aracılar vardır. İman ve Hidayet’te, peygamber, kitap ve âlim/veli; küfür ve dalâlette ise, şeytan, nefis ve kötü arkadaş, önde gelen sebep ve vasıtalar arasında bulunmaktadır. İşte bu konuda bütün maharet, insanın irade ve aklını doğru kullanarak imana kavuşmasına bağlıdır.

Ehl-i Sünnet Müslümanlarının tevhîd inancı, bu çerçeveyi ortaya koyan Akâid âlimlerinin beyanına göredir. O da kısaca şöyledir:

Tevhîd, Allah’ın zâtı, sıfatları ve fiilleri yönünden “bir”lenmesi, Zât ve Sıfatlarının ezelî ve ebedî olması, Sıfatlarının ayrıca var olması – fakat bunların Zât’ının ne aynı, ne de gayrı olması - O’nun her hususta eşi, benzeri ve ortağının bulunmaması, demektir.

Vehhâbîler/Selefîler, “tevhîd”i nedense, hep gerçek tevhîd ehli Müslümanların iman ve fiillerine karşı kullanmakta, fakat Batı’nın “ibnüllah/Allah’ın oğlu” gibi küfür inanç ve eylemlerine karşı kullandıkları hiç görülmemektedir.

2. Sıfatlar/Kur’ân

Vehhâbî: Allah’ın zâtı ve sıfatları, Kur’ân-ı Kerîm'de geçtiği şekilde olduğu gibi te’vil yapılmadan - âyetler, ister muhkem, ister müteşabih olsun - zâhirlerine göre alınmalı ve manalandırılmalıdır. Te'vîl, bid’at ehlinin işidir. Bunları te'vîl ederek tefsirde bulunmak küfürdür. Bu yüzden Allah’ın sıfatları, hakiki sıfatlardır. Gerek zât, gerek sıfatlar hakkındaki âyetler, olduğu gibi kabul edilir. Bunlardan teşbih mânâları çıkacak diye zahiriyle mana vermekten kaçınmak, asla doğru değildir (Kitabu’t-Tevhîd Şerhi, Abdurrahman b. Nâsır).

Ehl-i Sünnet: Kur’ân-ı Kerim’de muhkem ve müteşâbih âyetler vardır. Muhkem âyetlerin manaları açıktır. Fakat müteşâbih âyetlerin manaları açık değildir. Buna misal olarak şu müteşâbih ifadeleri verebiliriz:

Kur’ân-ı Hakim’de yüce Allah hakkında istivâ/arş üzerinde karar kılma, nüzul/yukarıdan aşağıya inme, câe/geldi gibi fiiller ile yed/el, vech/yüz, ayn/göz gibi insanlara âit organlarla ilgili ifadeler kullanılmaktadır. Bunları te’vil etmeden sözlük anlamlarını alarak yüce Allah’a nispet etmek, Hak teâlâ’nın şeri’atte açıklanan sıfatlarına aykırı düşmektedir. Ehl-i Sünnet âlimleri bunları te’vil ederek açıklamışlardır.

Vehhâbîler, bu ifadeleri halkın algıladıkları şekilde kullandıklarından teşbih/müşebbihe ve tecsîme/mücessimeye saplanarak küfre düşmüş olmaktadırlar.

İçtihad döneminden önceki Selef uleması ise, bu kavramları, “yüce Allah onunla ne murad etmişse, ben ona inandım” diyerek, teşbîh ve tecsîme meydan vermeyen bir tutum içinde olmuşlardır. “Teşbîh”, yaratılanlara benzetme, “tecsîm” de cisimleştirmedir.

Hâlbuki Vehhâbîlerin üstad olarak kabul ettikleri İbn Teymiyye, istiva hakkında “ben burada nasıl oturuyorsam, Allah da Arş’ı öyle istiva etmektedir” diyerek, fizikî, teşbîh ve tecsîme yol açacak şekilde bir açıklamada bulunmuştur. Böylece Ehl-i Sünnet itikadından ayrılmıştır.

3. Mecaz/Kinaye

Vehhâbî: Kur’ân’da Allah’a nisbet edilen yed, kabza, vech gibi isimler ve istivâ, “denâ ve tedellâ”, “câe” gibi fiiller hakiki anlamlarında kullanılmış olup bu kelimelere mecazi mânalar yüklenmesi ve Kur’ân’da mecazın varlığının kabul edilmesi, Allah’ın kullarıyla gerçek anlamda ilişki kuramadığı, ancak mecaz ve istiâre yoluyla kendini tanıttığı sonucunu doğurur. (Kitabu’t-Tevhîd Şerhi, Abdurrahman b. Nâsır).

Ehl-i Sünnet: Bu mantık, son derece yanlış ve bî-edeptir. Yüce Allah’a – hâşâ – akıl vermeye yol açmakta ve O’nu kâmil sıfatlarıyla doğru olarak idrak edememeyi sonuçlandırmaktadır. Kur’ân-ı Kerim’de Allah’a nisbet edilen yed, kabza, vech gibi isimler ve istivâ, “denâ ve tedellâ”, “câe” gibi fiiller, sözlük/hakikî anlamlarında değil, mecazî olarak kullanılmıştır. Yüce Allah’a hakikî manalarıyla yed/el, vech/yüz, ayn/göz ve istiva/mekân nispet etmek küfürdür.

Ehl-i Sünnet âlimleri ve onlara uyan bütün Müslümanlar, Kur’ân-ı Kerim ve Hadislerde mecaz ve kinayenin olduğunu kabul ederler. Yüzlerce âyet ve hadiste, mecaz ve kinayeler bulunmaktadır.

4. İman/Amel

Vehhâbî: Ameller, ibâdetler îmândandır. İbâdet yapmayanın îmânı gider. Îmân azalır ve çoğalır (Kitabu’t-Tevhîd Şerhi, Abdurrahman b. Nâsır).

Ehl-i Sünnet: Ameller, ibâdetler, imandan bir parça değildir. Namaz ve oruç gibi farz bir ibadeti yapmayan, haram işlemiş, günaha girmiştir. Bunların farz olduğunu inkâr etmediği müddetçe, imanı vardır, mü’mindir. Vehhâbîlerin iddia ettikleri gibi kâfir değildirler.

Peygamber aleyhisselâm zamanında bir Müslüman şarap içer ve Şeri’at’teki cezâsı verilir. Eshâb-ı Kiram’dan bazı kişiler, ona la’net okumaya kalkınca, Resûlullah “Ona la’net etmeyin! Çünki o, Allahü teâlâyı ve Resûlünü seviyor.” buyurmuştur. Bu olaydan Sünnî âlimler, günâh işleyenin kâfir olmadığı, dolayısıyla amelin, imandan bir parça olamayacağı hükmünü çıkarmışlardır.

Ehl-i Sünnet’e göre iman, azalmaz ve çoğalmaz. İbadetler, imanı parlatır. Ancak bu, İmam-ı A’zam Ebû Hanife hazretlerine göredir. Bu konuda diğer Ehl-i Sünnet mezhep ve âlimleri arasında farklı ictihadlar vardır.

5. İctihad/Taklid

Vehhâbî: İctihâd kapısı her zaman ve herkese açıktır. Başkalarını taklîd etmek, insanı dinden çıkarır. Bu durumda dört mezhebden birini taklîd eden şirk işlemiş, kâfir olmuş olur (Kitabu’t-Tevhîd Şerhi, Abdurrahman b. Nâsır).

Ehl-i Sünnet: İbn Abdülvehhâb, bu hükmüyle kendini tamamen ele vermektedir. Herkesin, dünya işlerinde - söz gelimi - mühendis, mimar, doktor, astronot olamayacağı gibi, aynı şekilde dinde Müctehid bir âlim olması, Kur’ân ve hadislerden hüküm çıkarması mümkün değildir. Bu her şeyden önce genelde insanın tabiî özelliklerine ve toplum yasalarına aykırıdır.

Demek ki, Vehhâbîler bu iddia ile İslam dinini tahrip etmeyi ve değiştirmeyi hedef almışlardır.

Çok ilginçtir ki, bu akıllara zarar veren iddia, dünyada Modernist İlahiyatçılar tarafından tam destek almıştır. Bu konuda Hayrettin Karaman şöyle der:

“Her doktorasını veren bir müctehid’tir”. Ancak bu tür kişiler arasında “âyet de olsa, aklıma uymuyorsa, reddederim/Prof. Dr. Halis Aydemir”, “Mi’raç, uydurmadır/Prof. Dr. İsrafil Balcı”, “Mescid-i Aksa, Mekke’nin yakınında bir yerdedir/ Prof. Dr. Süleyman Ateş” diyen müctehidler(!) vardır.

Modernist İslamcı/İlahiyatçı olup da “Dört Mezhepten birine uyuyorum” diyen ve bunu ilân eden biri, bugüne kadar çıkmamıştır.

6. Şeriat/Tasavvuf

Vehhâbî: Tasavvuf, İslâmî olmayan bir bid’attır. Tarikat ise, başkalarını istismar etmek için bir vâsıta ve mürşidin kendisini vesile ittihaz ettirmesine bir yoldur. Mutasavvife’nin mükâşefe dedikleri şey, tamamen asılsızdır. Başkalarının kendi yoluna intisap etmelerini istemesi ise, din içinde din ihdas etmektir (Kitabu’t-Tevhîd Şerhi, Abdurrahman b. Nâsır).

Ehl-i Sünnet: İddia, yanlıştan öte, tamamen bâtıl bir görüş ve itikattan ibarettir. Vehhâbîler, tasavvufun Kur’ân’ın buyurduğu zikir ve takvaya dayandığına inanmış olsalardı ve Evliya kelimesinin âyet ve hadislerde geçtiğini dikkate alsalardı, elbette böyle söylemez ve bu bozuk itikada sahip olmazlardı.

Tasavvuf kavramının kelime yapısı üzerinde durarak onu inkâra kalkmak, aslında Oryantalistlere teslim olmaktan başka bir şey değildir. Çünkü iddia onlara dayanmaktadır. “Tasavvuf ve tarikat, İslam’ın ilk devirlerinde yoktu” diyerek dışa/elbiseye bakarak, özü ve aslı inkâr etmeye benzer. Bu konuda şu hadis-i şerif’i hatırlatalım:

Şüphesiz ki, Allah sizin suretlerinize ve mallarınıza bakmaz; lâkin kalblerinize ve amellerinize bakar (Müslim, Birr/İyilik 10).

Tasavvuf, tarîkat, kötü huyların hepsinden kurtulmak, iyi huyların hepsine kavuşmaktır (Abdülhakîm Arvâsî Efendi).

Tasavvuf yolculuğundan maksat, ihlâs makâmına varmaktır. İhlâs makâmına kavuşabilmek için, enfüsî ve âfâkî (iç ve dış) ma’bûtlara tapınmaktan kurtulmak lâzımdır. İhlâs, İslâmiyet’in üç kısmından birisidir. Çünkü, İslâmiyet, üç kısmdır: İlm, amel ve ihlâs. Görülüyor ki, tarîkat ve hakîkat, İslâmiyet’in bir kısmı olan, ihlâsı elde etmeğe yarar (Ahmed Fârukî Serhendî, Mektûbat, I/40. mek.).

İslâmiyet’in istemediği bir Müslimânlık (İslâmiyet’i değiştirme), zındıklıktır. İslâmiyet’e yapışarak hakîkati aramak, tasavvuf’tur (Ahmed Fârukî Serhendî, Mektûbat, I/43. mek.).

7. Tevessül/İstigâse

Vehhâbî: Allah’tan başka bir varlığa yönelen bir kişi, ister ibadet olarak, isterse tevessül etmek için olsun, bu büyük bir şirktir (Kitabu’t-Tevhîd Şerhi, Abdurrahman b. Nâsır, s.29).

Kabirlerle teberrükte bulunmak, kabirdekilerle Allah’a tevessül etmek, kabir yanında namaz kılmak, kandil yakmak, bunların hepsi şirkten uzak değildir (s.89).

Kabir ehlinden istiğase/yardım istemede bulunmak, onlara dua etmek gibi dine aykırı fiilleri işlese ve bu eylemlerini ibadet değil de tevessül diye adlandırsa dahi, şirk işlemekten kurtulamaz (s.99).

Ehl-i Sünnet: Bu iddiaların hepsi, asılsızdır. Çünkü Müslümanlar, mübarek zatları vesile ederek, onların hürmetine Allah’tan istemektedirler. Kabirde bulunanlara ibadet edilmemektedir. Tek yaratıcı, Allahü teâlâ’dır. Peygamberlerin gösterdikleri mu’cizeler, Evliyasında görülen kerametler ve Mü’minlerdeki ferasetler, yine yüce Allah tarafından yaratılmaktadır.

Bu durumda Peygamberleri “aleyhimü’s-salâtü ve’s-selâm” ve sâlih kulları tevessül etmek, onları vesîle ederek Allahü teâlâya yalvarmak İslam Şeriati’nde câizdir.

Sahîh-i Buhârî’de nakledilmektedir:

Halk yağmursuz kalıp kıtlığa uğradıkları zaman, Ömer ibnu’l-Hattâb, Peygamber'in amcası Abbâs ibnu'l-Abdilmuttalib'i vesîle edinerek yağmur duası yapar ve duada: "Ey Allah’ım, bizler Peygamber'imizi vesîle edinerek Sen'den niyazda bulunurduk da, Sen bize yağmur ihsan ederdin. (Şimdi de) Peygamber'imizin amcasını vesîle edinerek Sen'den niyaz ediyoruz; bize (yine) yağmur ihsan eyle!" der idi. Râvî Enes: (Bu duanın akabinde) kendilerine yağmur ihsan olundu, demiştir (Buhârî, İstiska 3).

8. Şefâat/İstiâne

Vehhâbî: Resûlüllah ile sahâbîlerin ruhlarından ya da velîlerden dünyada şefâat beklemek şirke götüren bir davranıştır. Aynı şekilde Allah’a dua ederken isteklerin kabulü için Resûl-i Ekrem’i ve diğer bazı şahsiyetleri aracı kılma, Câhiliyye müşriklerinin putları aracı kılmasına benzediğinden şirktir. Bundan dolayı türbe ve mezar ziyaretlerinde yapılan dua ve niyazlarda ölmüş bir şahsı şefâatçı veya aracı kılma, kabrin başında namaz kılma ve dua etme şirktir (DİA, Vehhâbîlik mad.).

Ehl-i Sünnet: Bu iddialar da tamamen Şer’î delillere aykırıdır. Hazret-i Peygamber’i vesile etmek, şirk olarak nitelendirilmektedir. İstiâne, yardım istemedir.

Ehl-i Sünnet âlimleri buyuruyorlar ki, Ahiret’te Hak teâlâ’nın izin verdiği başta Peygamberler olmak üzere Şehidler, Ulema, Evliya ve Salih Mü’minler, şefâat edeceklerdir.

Vehhâbîler/Selefîler, FETÖ yöneticileri ve Materyalist İlahiyatçılar, şefâate inanmazlar. Şi’a/Şiîler, şefâate inanırlar. Ancak onların özellikle Sahâbe-i kiram ile ilgili sapkın inanışları vardır.

Vehhâbîler, Kur’an-ı Kerim’de Kıyamet günü “kâfirler bir yardımcı ve şefâatçı bulamayacaklardır” (Rûm, 13-29; Ahzâb, 17-65) meâlindeki âyetleri, Mü’minlere de hamlederek, şefâati reddederler.

9. Destekleyenler ve Reddedenler

19. yüzyılın sonları ve 20. yüzyılın başlarında ortaya çıkan İslâmcı veya reformcu kimlikli bazı kişiler, Vehhâbî hareketini savunmuştur. Muhammed Reşîd Rızâ, Muhammed Kürd Ali, Ahmed Emîn, Abbas Mahmûd el-Akkād, Tâhâ Hüseyin ve bazı eleştirileriyle Mahmûd Şükrî el-Âlûsî bu şahsiyetlerin önde gelenlerindendir (DİA, Vehhâbîlik mad.).

M. Reşid Rıza’nın Ehl-i Sünnet’i hedef alan “Muhâveratu’l-muslih ve’l-muqallid” kitabı, “İslâm’da Birlik ve Fıkıh Mezhepleri” ismiyle ve Hayrettin Karaman’ın sadeleştirme ve notlarıyla Diyanet İşleri Başkanlığı’nca basılmıştır (1974). Reşid Rıza ayrıca, azılı bir Osmanlı/Türk düşmanıdır.

Vehhâbîlik üzerine yazılmış Türkçe eserler içinde en tanınmışı Eyüp Sabri Paşa’nın Târîh-i Vehhâbiyyân’ıdır (İstanbul, 1296). Müellif, Osmanlılar ile Vehhâbîler arasında geçen olayları anlattığı kitabında yer yer Vehhâbî inanç ve uygulamalarına sert eleştiriler yöneltmektedir. Ahmed Cevdet Paşa’nın Târîh-i Cevdet’i de (VII. cilt, İstanbul 1309) aynı tarihî olaylara ve benzer tenkitlere yer vermektedir. Cevdet Paşa’nın İbn Abdülvehhâb’ı İslâmiyet’in ilk yıllarında ortaya çıkmış yalancı peygamberlerle ilişki kurarak değerlendirmesi ve Eyüp Sabri Paşa’nın Vehhâbîliği Karmatî/Bâtınî – İslam’ı Değiştirme - hareketine benzetmesi (DİA, Vehhâbîlik mad.) çok dikkat çeken tespitlerdendir.

Kaynak:

https://www.turkiyegazetesi.com.tr/kose-yazilari/dr-c-ahmet-akisik/vehhabilerin-yanlis-inanislari-ve-ehl-i-sunnetin-onlara-cevaplari-630963