DR. C. AHMET AKIŞIK/YAZILARI İslam Toplumunda “İnsan”a Bakış Batı’da Zulüm ve Katliamlar Nuruyla Zaman ve Mekânın Billurlaştığı Medine Yılları Reformist İlahiyatçıların Reddettikleri Ehl-i Sünnete Dair Emalî Kasidesi Batı Yanlısı İlahiyatçılar Ne zaman Yerli ve Millî Olacaklar? Seçimler ile Dinî Hayatımız Arasında Bazı Benzerlik ve Farklılıklar Düşmanlar, “Hakk”a Karşı Birleşseler de Zafer, Ergeç Müslümanlarındır Ecdadının Ruh Köküne Bağlı Teknofest Gençliğinin Doğuşu Tek Parti Döneminde Dinde Reform Batı Yanlısı İlahiyatçılarca Halen Sürdürülmektedir - 2 Tek Parti Döneminde Dinde Reform Tahribat ve İslâm’sız Nesil Yetiştirme - 1 Depremle İlgili Yanlış ve Doğrular, Dinde “Fay Hatları” Var mı ve Nerelerde? Depremin Hatırlattıkları Müslümanda Olması ve Olmaması Gerekenler Yüzyılın Depremi Karşısında “Ensar Ruhu”yla Yardımlaşma ve Dayanışma Ülkemizde “Yerli ve Milli Strateji”ye Karşı Reformistler, Hâlâ “İthal Din” Peşinde Hak/Bâtıl ve İyi/Kötü Karşısında Her An “Seçim”deyiz Resûlüllah’ın Devlet Başkanı Olarak “Medine Vesikası”nı Yayınlaması Hazret-i Peygamber’in Medine’de İlk Hicrî Yılı Hazret-i Peygamber’in Hicret Yolculuğu Hazret-i Peygamber’in Peygamber Olarak 11. - 13. Yılları Hazret-i Peygamber’in Peygamber Olarak 6. - 10. Yılları Hazret-i Peygamber’in Peygamber Olarak İlk Yılları Rahmet Peygamberinin Emsalsiz Soyu, Çocukluk ve Gençliğinden Bir Işık Demeti Türkiye’de Osmanlı “Kur’an Hattı”nı Vehhâbî Hattına Çevirme Teşebbüsü İslam Alimlerine Göre İslam’da Oyun, Eğlence ve Dini Alet Etmenin Hükmü Vehhâbîlerin yanlış inanışları ve Ehl-i Sünnet’in onlara cevapları “Ilımlı İslam”ın Vehhâbîlik Kolu Diyanet’i ve Ülkemizi Tehdit Ediyor Gönlünü Hakka Veren Mü'minlerin Sevinç, Korku ve Müjdeli Zamanları Diyanet Şemsiyesi Altında Kripto İlahiyatçıların Almanya yapılanması Meral Akşener’in övdüğü “Medenî Bilgiler” kitabı İslam’a hakaret ve iftiralarla dolu Diyanet’e Yön Vermek İsteyen Bazı İlahiyatçıların Yanlış Din Anlayışları “Peygamberler Gaybı Bilmezler” Diyen İlahiyatçılar, Ayet ve Hadislerce Yalanlanıyor İslam Dini’nde Temizliğe Bağlı Genel Sağlık Kuralları Modernist İlahiyatçıların İnanmadığı Resûlüllah’ın “Dinde Hüküm Koyma” Yetkisi Osmanlıda Dört Mezhepde Bütün Boyutlarıyla Zekât ve Fıtra İslam’a Karşı Her Konuda Batı Patentli İlahiyatçı Saldırılar Devam Ediyor İslam Dini’nde Savaş Hukuku Kuralları “Sünnî İslam”a Yönelik Oryantalist Küresel ve Yerel Kuşatma Modernist İlahiyatçıların Faziletine İnanmadıkları Mübarek Üç Aylar, Gün ve Geceler Hazret-i Âdem ve Hazret-i Havva Üzerinden Kur’an, İslam ve Müslümanlara Saldırılar Vahhabi ve Modernist İlahiyatçılar’ın Ayet ve Hadislere Yönelik Sapkın Görüşleri Ehl-i Sünnet Müslümanlığına Karşı Sapkın İnanç ve Görüşler VAHYEDİLEN İSLAM’A KARŞI Modernist İlahiyatçıların Sapkın İnanç ve Görüşleri Modernist ve Müsteşriklerin Hedef Aldıkları İslam Dini’nin Temel Esasları “Ayet Bile Olsa, Akla Uymuyorsa Reddederiz” Diyen Diyanet Görevlisi Kim? Rahmet Peygamberi’nin Sunduğu İslam Ehl-i Küfürle Birlikte “Sapkınlar”ı da Hidayete Çağırıyor Sonsuz Seâdet Güneşi’nin Dünya’ya Yaydığı Kurtuluş Işıkları 29 Mayıs Üniversitesi’nde İlahiyat ve “KURAMER”de “Sapkın Din” Anlayışı Marmara İlahiyat’ta Mezhepsizlik ve Masonluğu Reddetmeyen “Sapkın Din” Anlayışı Ankara İlahiyat Merkezli Fazlurrahman’ın “Sapkın Din” Anlayışı “Ankara İlahiyat”ta Sünnî İslam’a Karşı “Oryantalist” Kaynaklı “Sapkın Din” Anlayışı “Samsun İlahiyat”ta Sünnî İslam’a Karşı “Ilımlı İslam” Patentli “Sapkın Din” Anlayışı Diyanet’te Farklı Dönemlerde Değişim Örnekleri FETÖ “Diyalog” ve “Ilımlı İslam” Projeleriyle Hâlen İçimizde mi? İslam’ın Değiştirilmesi” Konuşulurken “Mezhep Taklidi”ni Gündeme Getirmek Acaba Hedef Saptırma mıdır? Oryantalistlerin İslam Ülkelerinde İslam’ı Değiştirme Stratejisi İslâmofobi Sempozyumu Siyonist Yahûdilerle Hristiyanların İslâm ve Müslüman Düşmanlığı Tarih Boyunca Siyonist Yahûdilerin İslâm ve Müslümanlara İhaneti Veda Hutbesi İslâm’da İlk İnsan Hakları Belgesi Dünyaya İlâhî Mesaj İslam’da İnsan Hakları -3- Dünyanın Özlemini Çektiği İslam’da İnsan Hakları -2- Dünya’nın Keşfedemediği İslam’da İnsan Hakları Batı Destekli Ebrehe ve Deccal Tabiatlı İslam’da Reformistler Batı Güdümünde Kriptocu İlahiyatçıların Uydurdukları Din: Kur’an Müslümanlığı Ehl-i Sünnet ve Fırkalar İslam Dini Karşısında Diğer Din ve Batıl İnanışlar FETÖ Benzeri Yeni Mu’tezile Yapılanması Kim Ehl-i Sünnet, Kim Mu’tezilî? Hadislere İnanmayan ve Kaderi İnkâr Eden İlahiyatçılar Mu’tezilî Olduklarını Neden Gizliyorlar? Materyalist İlahiyatçılar Tuzakta İsrâ ve Mi’rac Gerçeği İnkâr Edenler ve İnanan Mü’minler Diyanet, MEB ve YÖK’ün Dikkatine! İslam’ı Değiştirme ve Müslümanları Ayrıştırma “Macron”u Gerilerde Bırakan Bâtınîlerle İslam’ı Değiştirmek İsteyenlerin Benzer Özellikleri İslam’a karşı Batı değerlerini tercih edenlere ithaf olunur! İslam’da Eşitlik ve İnsan Hakları Modernistler hâlâ anlamadılar mı? Fatih’in torunları Türkler geliyor! İslam’da Cihad ve Savaş Stratejisi Yahudiler dost olabilir mi? İslam’da kimler dost, kimler düşmandır? İslam’ın, salih bir mü’minde İstediği ve istemediği “temel” özellikler Diyanet Haseki Eğitim Merkezleri SOS Veriyor Beklenen İmam-Hatip ve İlahiyat Nesli! Rehberlerin Bunlar Olabilir mi? Enbiyanın Vârisleri Müceddid-i Kiramlar “Bir FETÖ gitti, bin FETÖ geliyor” söylemi acaba “Ayasofya Açılışı”na bir tepki midir? Ayasofya’nın açılışı İslam’da “Modernite” zihniyetine karşı idam fermanıdır “Kuramer”de İslam’ı Suçlama Ve “İrtidat” Rüzgârları Dünya Müslüman Liderler Arıyor Batı’nın Siyah Yüzü Ehl-i Sünnet ile Modernist İslamcılarda İman ve Tekfir Konusu “Müslüman”ın 24 Saati İstanbul Sözleşmesi ve Diyanet’in sapıklığa karşı çıkışı “Korona” ile gündeme gelen İslamî Kurallar Küresel Korona Allah’a İsyan ve Zulmün Cezası mıdır? Küresel Koronavirüs ve İslam Dünya İslam’ı Arıyor Dört Mezhep Okulu Ve Temel Ortak Özellikleri “Ankara Okulu” Batı Destekli Bir Zakkûm FETÖ Projesi midir? Ehl-i Sünnet’e Karşı “Marmara Okulu” Depremi Tebliğ Edilen İslam’a Karşı “Dinde Reform” ve Temsilcileri İctihadlarda Rahmet Olan Farklılık Dört Mezhepte Namaz Günahları Temizleyen Mü’minin Miracı Namaz Şâfiî ve Hanbelî Mezhepleri ve İbn Teymiyyecilik İslam’da Birliği Sağlayan Dört Mezhep İlk İslami İlim Merkezleri ve Enbiyanın Varisleri Alimler İslami İlimlerin Doğuşu ve Enbiyanın Varisleri Alimler Modernist İslamcılar ile DİYALOGÇULARIN ÖRTÜŞEN ÖZELLİKLERİ Vatikan ve FETÖ Projesi “Diyalog” Uğruna İSLAM FEDA MI EDİLİYOR DİA, Selefiyye’nin Temsilciliğini mi Yapıyor Dünün Ebrehe’si Ka’be’ye Bugünün Ebrehe’si KUR’AN-I KERİM’E SALDIRIYOR İstanbul Müftüsü’nün Mürted Ebu Zeyd Hayranlığı Diyanet’de Değişim ve Kurbanda Vekâlet Hristiyanlık ve İslam Yahudilik, Siyonizm ve İslam “Rahman’ın Kulları” Ve Özellikleri Müslümanların İttifakını Bozan Müfsit Girişimler İslam’dan Başka Hiçbir Dinde Olmayan Sosyal Adalet Kurumu Zekat Ramazan-ı Şerif Oruç ve İbadetlerimiz Kafirler İle Modernist İslamcıların Benzer Özellikleri Oryantalizmi Kıble Edinen Modernist İslamcılarda “Mehdilik” Sapkınlığı ve “Sünni” Cevaplar Batı İslam Düşmanlığında Esasta Müslüman Etiketli Kişileri Kullanıyor İslam’da Sapkınlık Modern İslamcılık Türkiye’ye Gelişi/2 İslam’da Sapkınlık Modern İslamcılık Türkiye’ye Gelişi/1 İslam’da Sapkınlık MODERN İSLAMCILIK ve doğuşunu hazırlayan gelişmeler İslam’da Sapkınlığın Küresel Boyutu ORYANTALİZM Kavramları, Hedefleri ve Temsilcileri İslâm’da Sapkınlık Uygulama Dönemleri Kavramları ve Temsilcileri / 1 Sahih İslâm Uygulama Dönemleri, Kavramları ve Temsilcileri Selçuklu ve Osmanlı’nın Sahih İslâm Esasları / 3 Selçuklu ve Osmanlı’nın Sahih İslâm Esasları / 2 Selçuklu ve Osmanlı’nın İslâm Akâid Esasları / 1 Kur’ân’da tarihsellik projesinde hedef neydi? Camilerimiz ve feminist saldırılar / 2 Beytullah Olan Mescidler ve “Mescid-i Dırar” Örneği / 1 Batı Destekli Yeni İslâm Anlayışı Ve Hadisleri İnkâr Diyanet işleri kimlerin etkisi altında? Kur’ân’da Tarihsellik Ve Fazlurrahman / 2 Kur’ân’da Tarihsellik Ve Fazlurrahman / 1 Diyanet’te Yanlış Uygulamalar ve Önerilerimiz Oryantalizm Ve Tuzakları İslam Dünyasını Kuşatan Küresel Oryantalizm Ve Türkiye DİĞER YAZARLAR Sünnîlik ile Haşhaşîlik arasında İslâmcılık Dinlerarası Diyalog İhaneti 15 Temmuz’un hedefi Bu Fitnenin sahibi kim? Ancak sana ibâdet ederiz Enver Abi Ölüm, insan için en büyük vâiz Îmân Ana Sayfa

31 Temmuz 2022

‎“Ilımlı İslam”ın Vehhâbîlik Kolu

Diyanet’i ve Ülkemizi Tehdit Ediyor

c.ahmetakisik@gmail.com

Batı, 15. ve 16. yüz yıllarda Rönesans ve Reform hareketleriyle bilim ve din anlayışında hakim olan birçok yanlış kanaati düzeltmiştir. Ancak Hristiyan din alanındaki eleştirilerinde “doğru”yu söylerken, hedef olarak aldıkları “doğru”, hiçbir zaman hakikatin/gerçeğin kendisi olmamıştır. Her şeyden önce “din” algısı, yanlış olmuştur. Dini “vahiy” mecraından çıkarıp beşerileştirmişler, insan yapısı bir kurum ve olgu hâline getirmişlerdir. Temel esaslarda yapılan bu hata, bütün yapıyı güvensiz ve tehlikeli bir hâle getirmiştir. Üç başlı bir ilâh inancı/teslis ve yazarları beşer olan dört çeşit İncil/ilâhî kitap, bunun en açık delillerindendir.

Bu güvensiz ve tehlikeli yapı, Hristiyanların kendi dinlerinden uzaklaşmasına sebep olmuştur. Kiliseler boşalmış, din adamlarına itimat kalmamış ve bazıları da tamamen dini inkâr ederek maddeci ve ateist olmuşlardır. Hristiyan camiası, neye inanacaklarını şaşırmış bir vaziyette doğru bir din arayışı içine girmiştir.

İşte dünya, İslam dini ile bu şekilde karşılaşmıştır. Gruplar, kitleler hâlinde insanlar, Müslüman olmaya başlamışlardır. İslam’ın tek ilâh/Allah inancı, putları ve insanları ilâh edinmeyi reddedişi – ki, Hristiyanlar, Hazret-i İsa’yı, Yahudiler de Hazret-i Uzeyr’i “Allah’ın oğlu” edinmişlerdir - Kur’an’ın tamamının ilâhî kelâm oluşu ve içinde ilâve edilen insan sözünün bulunmayışı, İslam âlimlerinin bir kimseyi cennete gönderme veya cehenneme atma gibi bir yetkilerinin olmayışı gibi sebep ve özelliklerle İslam dini, dünyada hakimiyet sağlamış ve itibarlı bir hâle gelmiştir. Bunda Selçuklu ve Osmanlı gibi birçok Müslüman Türk devletinin hizmet, yardım ve gayreti olmuştur.

İslam’ın bu yapısını gören Batılılar, özellikle Misyoner Müsteşrikler, çok kısa zamanda teşkilatlanarak, İslam dini’nin yayılışını ve halka etkisini durdurmak için çeşitli projeler üzerinde çalışmaya başladılar. İstişrak/Oryantalizm, bu amaçla kurulan bir teşkilatlanmanın adıdır. Bu merkezlerde, Üniversitelerde ve Kilise vakıflarında kendi eleman ve ajanları eğitildi ve yetiştirildi.

Müsteşrikler, önce, doğrudan İslam’ın bâtıl bir din olduğunu söylediler – hâlen açıktan söyleyenler, yazanlar, çizenler mevcut – bu teşebbüs, Müslümanlar arasında kabul görmedi, hatta tepki ile karşılandı.

Bu sefer Oryantalistler, taktik ve plan değiştirerek, Müslümanların kendi temsilcileri vasıtasıyla İslam’ı değiştirme, bozma ve etkisiz hâle getirme girişimlerine başladılar. Ancak, bu faaliyette asla reform kavramının kullanılmaması, ıslah, asla dönüş, modernizm gibi halkın da tasvip edebileceği deyim ve tabirler üzerinde durulması kararlaştırıldı.

“Ilımlı İslam” kavramı, böyle bir düşünce ve projenin eseridir. Buna göre strateji: “Kur’an’daki ahkâm’ın hükmü geçmiştir, cihad asla yapılmayacak, ehl-i kitab’a kâfir denilmeyecek, diğer dinler de haktır, peygamberi ve vahyi inkâr etse de tekfir ve tefrik kelimeleri, kesinlikle kullanılmayacak, bu itikadı taşıyanlar Müslüman addedilecek ve bunun adı da Ilımlı İslam/light islamic olacaktır”.

Batı’nın İslam dünyasında Müslümanların önüne koydukları İslam projesinin çerçevesi budur!

Vehhâbîlik, bu projede yer alan bir ünite ve bir bölümdür.

“Vehhâbîlik/Selefiyye”nin Ortaya Çıkışı

Vehhâbîlik, Cumhur-ı İslam’ın temsilcisi Ehl-i Sünnet Dört Mezheb’e – Hanefî, Mâlikî, Şâfiî ve Hanbelî – karşı Batılılarca üretilmiş yanlış bir İslam inanışıdır. Bu itikat, sonraları Selefiyye/Selefîlik ismi altında – terör unsurlarını da içinde bulunduran – Ehl-i Sünnet muhalifi siyasî ve bâtınî bir hareket hâline geldi.

Kurucusu, Muhammed b. Abdülvehhâb b. Süleyman et-Temimî en-Necdî’dir (ö.1206/1791).

İbn Abdülvehhâb, Osmanlıyı parçalamak ve yıkmak için Arap ülkelerrine ve Ortadoğuya gelen ajan/casus Misyoner Müsteşriklerle birlikte çalışarak Osmanlının temsil ettiği Ehl-i Sünnet itikat ve idaresine karşı silahlı isyan hareketini başlattı (1740).

1745’de Suûd ailesinin hâkimiyetindeki Dir‘iye’ye gitti. Dir‘iye emîri Muhammed b. Suûd’dan büyük destek aldı. Civardaki bütün kabileleri Osmanlı aleyhine ayaklandırdı.

Suûdîler, İbn Abdülvehhâb’ın vefat ettiği 1792 yılına kadar geçen sürede Riyad, el-Harc ve Kasîm’de hâkimiyet kurdular, Necid’in bedevî kabilelerini itâat altına aldılar. 1795’te de Ahsâ’yı ele geçirdiler.

19. asrın ilk yıllarından itibaren Suûdî-Vehhâbî ittifakı, kuzeyde Irak ve Suriye, güneyde Uman ve batıda Hicaz topraklarına doğru yayılmaya başladı. 1801’de Kerbelâ’ya gerçekleştirilen baskının ardından 1803-1805 yılları arasında Tâif, Mekke ve Medine’yi ele geçirdiler.

Bunun üzerine Mısır Valisi Mehmed Ali Paşa, duruma el koydu ve Osmanlı/Mısır kuvvetleri, 1811’de harekete geçerek, 1813 yılı itibariyle Mekke ve Medine’yi tekrar Osmanlı idaresine kattı.

Türkî b. Abdullah 1824’te Riyad’ı geri alarak Suûd emirliğini yeniden tesis etti ve Vehhâbîler, Riyad’ı tekrar merkez edindi. Ancak Muhammed b. Reşîd’in Suûd ailesine karşı taarruza geçmesi sonucu, Suûdîler, 1891’de Riyad’dan ayrılıp Küveyt’e yerleşti.

1902’de Abdülazîz b. Abdurrahman es-Suûd’un Riyad’ı tekrar ele geçirmesiyle Vehhâbîlik, Necid’de yeniden hakim duruma geçti.

Osmanlı Devleti, bu fiilî durumu kabullendi ve Mayıs 1914’te Necid’e vilâyet statüsü verilerek Abdülazîz b. Abdurrahman, vali tayin edildi. 1. Dünya Savaşı (1914-1918) yıllarında güçlenmeye devam eden Suûdîler, Reşîdîler ve Şerif Hüseyin kuvvetlerine karşı verdikleri mücadelede başarılı olup 1920’lerde bütün Hicaz bölgesine hükmeder hâle geldiler.

İbn Suûd’un özellikle Osmanlı ve Sünnî gruplara karşı başlattığı bu isyan hareketi 1930’lara kadar sürdü ve işgal ettiği topraklar, bugünkü Suûdi Arabistan’ın yüzölçümüne ulaştı.

Vehhâbîlerin çeşitli zaman ve mekânlarda teşebbüs ettikleri isyan hareketlerinin hepsine İngiltere, daima arka çıktı ve destek verdi.

Nihayet 1932’de Muhammed b. Suûd bağımsızlığını ilan ederek, Suûdi Arabistan Krallığı’nın kurulduğunu ilân etti, böylece Vehhâbîlik, bağımsız bir devlet tarafından temsil edilir hâle geldi.

Vehhâbîlik, radikal bir din anlayışını ifade ettiğinden, çok da eleştiriye uğradığından terör örgütlerinde olduğu gibi, halka olumlu imaj verebilmek için isim değişikliğine gidildi ve ismi, Selefiyye/Selefîlik yapıldı. Aslında Selefiyye=Vehhâbîliktir.

Vehhâbîliğin Kökenleri

Vehhâbîlik, Mu’tezile, Şi’a, Havâric gibi mecrasında, bölge insanları arasında oluşan bir fırka/dinî bir görüş değildir. FETÖ’de olduğu gibi dışarıda/Batı’da hazırlanmış, yetiştirdikleri ajanlarına empoze edilmiş ve - Ehl-i Sünnet’e göre - yanlış radikal dinî bir yaklaşımdır.

Vehhâbîlik, Ehl-i Sünnet karşıtı bir projedir. Kökeninde ve eylem planında şunlar bulunmaktadır:

1. Genel çerçeve, Müsteşrikler tarafından çizilmiştir. Çerçevenin içini, İngilizler doldurmuş ve hayata geçirilmesini sağlamışlardır.

2. İbn Teymiyye’nin Dört Mezheb’e karşı görüşlerinden yararlanılmıştır.

3. Yetmiş iki bid’at ve dalâlet fırkasının âyet ve hadislere yanlış mana vermeleri örnek alınmıştır.

İslam Anlayışları ve İlkeleri

Vehhâbîlerin İslam anlayışları ve ilkeleri, Cumhûr-ı İslam’ın Akâid esaslarına tamamen aykırıdır. Cumhûr-ı İslam, Akâidde Mâturidiyye ve Eş’ariyye, Fıkıhta Dört Mezhep – Hanefî, Mâlikî, Şâfiî ve Hanbelî – tarafından temsil edilmektedir. Ehl-i Sünnet’in Akâid esasları, kısaca Fıkh-ı Ekber, Akâd-i Nesefî ve Emâli gibi kitaplarda özetlenerek açıklanmıştır.

Vehhâbîlerin Ehl-i Sünnet’e karşı ileri sürdükleri dinî iddia ve ilkeler ile Ehl-i Sünnet âlimlerinin bunlara verdikleri cevaplar şöyledir:

Yanlış 1: Tasavvufcular, şirk ve küfür üzeredir. Mürîd şeyhine tapınıyor. Şa’rânî’nin kitâbları, bu küfürlerle doludur. Hüseyin’in babasının ve çocuklarının ve Şâfi’î’nin, Ebû Hanîfe’nin ve Abdülkâdir-i Geylânî’nin mezarlarını putlaştırıyorlar. Onlara tapınıyorlar (Kitabu’t-Tevhîd Şerhi, s.108).

Peygamberlerden ve sâlih kullardan ölmüş veya uzakda olanlardan herhangi bir sözle yardım istiyenler, müşrik olur (s.98 ve 104).

Allah'tan başka herhangi bir varliktan yardım istemek şirktir (Süleyman Ateş).

Melek, Peygamber veyâ Velî de olsa, ölüye yahut gâib olan diriye seslenen müşrik olur (Şevkânî, Tathîru’l-i’tikâd kitâbı).

Doğrusu 1: Müslümanlar, Müslümanların kabirlerini putlaştırmazlar, orada dua ederler ve niyazda bulunurlar. Her şeyin yaratıcısı Allahü teâlâ’dır. Peygamberin, meleğin ve evliya kulun hürmetine diyerek bir şey istemek, asla şirk değildir.

Aklî deliller: Mürşid/Şeyh, bir öğretmendir. Mürid de öğrencidir. Ehl-i Sünnet itikadına göre tarikatta olan bir kişi, şeyhinin verdiği ders ile zikirle kalbini kötülüklerden temizler, nefsini düşman bilir, ibadetlerinde ihlasa ve huzura kavuşur. Burada şeyh, bir vesîle/vasıtadır. Dünyada hayatımızı sürdürebilmek için çeşitli vasıtalar kullanmaktayız. Yeme içme, bir yere gitme gibi. Bir mürid, hiçbir zaman vasıta olan şeyhini put addetmez. Nasıl anne ve babanın diğer insanlardan ayrı bir yeri varsa, şeyhinin de diğer hocalardan ayrı bir yeri vardır. Burada hürmet ve saygı, tapmak değildir.

Her millet, kendi bayrağına saygı gösterir. Burada anne babaya veya bayrağa gösterilen saygı, nasıl kötülenecek ve eleştiriye tâbi tutulacak?

Yangında veya bir kazada “imdat!” diye bağıran, Allah’a şirk mi koşmuş olacak?

Şer’î deliller: 1. Ey îmân edenler! (Allah'tan korkup kötülüklerden, ilâhî sınırı aşmaktan) sakının; O'na yakın (Allah’a itâatlı kul) olmak için vesile arayın (Mâide,35). Bu konuda vesile arayan müşrik mi olacak?

2. Ey îman edenler, (tâat, belâ ve sıkıntılara) sabırla ve namazla yardım isteyin (Bakara,153). Burada sabır ve namaz, bir vesiledir. Namazına devam eden ve namazı vesile ederek dua eden, Allah’a ortak mı koşmuş olacak?

3. İyilik ve takvâda yardımlaşın (Mâide,2). İyilik ve takva konusunda bir Müslüman, birinden yardım istediğinde müşrik mi olacak?

4. Kalpler ancak Allah'ın zikriyle huzur bulur (Ra'd, 28). Kalbinin huzuru için ders alıp yüce Allah’ın esmâ-i hüsna’sını çeken, söyleyen, şirk mi işlemiş olacak?

5. Hazret-i Ömer radıyallahü anh, Medine’de bir Cuma günü hutbe okurken “Ya Sâriye, dağa, dağa, dağa” buyurmuştur.

Hutbeyi dinleyenler, konu dışındaki bu sözün manasını anlayamamışlar ve birbirlerine bakışmışlardır. Hatta hutbeden sonra Hazret-i Ali radıyallahü anh, bu sözü niye sarfettiğini sormuştur.

Söz, şu sebeple söylenmiştir: Müslüman askerler, yüzlerce km. uzaklıkta Irak topraklarında bölükler hâlinde savaşmaktadırlar. Bir bölüğe düşman askeri çevirme yapmak üzeredir. Çevirme/kuşatma olursa, Müslüman askerlerin tamamı imha olacaktır. Bu esnada Sâriye komutasındaki askerler, bir ses duymuşlar: “Ya Sâriye, dağa, dağa, dağa” diye. Bunun üzerine bölük, sırtını dağa vermek suretiyle imha olmaktan kurtulmuştur (İbn Hacer, İsâbe II, s.3. Bu olayla ilgi Prof. Dr. Ahmet Önkal, bir araştırma yapmış ve uzun bir makale yazmıştır. Sonunda bu, “Hazret-i Ömer’in kerametidir” demiştir “Ahmet Önkal: Sâriye Olayı Üzerine Bir Rivayet Araştırması, İstem, Yıl:3, Sayı:6, 2005, s. 9 – 49”).

Vehhâbîler’in “mezardakine veya gâib olan birine seslenmek, şirktir” iddiasına göre Cennetle müjdelenen Hazret-i Ömer, -hâşâ- Müşrik mi oldu?

Yanlış 2: Ölüler kendilerine söylenileni duymazlar. Ölüden düâ, şefâ’at istemek, ona tapınmak olur (s.406).

Doğrusu 1: Ehl-i Sünnet mezhebi âlimlerine fetvalarına göre kabirdekiler duyarlar, fakat cevap veremezler. Şer’î delilleri şöyle sıralayabiliriz:

1. Allah yolunda öldürülenlere (şehitlere), “ölü”ler demeyin. Bilâkis onlar (Rableri katında) diridirler. Fakat siz (beş duyu organı ile onların hayatlarını) anlayamazsınız (Bakara, 155).

Hazret-i Peygamber’in derecesi, şehidlerden az mıdır ki, ”peygamber ölmüştür, duymaz” deniliyor. Çok yanlış bir itikad!

2. Sakın Allah yolunda öldürülenleri ölüler sanma (ümmetin sanmasın). Şüphesiz onlar, Rableri katında diridirler, (cennet nimetlerinden) rızıklanırlar (Âl-i İmrân,169).

3. Şüphesiz sen mevtaya/ölülere duyuramazsın. (Hayatta olan kâfirler, kalplerini küfürle öldürmüşlerdir. Onlar, ölüdürler. Ölüye İslam tebliği yapılmaz, kaldı ki, bu da’vet, onlara fayda da vermez. Çünkü öldükten sonra pişmanlık, tevbe, îman kabul edilmez ve geçersizdir “Mâturîdî, Râzî ve Semerkandî”.) (Kulaklarını İslâm’a tıkayan) summ/sağırlara da - arkalarına dönüp kaçtıkları zaman - (Allah’tan gelen) da’veti (vahyi) işittiremezsin (Neml,80. Ayrıca bk. Rûm, 52-53).

Vehhâbîler, bu âyetlerdeki “mevta”ya “kabirlerdeki ölüler” diye mana vermişlerdir. 15 asırlık İslam tefsir külliyatında hiçbir sünnî âlim, bu lâfza böyle bir mana vermemiştir? Buradaki “mevta” İslam vahyini duymak istemiyen kâfirlerdir. “Summ/sağır” kelimesi, zaten âyeti açık hâle getiriyor. Buradaki “sağır”, kulakları duymayan değil, vahye kulaklarını tıkayandır. Böylece âyetteki “mevta” ve “summ” kelimeleri, mecazî olarak ifade buyrulmuştur.

4. Kıyamet günü üç zümre şefâat eder: Peygamberler, sonra âlimler, sonra da şehidler (İbn Mâce, Zühd, 37). Ahiret’te Allah’ın izin verdiği her Mü’min, şefâat yetkisi almış olacaktır.

Bir Mü’minin “Şefâat ya Resûlallah!” demesinde hiçbir mahsur yoktur.

Ahiret’te Mü’minlere şefâat edilecektir. Kâfirlere asla şefâat edilmeyecektir (Kur’an-ı Kerim).

“Kâfirler, cehennemde sonsuz kalmayacaklardır” demek küfürdür.

Evliyanın kerameti, haktır (Akâid-i Nesefî).

5. “Sizler, bunlardan (kabirdeki ölülerden) daha fazla işitir değilsiniz. Fakat onlar, cevap veremezler." (Müslim, Cennet 76; Buhârî, Cenâiz 67).

6. Kul, kabre konulduğu zaman, arkadaşları ile cemâati geri dönerlerken, ölü, onların ayak seslerini işitir (Buhârî, Cenâiz 67).

Kitapları ve Bunlara Reddiyeler

Muhammed b. Abdülvehhâb, Ehl-i Sünnet ulemasına karşı bir çok kitap yazmıştır. Bunlardan bazıları İbn Teymiyye’nin ve İbn Kayyim el-Cevziyye’nin kitaplarının özetlenmesi şeklinde olmuştur.

Kitapları:

1. Muhammed b. Abdülvehhâb (ö.1206/1791), Kitabu’t-Tevhîd.

2. Abdurrahmân b. Hasen (ö.1285/1869) (M. ibn Abdülvehhâb’ın torunudur), Fethu’l-Mecîd. Bu kitap, Kitâbu’t-Tevhîd’in şerhidir.

3. Mebhas̱ü’l-ictihâd ve’l-hılâf. İbn Abdülvehhâb bu eserinde İbn Kayyim el-Cevziyye’nin İʿlâmü’l-muvakkıîn adlı eserindeki ictihad ve hilâf bahislerini özetlemiştir.

4. el-Mesâʾilüʾlletî lahhasahâ Şeyḫülislâm Muhammed b. ʿAbdilvehhâb min fetâvâ İbn Teymiyye. İbn Abdülvehhâb bu eserinde İbn Teymiyye’nin 135 fetvasını özetlemiştir.

Reddiyeler:

Suûdi Arabistan’da, Hindistan’da, Pakistan’da, Mısır’da, Türkiye ve diğer ülkelerde yüzlerce kiitap yazılarak Muhammed b. ʿAbdilvehhâb’ın kitaplarının yanlış, zararlı ve eylemsel olduğu/terör içerdiği açıklanmıştır. Reddiyelerden bazıları:

1. Ulemâ-i Mekke el- Mükerreme/Müşterek, Seyfü’l-Ebrâr, Basım: 1221/1820 - Mekke el- Mükerreme. Sonra bu eser, Pakistan’da basılmış ve İstanbul’da 1395/1975’de tıpkı basımı yapılmıştır.

2. Ahmed Zeynî Dahlân (ö.1304/1886), Fitnetü’l-Vehhâbiyye.

3. Ahmed Zeynî Dahlân (ö.1304/1886), Fi’r-redd-i alel-vehhâbiyyeti etbâı mezhebi ibni Teymiyye.

4. Ahmed Zeynî Dahlân (ö.1304/1886), Ed-Dürerü’s-seniyye fi’r-reddi ale’l-vehhâbiyye.

5. Ahmed Zeynî Dahlân (ö.1304/1886), Hulâsatü’l-Kelâm.

6. Süleyman b. Abdülvehhâb (M. ibn Abdülvehhâb’ın kardeşidir), Savâiku’l-ilâhiyye fi’r-reddi ale’l-vehhâbiyye. Kitâp, 1306’/1888’da basılmış ve 1395/1975’de İstanbul’da tıpkı basımı yapılmıştır.

Şeyh Süleyman efendi, bu eserinde kardeşi Muhammed b. Abdülvehhâb'ı Hâricîliğe meyletmekle suçlamış (s. 30-33) ve şirkle ilgili bütün görüşlerini reddetmiştir.

7. Mîrlivâ/Tuğamiral Eyyûb Sabri Paşa (ö.1308/1890), Mir’âtü’l-Haremeyn. Basım: 1306/1888, 3. Cilt, s. 99 ve devamı.

8. Türkiye’de Sünnî itikada sahip olan bütün tarikatların Vehhâbîliğe karşı reddiyeleri vardır. Ahmed Mahmud Ünlü hoca, Vehhâbîlerin eylemsel bir yapıya sahip olduklarını ve ülkemiz için güvenlik açısından büyük bir tehdit oluşturduğunu TV’de örnekler vererek açıkladı.

9. İhlas Holding bünyesinde yer alan Hakikat Kitabevi, Türkçe, Arapça, İngilizce ve diğer dillerde yazılan ve Vehhâbîliği reddeden kitaplar yayınlamıştır.

Bu kitaplarda ve kitaplar içindeki bölümlerde Seçuklu ve Osmanlının temsil ettiği Ehl-i Sünnet akîdesini ortadan kaldırmak için Vehhâbîliğin, özellikle İngilizler tarafından desteklendiği açıklanmaktadır.

Ülkemizde ve Dünyada Yayılışı

Ülkemizdeki Vehhâbî zihniyetine ve inanışına sahip olanlar, Diyanet’i, İHL’ni, İlahiyat/İslami İlimler Fakültelerini ve bazı Vakıfları, kendileri için uygun yayılma ve faaliyet alanları olarak görmektedirler.

20 sene önce camilerimizde bazı Vehhâbî zihniyetine sahip vaiz ve müftüler, Ka’be ve Medine imamlarını iftiharla taklit eden vaazlar (!) veriyorlardı. Bu son 20 sene içinde, üst yönetim tarafından – şehidlere ölü demeyiniz, onlar diridir – âyeti, sık söylenmeye başlayınca, bu kişilerin sesleri kesildi.

Vehhâbîler, mübarek gün ve gecelerin kutlanmasına, mevlid okunmasına, sakal-ı şerif ve mukaddes emanetlere saygı gösterilmesine karşıdırlar. Bazı Modernist İlahiyatçı ve din görevlilerinin bu konuda Vehhâbîler gibi düşündükleri ve inandıklarına dair kitap, seminer ve videoları mevcuttur.

Vehhâbîler, cami ve mescidlerde kubbe altında Hazret-i Peygamber’in mübarek ismi ile Hulefâ-i Râşidîn’in ism-i şeriflerinin asılmasını putçuluk olarak görmekte ve bu isimlere put gözüyle bakmaktadırlar. Selçuklu ve Osmanlının bütün cami ve mescidlerinde bu mübarek isimler bulunmaktadır. Harem-i Şerif dahil, hiçbir Vehhâbî cami ve mescidinde bu şerefli isimler yoktur ve asılması yasaktır. Ancak Mescid-i Nebevî’de Osmanlıdan kalma bazı mübarek isimler, kaldırılamamıştır.

İstanbul İlahiyat Fakultesi Camii ile Ankara’da şimdiki DİB Camiinde kubbe altında da bu mübarek isimler yoktur.

Dünyaya gelince, Vehhâbîlerin el atmadıkları bir İslam bölgesi yok gibidir. Avrupa ve Amerika’da mescidlerin çoğu onların elindedir.

Sonuç: Amerika ve Avrupa Müsteşrikleri, Ehl-i Sünnet karşıtı olan bütün İslâmî oluşum ve fırkaları, ılımlı kabul eder - buna Vehhâbîlik, Şia, Deaş, Işid ve el-Nusra da dahil - kendileri için zararlı görmez, hatta destek de verirler. Onun için İslam Ülkelerindeki Dört Mezhebe, bunların müctehid ve âlimlerine karşı olan bütün Modernist İlahiyatçıları, aynı ideolojiye sahip olan kamu ve vakıf çalışanlarını, hedeflerini gerçekleştiren birer etki ajanı olarak görürler. Hristiyan misyonerlerin çalışmalarının, ideoloji ve yöntemlerinin etkisiz hâle gelmesine sebep, bozulmamış Kitap/Kur’an, sıkı korunmuş Hadis Külliyatı ve bunlara istinad eden Dört Mezhep ictihadlarıdır. Vehhâbîlik, İslam’ın bu sağlam yapısını değiştirmeye yönelik bir taarruz harekâtıdır. Ancak 2 asırdan fazla bir zaman geçmesine rağmen, mukaddes Kur’an’ın bir kelmesi değiştirilememiş, şerefli Hadis müdevvenatı yok edilememiş ve Sünnî mezhepler, varlıklarını fakihlerin ictihadlarıyla birlikte sürdürmüşlerdir. Çünkü vahye dayalı İslam’ın ve buna bağlı Müslümanların koruyucusu, yalnız kadir-i mutlak Allahü teâlâ’dır.

Kaynak:

https://www.turkiyegazetesi.com.tr/kose-yazilari/dr-c-ahmet-akisik/ilimli-islamin-vehhabilik-kolu-diyaneti-ve-ulkemizi-tehdit-ediyor-630369