-ıt / -it, -ut / -üt (I) İsimden isim türeten ek: eş-it, yaş-ıt vb.
-ıt / -it, -ut / -üt (II) Fiilden isim türeten ek: an-ıt, geç-it, göm-üt, um-ut vb.
ıtır, -trı is. Ar. 'Ur esk. 1. Güzel koku. 2. Itır çiçeği.
→ ıtır çiçeği, ıtır yaprağı
ıtır çiçeği is. bot. Sardunyagillerden, yaprakları güzel kokulu, çiçekleri türlü renklerde bir süs bitkisi, ıtır (Pelargonium radicula).
ıtırlı sf. Güzel kokulu, muattar, ıtri.
ıtır yaprağı is. Süsleme sanatında ıtır yaprağı biçiminde oluşturulan ve kullanılan motif.
ıtlak is. (la:ki) Ar. itlâk esk. 1. Salıverme, koyuverme. 2. Genelleme. ıtlak olunmak genelleştirmek.
ıtralı is. Ar. itrâh esk. Dışarı çıkarma, dışarı atma. ıtralı etmek irin vb.ni vücuttan dışarı atmak.
ıtri sf. (ıtri:) Ar. 'İtri esk. Itırlı, kokulu.
ıtriyat ç. is. (ıtriya:t) Ar. Htriyyat esk. Sürünülecek güzel kokular.
ıtriyatçı is. Güzel kokular, makyaj malzemesi satan kimse veya yer.
ıtriyatçılık, -ğı is. Itriyatçı olma durumu.
ıttıla is. (ıttıla:) Ar. İttilâ' esk. Bilgi edinme.
ıttırat, -di is. (ıttıra:t) Ar. ittirâd Birbirini izleme, birbiri arkasından gelme, düzenli sıralanma.