nâ-âzâd |
: |
نا آزاد |
(f. b. s.) : "kurtulamayan" : mec. alçak, âdî [kimse]. |
nâ-be-mevsim |
: |
نا بموسم |
(f. a. b. s.) : vakitsiz, sırasız, uygunsuz, (bkz. : bî-vakt, hâ-be-hen-gâm). |
Nâ-çîz |
: |
|
2) Recâizâde Ekrem'in 1886'cla basılmış Fransızca'dan yaptığı tercümeleri ihtiva eden bir eseri. |
nâ-dâştî |
: |
ناداشتى |
(f. b. i.) : utanmazlık,hayasızlık. |
nâdimen |
: |
نادماً |
(a. zf.) : pişman olarak, |
nâdire-i zaman |
: |
|
zamanında bir, eşi daha bulunmayan kimse. |
nagam-sâz |
: |
نغمساز |
(a. f. b. s.) : türkü söyleyen. |
nâ-güfte |
: |
ناگفته |
(f. b. s.) : söylenmemiş. |
nağme-i Dâvûd |
: |
|
Davut Peygamberin güzel sesi. |
Nağme-i Seher |
: |
|
Recâizâde Ekrem'in 1871'de basılmış, şiirlerini ihtiva eden bir eseri. |
nâhiye-i hasele |
: |
|
anat. *altkarın, fr. hypogastre. |
nâhiye-i merâkıyye |
: |
|
anat. geğrek, fr. hypocondre. |
nâhiye-i şersûfiyye |
: |
|
anat. *üstkarın *bölgesi, fr. épigastre. / |
nâhiye-i taht-ez-zakaniyye |
: |
|
anat. *çeneucu altı (-bölgesi). |
nâhiyevî |
: |
ناحيوى |
(a. s.) : * bölgesel. |
nâ-hudâ-teres |
: |
ناخدا ترس |
(f. b. s.) : Allah' tan korkmaz. |
naile |
: |
نائله |
(a. s. neyl'den) : ["nail" in müen.]. (bkz. : nail). |
nâ-keşîde |
: |
ناكشيده |
(f. b. s.) : 1) çekilmemiş. 2) mec. içilmemiş. |
nakıs adedi tâmm |
: |
|
mat. negatif *tamsayılar. |
nakıyye |
: |
نقيه |
(a. s.) : ["nakî" nin müen.]. (bkz. : nakî). |
nâkıza |
: |
ناقضه |
(a. s. nakz'dan) : ["nakız" ın müen.]. (bkz. : nakız). |
nâkız-ı müddeâ |
: |
|
mant. *karşısav, antitez. |
nakkariyye |
: |
نقاريه |
(a. i.) : zool. *ağaçkakangiller. |
nakl |
: |
|
6) coğr. *taşın, fr. transport, |
nakz-ı sıyâm |
: |
|
oruç bozma. |
nâ-mağlûb |
: |
نا مغلوب |
(f. a. b. s.) : mağlup olma, yenilmez. |
nâm-ı diğer |
: |
|
(öteki ad) : takma ad. |
nâ-murâdî |
: |
نامرادى |
(f. b. i.) : muradına erişememe, isteğine ulaşamama. |
nâ-mütenâhiyyet |
: |
نا متناهيت |
(f. a. b. i.) : sonsuzluk. |
nâm-verî |
: |
نامورى |
(f. b. i.) : meşhurluk, ünlülük. |
na'ra |
: |
نعره |
(a. i.) : (bkz. : na're). |
nâ-revân |
: |
ناروان |
(f. b. s.) : akmayan; geçmeyen. |
nâr-ı dûzah |
: |
|
cehennem ateşi. |
nâr-ı gam[m] |
: |
|
gam ateşi, ateş gibi yakan keder. |
nâr-ver |
: |
نارور |
(f. b. s.) : (bkz. : nâr-pistân). |
nas |
: |
نص |
(a. i.) : (bkz. : nass). |
Nasâyıh-ül-Mülûk |
: |
|
(padişahların öğütleri.) : Ió39'da ölen Sivas'lı Abdülmecit Şeyhî'nin I. Ahmet'in emriyle çeşitli eserlerden seçerek meydana getirdiği dinden, ahlâktan ve memleket idaresinden bahseden eseri. |
nasb-ı nazar |
: |
|
göz atma, bakma. |
nasfet |
: |
|
2) fels. *denkserlik, fr. équité, (bkz. : hakkaniyyet). |
nâsiye |
: |
ناصيه |
(a. i. c. nevâsî) : (bkz. : nâ-sıye). |
nass |
: |
|
3) fels. *inak, dogma. |
nassî |
: |
نصى |
(a. s.) : fels. *inaksal, dogmatik. |
nâsûr |
: |
|
2) nasır. |
nâ şinâsî |
: |
نا كناسى |
(f. b. i.) : bilmezlik, tanımazlık. |
nâşir-i efkâr |
: |
|
fikirler yaylası. |
nâ-temâmiyyet |
: |
ناتماميت |
(f. a. b. i.) : (bkz. : nâ-temâmî). |
natıka |
: |
ناطقه |
(a. i. nutk'dan) : ["nâtık" ın müen.]. (bkz. : nâtık). |
nazar-bâz |
: |
|
2) güzeli seyretmekle yetinen, maddî tatmin edilmeyi istemeyen. |
nâzıma |
: |
ناظمه |
(a. i.) : ["nâzım" ın müen.]. (bkz. : nâzım). |
nazîfe |
: |
نظيفه |
(a. s. nezâfet'den) : 1) temiz. 2) i. kadın adı. 3) Abdülhak Hamid'in 1876'da basılmış manzum tiyatrosu. |
Nâzilet-ül-Arş |
: |
|
(göğün en yüksek, dokuzuncu katı olan Arş'tan nazil olan, Arş'tan inen) : Kur'ân-ı Kerîm. |
nazm |
: |
|
4) halk şâirlerinin mesnevî şeklindeki manzumelere verdikleri ad. |
Nazm-ül-cevâhir |
: |
|
(cevherlerin dizisi.) : Babıâli hocası ve Mümeyyiz-üş-Şuarâ Antepli Hasan Aynî'nin Arapça - Türkçe manzum *sözlüğü. |
Nazm-ül-leâl |
: |
|
(incilerin dizisi.) : Mütercim Asım' ın altı göbek önceki dedesi Anteplj Şeyh Ahmet'in Arapça - Türkçe manzum *sözlüğü. |
nebât-ı mâiyye |
: |
|
bot. *sucul *bitki. |
nebâtiyye |
: |
نباتيه |
(a. s.) : ["nebatî" nin müen.]. (bkz. : nebatî). |
nebeviyye |
: |
نبويه |
(a. s.) : ["nebevî" nin müen.]. (bkz. : nebevî). |
neccâb |
: |
نجاب |
(a. i.) : deveci. |
necd-i hüseynî |
: |
|
müz. Kantemir'in edvarında (1695) *taıiımlanan bir makam. |
necîle |
: |
نجيله |
(a. s.) : ["necîl" in müen.].(bkz. : necîl). y v |
necm-i etrafı kutup |
: |
|
astr. günlük harekette ufkun altına inrneyen yıldızlardan her biri, kutup *yöresi yıldızı, batmayan yıldız, fr. étoile circumpolaire. |
necm-ül-bahr |
: |
|
zool. denizyıldızı, |
necm-ül-kelb |
: |
|
astr. köpek yıldızı, Sirus. |
nedebî |
: |
ندبى |
(a. s.) : yara izi ile *ilgili. |
nef'an |
: |
نفعاً |
(a. zf.) : nef'ine, yararına, |
nef'an li kanun nakz |
: |
|
huk. kanun yararına yapılan bozma. |
nefsâniyye |
: |
نفسانيه |
(a. s.) : ["nefsânî" nin müen.]. (bkz. : nefsânî). |
nefsiyye |
: |
نفسيه |
(a. s.) : ["nefsî" nin müen.]. (bkz. : nefsî). |
nefy |
: |
|
3) mant. *yadsıma, fr. négation. |
nehâvet |
: |
نهاوت |
(a. i.) : kolay anlayış, ilerisini görüş. |
nehîbe |
: |
نهيبه |
(a. s. nehb'den) : ["nehîb" in müen.]. (bkz. : nehîb). |
nehy |
: |
|
3) fels. ket vurma, tutma, fr. inhibition. |
nekahet-hâne |
: |
نقاهتخانه |
(a. f. b. i.) : pri-vantoryum. |
nemgîn |
: |
نمگين |
(a. f.) : nemli, rutubetli. |
nem-keşide |
: |
نمكشيده |
(f. b. s.) : nem çeken, rutubet alan; ıslak. |
nesc-i guddevî |
: |
|
anat. *bezdokusu. |
nesc-i munzamm |
: |
|
anat. *bağdokusu. |
nesc-i müstefriğ |
: |
|
anat. *salgı * dokusu, |
nesc-i silis |
: |
|
bot. *üçüncül doku. |
nesc-i sinnî |
: |
|
anat. *peteksi doku. |
nesc-i şahmı |
: |
|
anat. yağ *dokusu, |
nesc-i tâli |
: |
|
anat. *ikinçil *doku. |
nescîyye |
: |
نسجيه |
(a. s.) : ["nescî" nin müen.]. (bkz. : nescî). |
neseben akraba |
: |
|
soy *bakımından hısım. |
nesebiyye |
: |
نسبيه |
(a. s.) : ["nesebî" nin müen.]. (bkz. : nesebî). |
nesh-i ta'lîk |
: |
|
(bkz. : nesta'lîk) : |
nesriyye [fasilesi] |
: |
|
(a. i.) : zool. *akbabagiller, fr. vultúridas. |
netîce-i taleb |
: |
|
huk. iddia olunan şey. |
nevâfiz |
: |
نوافذ |
(a. s. nâfize'nin c.) : nüfuz edici şeyler. |
nevâ-perdâz |
: |
نوا پرداز |
(f. b. s.) : şarkı okuyan, çalgıcı. |
nevâ-perdâzân |
: |
نوا پردازان |
(f. b. s. nevâ-perdâz'ın c.) : şarkı okuyanlar, çalgıcılar. |
nevât-ı münbite |
: |
|
bot. *besler çekirdek. |
nevâ-yı acem |
: |
|
müz. Kantemir'in edvarında (1695) etbâ arasında *tammladığı makam ki kullanılmaz. |
nevâ-yı mehd |
: |
|
(beşik sesi.) : ninni. |
nev'i şahsına münhasır |
: |
|
eşi benzeri olmayan. |
nev-nihâl |
: |
|
2) yetişmiş güzel kız. |
nev-sâl |
: |
نوسال |
(f. b. i.) : "yeni yıl" : yılbaşı. |
newâr |
: |
نوار |
(a. s.) : nurlu, *aydın. |
neyyire |
: |
نيره |
(a. s. nûr'dan) : 1) ["ney-yir" in müen.]. (bkz. : neyyir). 2) kadın adı. |
nezf-i dimağı |
: |
|
hek. beyin kanaması. |
nezfiyye |
: |
نزفيه |
(a. s.) : ["nezfî" nin müen.]. (bkz. : nezfî). |
nısfiyy-ül-cenâh |
: |
|
zool. *yarımkanatlılar. |
nısf-ün-nehârî |
: |
|
astr. meridyen, |
nısıf küre-i garbi |
: |
|
coğr. batı *yarımyuvarı. |
nısıf küre-i şarkî |
: |
|
coğr. doğu *yarımyuvarı. |
nısıf müstakim |
: |
|
geo. yarım *doğru. |
nid'et |
: |
ندأت |
(a. i.) : Ay'ın ve Güneş'in etrafında bazan görülen, parlak daire, (bkz. : hâle, nüd'et). |
nihâiyye |
: |
نهائيه |
(a. s.) : ["nihâî" nin müen.]. (bkz. : nihâî). |
nihâyât |
: |
نهايات |
(a. i. nihâyet'in c.) : sonlar, bitimler. |
nîlûferiyye |
: |
نلوفريه |
(a. i.) : bot. nilüfer-giller. |
nîm-şeffâf |
: |
نم شفاف |
(f. a. b. s.) : yarı *saydam. |
nisâî |
: |
نسائى |
(a. s.) : kadın ile *ilgili, kadına ait. |
nisâiyye |
: |
نسائيه |
(a. i.) : 1) kadın hastalıkları. 2) kadın hastalıkları kıliniği. |
nisbiyye |
: |
نسبيه |
(a. s nisbet'den) : ["nisbî" niri müen.]. (bkz. : nisbî). |
nisviyye |
: |
نسويه |
(a. s.) : ["nisvî" nin müen.]. (bkz. : nisvî). ' |
nisviyyet |
: |
نسويت |
(o. i.) : kadınlık. |
nişâdırî |
: |
نشادرى |
(a. s.) : nişadırla, amonyakla *ilgili. |
nîz |
: |
نيز |
(f. e.) : ''-de, -da dahî" *anla-mırtda bir atıf edatı. |
nizâmiyye |
: |
|
3) [eskiden] kara ordusu, |
nizâmnâme i esâsî |
: |
|
huk. anatüzük. |
nizân-ı rütûbet-i hava |
: |
|
fiz. *nemölçer. |
nîze-bâz |
: |
نيزه باز |
(f. b. s.) : mızrakla oynayan, mızraklı. |
nokta i müşa'şaa |
: |
|
astr. saçılma noktası, fr. point radiant. |
nokta-i evc-i bâlâ |
: |
|
astr. *yücelim noktası, |
nokta-i gurûb |
: |
|
astr. batış noktası, |
nokta-i inhilâl |
: |
|
kim. çözülme noktası, |
nokta-i muvâzene! |
: |
|
*denge *yanayı. |
nokta-i mülteka |
: |
|
coğr. kavşak noktası. |
nokta-i tenazur |
: |
|
astr. simetrik nokta[lar], |
nokta-i tevakkuf |
: |
|
duraklama noktası, |
nokta-i tulü' |
: |
|
astr. doğuş noktası. |
nuhâmî |
: |
نخامى |
(a. s.) : fizy. balgamla *ilgili, *balgamsı, *sümüksü. |
Nuhbet-Ot-Tuhfe |
: |
|
(armağanın seçilmişi.) : Ahmet bin Alî bin Ahmet'in 1649'da düzenlediği Farsçadan Türkçeye *sözlük. |
nuhle |
: |
نحله |
(a. i.) : 1) din şubesi, mezhep. 2) çeyiz, düğün hediyesi. ı |
nu'm'â |
: |
نمعى |
(a. i.) : (bkz. : na'mâ, ni'-met). |
nutk-ı Hakk |
: |
|
Allah kelâmı. |
nücûmiyye |
: |
نجوميه |
(a. s. necm'den) : ["nücûmî" nin müen.]. (bkz. : nücûmî). |
nüd'et |
: |
ندأت |
(a. i.) : 1) ayın ve güneşin etrafında bazan görülen parlak dâire, hâle. 2) gökkuşağı. 3) güneş batarken veya doğarken bulutlarda hasıl olan kızıllık, (bkz. : hâle, nid'et). |
nüfûziyyet |
: |
نفوذيت |
(a. i.) : fiz. î. *geçir-genlik. 2) * geçirimlilik. |
nükte-pîrâ |
: |
نكته پيرا |
(a. f. b. s.) : güzel nükteler söyleyen. |
nütû'-i ahremî |
: |
|
anat. omuz çıkıntısı fr. acromion. |
nütû'-i mirfakî |
: |
|
anat. dirsek çıkıntısı. |
nüveyre |
: |
نويره |
(a. i.) : 1) parlak küçük şey. 2) kadın adı. |
nüzehâ |
: |
نزها |
(a. s. nezîh'den) : nezih, temiz olanlar. |