zefer

(a. i.) : kötü koku. (bkz. : taaffün).

zefer

(a. i.) : ağaca vurulan destek, dayak, payanda.

zeferât

(a. i. zefre'nin c.) : soluk almalar.

zefîf

(a. s.) : çevik, çabuk hareketli.

zefîr

(a. i.) : 1) göğüs geçirme. 2) nefes verme, soluğu dışarı verme. Şehîk ü zefîr : nefes alıp verme, (bkz. : teneffüs).

zefzefe

(a. i.) : sarsılma, titreme, (bkz. : za'zaa).