yetâmâ

(a. s. vetim'in c.) : yetimler, (bkz. : eytâm).

yetîm

(a. s. c. : eytâm, yetâmâ) : 1) yalnız, tek, eşsiz, bir tek. Dürr-i yetîm : büyük tek inci, mee. Hz. Muhammed (Alehisselâm). 2) babası veya anası-babası ölmüş [çocuk]

yetîm-Ot-tarafeyn

anadan babadan yetim kalmış [çocuk]

yetim-âne

(a. f. zf.) : yetimlere yakışacak yolda; kimsesizlikle.

yetîme

(a. s.) : 1) yetim kız. 2) eşsiz.

yetîmet-üd-dehr

emsalsiz inci.

yetim-hâne

(a. f. b. i.) : yetim çocukların bakıldığı ev. (bkz. : dâr-ül-eytâm).